آرزو برای سال پیش رو

بیائید از کودکان شروع کنیم از دنیای لطیف و بی آلایش کودکانی که امشب  در بخشی از جهان  سال نو برایشان  دنیائی است  از نور ،موسیقی ،شادی ،شیرینی وخوابی آرام با انتظار صبح وهدیه ای که بابا نوئل بالای بسترشان  خواهد نهاد.  دنیای کودکی چه میزان ساده است .فرقی نمی کند کجای جهان باشد.
در گوشه ای از جهان "چنگیز آیتماتف" ازپسرکی می نویسد    
غرق در داستان پدر بزرگ در آرزوی رفتن به سرزمین زیبا ئی که زیبائیش را از پاگیزگی مردمش می گیرد.سرزمینی که گوزن شاخ طلائی برای تولد هر نوزاد ننوئی از رنگین کمان زندگی هدیه می آورد.
اندکی آن سو ترنویسند ه تاجیک در بحبوحه جنگ دوم  ازمادری مینویسد  که در چشم انتظاری همسر برای دخترک خود افسانه ای می گوید :" اگر کسی صبحگاهان پباله ای از شبنم گل های نرگس وشقایق پر کند هر آرزوئی داشته باشد بر آورده می شود !"صبحدم دخترک با پیاله ای بر دست از نرگسی به نرگسی واز شقایقی به شقایق دیگر می رود و پیاله ای از اشگ وشبنم پر می سازد و آرزو می کند که جنگ پایان گیرد پدربه خانه برگردد.

در صحنه دیگر مادری مریض و پزشگی بر بالین او.دخترک کوچک می شنود که پزشک می گوید" با فرو ریختن آخرین برگ های این درخت بیمار هم خواهد رفت ."در تاریک روشن صبح دست های کوچک دخترک برگ ها را به شاخه ها می بست."
در سرزمین من رویای پسر دهساله مخترع شدن در آینده است. قایقی می سازد ازچوب در میان آب رهابش می کند .قایق می چرخد او رویای مخترع بودن خود را بعینه تجربه می کند .خوشحال با رنگین کمانی از عشق وشادی که خدای خود را بدان نام می خواند. به زندگی لبخند میزند. بی خبراز خدائی دیگرکه گلوله بر قلبش می نشاند خدائی که نمایندگانش بر روی زمین جز کینه ونفرت نمی کارند وجز مرگ پیامی نمی دهند.

جهان امروز چه می کند با این روح های لطیف کودکانه؟ حتی داستان ها هم خالی از این پیام های انسانی گردیده است. دیگر حتی یک سرزمین کوچکی نیست که چنان پاکیزه باشد که گوزن شاخ طلائی با ننوئی از عشق برای کودکان از راه برسد. جهانی که دنیای حاکمانش پنجره ای باشد رو به کوچه باغ مهر، تاجشان خوشه ای از گندم باشد. همراه با شاخه ای از زیتون.
چه میزان جهان در دست های جنگ طلبان و غارتگران ومستبدان زیبائی خود از دست می دهد؟ رویاهای کودکان تلخ تر می شوند ! میلیون ها کودک آواره جنگ ، میلیون ها کودک کار ،فقر،اعتیاد ، تیرگی آینده ای که جنگ افروزان برنامه ریزش می کنند را در قلب های کوچکشان احساس می کنند.
جهان انسانی چه میزان بی پناه وآسیب پذیرشده است.
دستگاه های رهبری کننده وبرنامه ریزسخت در کار تغیر جهانند .
جهان آینده چگونه جهانی خواهد بود؟
آیا جهانی خواهد بود که دیکتاتور ها خشونت جنگ وکشت وکشتار را برمردمان دیکته می کنند؟ جهان بی رگ ،جهان خشن وبی روح  با کودکانی آواره در اردوگاه ها ئی که کودکیشان را می گیرد؟
انسان در کجای جهان ایستاده .رویا های کودکان را چه کسی پاسخ خواهد داد.
به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده خود را ؟
من نیزباکاسه بر دست لبریز از اشگ .آرزوکنیم جنگی نباشد.  آرزو می کنم که هر کس در حد توان خویش از هر طریق که می تواند  منادی صلح باشد. آرزو دارم آرزوی جهانی انسانی !جهانی خالی از فقر ،خالی از استبداد ،خالی از رنج وزشتی وابتذال .جهانی پر از رویا های زیبا ولطیف که کودکان شادمانه در آن بچرخند ودر کنار عزیزان خود آرام گیرند .پدر بزرگ ها ومادر بزرگ ها پیرانه سری خود را بی دغدغه با نوه های خود سر کنند و توان این را داشته باشند هدیه ای ولو کوچک به اندازه بک سوت سوتک برای نوه های خود بگیرند وفراغ بال در پارک ها با آن ها بگردند .آرزوی بزرگی نیست !اما به نظر محال. 
وجود انسان چه میزان انباشته از آرزوست وامید .آرزومی کنم شکل گیری یک اتحاد ملی  و مبارزه متحدانه مردم را که رقم بزند سرنگونی حکومت جمهوری اسلامی را در سال پیش رو
باشد که سال نو سال رهائی وبر آمدن آرزوهای مردمی باشد که پیوسته تاریخ برای آزادی وعدالت  با غول استبداد جنگیده اند. با زیبا ترین آرزو ها  برای سال نو.  ابوالفضل محقق