تئوری سیاسی پسا جمهوری اسلامی

جم مینویسد
گویا آقای کوروش کاشف صنت الکترونیک، ماشین سازی، هواپیما سازی، و یا کشّاف کامپیوتر و اینترنت بوده که مردم خبر ندارند. اینان در خفای خود از بحث منطقی چنان وحشت دارند، که حتا از اختیار نام مستعار برای خود گریزانند.
توجه میفرمایید دوستان؟ منطق و جمله بندی آقای جم که چگونه گودرز را با شقایق پیوند دادند؟ بگذریم.. اما اینجا حق با آقای جم است. کورش کاشف اینها نبوده - البته درستش مخترع هست اما چون ایشون همه عمرشون در آنکارا سفیر خیانت به ایران بودند از زمان کنان اورن تا اردوغان گذارشان بجز ایران گلوبال به هیچ محل دیگر فارسی زبان نیافتاده فارسی شان که قبلا نمدار بود حالا خیس شده. - بازهم بگذریم. حق با ایشان است.. کورش مخترع این پدیده ها نبوده بلکه مخترع همه اینها رضاشاه کبیر بوده اند منتها ترک های آنکارا همانگونه که مولوی را مال خود کرده اند این اختراعات را به نام آتاتورک ثبت کرده اند اما در مرکز ثبت اختراعات نام رضاشاه کبیر بعنوان مخترع آمده و حتا برق را هم رضاشاه اختراع کرد و قبل از او برق وجود نداشت. جریان از این قرار بود که وقتی پیشه وری را گرفتند نزد اعلیحضرت رضاشاه بردند ایشان آنچنان با آن چشمهای نافذ تشری به پیشه وری زدند که پدرسوخته حالا میخواهی آذربایجان عزیزمان را از خاک ایران جدا کنی؟ در اینجا یک برق ده هزار ولت از کون پیشه وری پرید و از آن پس از تشر اعلیحضرت و پیشه وری برای تامین برق تبریز استفاده شد. این مطلب در ویکی پدیا هم آمده است تحت عنوان
«ژنراتور پیشه وری» حتما دوستان مراجعه کنند.
بله جناب ناظر.. دلیل این که با اسم مستعار مینویسید این است که جراتش را ندارید چهره کریه تان را نشان بدهید چون یادتان هست که مردم تبریز چگونه پدر شما را تا پشت دروازه های باکو دنبال کرده بودند و ترس دارید از این که حتا همسایه ها و فامیلهای تان در تبریز نیز شما را طرد کنند. من همینجا قبل از این که به من ایراد بگیرید که چرا نام مستعار دارم اقرار میکنم که چون آدم بی خایه ای هستم. چون خوابیده پارس میکنم. چون ترسو هستم و جرات ندارم میترسم بروم ایران - آخه یه پام در ایران هست و یه پام در پاریس به قبر ساعدی سرمیزنم نمیخوام لو بروم. نتیجه این که نام مستعار برای بسیاری میتواند قابل فهم باشد ولی برای کسی مثل لاچین، ناظر، جم، که همه تان را باید به یک گاری بست که مدعی هستید میخواهید ملتی را آزاد کنید چیزی بجز خوابیده پارس کردن و الدرم بلدرم تو خالی نیست. وقتی ایران آزاد شد با اولین تشر که به شماها بزنند ونگ ونگ کنان میروید به لیسیدن رئیس جمهور ترکیه یا الهام علی اف.

لاچین مینویسد

عنوان مقاله تئوری سیاسی پسا جمهوری اسلامی
ســـالام دوســـلار..
دوستانی که فکر میکنند ما تورک ها در یک سیستم (( فدرالی )) با پان ایرانیست ها و ...... می توانیم همزیستی مسالمت آمیز داشته باشیم, کاملآ در اشتباه هستند..آینده ما تورک ها اول در استقلال و آزادی , دوم در شرکت با کشورهای مشترک ترک زبان منطقه که در حال تشکیل شدن بنام (( توران )) است , بستگی دارد. حتی کشور مجارستان هم علاقه به داخل شدن به این کشور ها نشان می دهد.

همین لاچین نبود که تا بحال همش میگفت فدرالیسم راه حلی برای همه مردمان ساکن جغرافیای ایران است؟ حالا چهره واقعی خودش را نشان داد که تجزیه طلب نوکر بیگانه است. و نوکر بیگانه اینجا در ایران گلوبال دارد برای تجزیه ایران تلاش می کند و ایران گلوبال امکانات رسانه ای در اختیارش می گذارد. اگر این آزادی بیان است، آزادی بیان در راه تجزیه ایران خیانت به ایران و ایرانی است.

سبب شده بود قبایل آلمانی با تاکتیک جنگی هونها آشنا گشته، امپراتوری قدرتمند رم را به زیر کشیدند. زیرا قبل از این واقعه سربازانی که بهمراه آتیلا به دروازه های واتیکان رسیده در فکر تسخیر رم بودند، با چشمان خود شاهد بودند، که چگونه کشیش مذهبی روم در جلوی اسب آتیلا زانو زده از وی تقاضای عفو میکرد. آتیلا او را عفو کرد. و از فتح شهر رم صرف نظر نمود. کشیش نیز در قبال آن متعهد شد، به دولت مقتدر آتیلا سالیانه سهم مالیات بپردازد.
در واقع، هر گاه بخواهیم تاریخ سرزمین موسوم به ایران را بطور مختصر بررسی کنیم در اصل چهار دوره تاریخی مهم را باید در نظر گرفت که بطور کلی سرنوشت آن را رقم زده اند که اشاره به آنها حائز اهمیت است:
1. دوره حاکمیت اسکندر مقدونی بر ایران.
پس از کشته شدن آقای کوروش در جنگ در برابر ترکان خزر، اسکند مقدونی با لشکر عظیمی به بین النهرین حمله کرده، کاسه کوزه باقیمانده حاکمیت خشایار شاه هخامنشی بر چیده، بدان نقطه پایان گذاشت.
پس از مرگ اسکندر مقدونی، سالها جنگ قدرت، بین فرماندهان او در گرفت که بعدها بر ویرانه های کشور گشائی او، سلسله پادشاهان ساسانی شکل گرفت، که آن نیز در سال 651 میلادی با کشته شدن یزدگرد سوم، و تسلط اعراب مسلمان بر ایران شروع شد.
2. دوره حاکمیت عربهای مسلمان بر ایران.
این رویداد در دوران خلافت ابوبکر آغاز و در دوران عمر به اوج خود رسید. در زمان عثمان تمام آثار پادشاهی ساسانی از بین رفت تا دوران خلافت اسلامی در ایران آغاز شود. در همین ادوار تاریخی بود که ایرانیان آرام آرام به گرویدن به اسلام را آغار نمودند، که این پروسه قرنها زمان برد و از نظر مذهبی، فلسفی، شعر، ادبیات و موسیقی بیشترین تأثیر را بر ایران گذاشت.
3. دوره حاکمیت مغول در ایران.
با لشکر کشی مغول به ایران در سال ۱۲۱۹ میلادی، در این حمله به امپراتوری خوارزمشاهی، و حاکمیت اتابکان سلجوقی خاتمه داده شد که این رویداد منجر به ایجاد حکومت ایلخانیان مغول در ایران شد. اگر چه خانهای مغول بعد از تسلط بر ایران به ترویج عمران و آبادانی و حتا به ایجاد رصد خانه و ستاره شناسی همت گماشتند، اما در میان جنگهای مختلف در طول تاریخ، حملهٔ مغولان بیشترین ویرانی را در آسیا و خاور میانه بر جای گذاشت. البته سبب آن، خود ایرانیان بودند که بطور مختصر به شرح آن اشاره میکنیم.
قبل از تسلط مغولها، پادشاهان خوارزمی که خود ترک تبار بودند، برای تحکیم پایه های حاکمیت خود،قبایل مختلفی را دور خود جمع کرده، ثبات را در منطقه بر قرار ساخته جغرافیای مربوبط بخود و اطراف آن را به خانات، و ممالک محروسه تقسیم کرده، برای برقراری نظم و اداره بهتر قلمرو خود، در هر منطقه، حاکمی سر کار گذاشتند. یکی از این حاکمان، که حاکم بخش شرقی خراسان بود، فرد فارس تباری بود که از حاکمیت ترکان خوارزمی دل خوشی نداشت.
چنگیزخان که به شان و آوازه مملکت داری پادشاهان خوارزمشاهی، احترام خاصی قائل بود و میخواست با آنان روابط تجاری و دیپلماسی بر قرار کند، به عنوان احترام و یاد بود، هیئتی از بازرگانان مغول را با دوازده بار شتر، با بهترین هدایای گرانبها و پارچه های الوان گرانقیمت ابریشم چینی، جواهرات و زیور آلات بی نظیر روانه دربار پادشاهی خوارمی نمود.
قبل از رسیدن این هدایا به دربار خوارمی، حاکم فارس تبار خراسان شرقی، که بر اثر شرابخواری مست و عاطل بود، در میان راه، آنها را متوقف کرد. حاکم نامبرده بجای مهمان نوازی و تشکر و قدر دانی ازهدایای گرانبهای چنگیز و فرستادگان او، آنان را به ظن جاسوسی، از دم تیغ گذراند، و تنها یکی را زنده گذاست تا خبر قتل عام بازرگانان چنگیز خان را به اطلاع وی برساند.
چنگیر خان پس از دریافت این خبر هولناک، بطرز جنون آمیز آشفته شد، شبانگاه بر روی تپه ای رفته انگشت سبابه اش را با تهدید بسوی سمر قند و بخارا گرفت و مثل گرک خاکستری زوزه ای هولناک سرداد.
تاریخ نویسان مغول میگویند؛ شدت این زوزه چنان طولانی بود که درسکوت شب از کیلومترها شنیده میشد. بر اثر آن زوزه، گویا گرگهای صحرا به دور تپه ای که چنگیزخان بر روی آن ایستاده بود، جمع شده زوزه میکشیدند. این شب هولناک به عنوان "شب سرنوشت جهان" در تاریخ مغول ثبت شده است. در همین حال فرماندهان سپاه مغول، از قوع حوادث ترسناکی خبر میدادند.
پس از آن واقعه یعنی در سال ۱۲۱۹ میلادی، بفرمان چنگیز خان لشکر عظیمی که دشت و صحرا زیر سم اسبانشان میلرزید، بسوی ایران روی نهادند.
چنگیزخان به لشکر خود تنها یک جمله را تاکید کرده بود: "در شهر، نه سنگی روی سنگ، و نه فردی باقی خواهد ماند". که نتیجه آن کشتار و تباهی شهر ها، در تاریخ ثبت و بر همه روشن است و نیازی به شرح بیشتر آن نیست.
4. دوره حاکمیت ترکان در ایران:
ترکان سلجوقی و غزنویان که پیوسته با تسلط مغولها بر سرزمینشان در جنگ و ستیز بودند سر انجام، پس از عقب راندن مغولها، "ناصرالدین سبکتکین" بنیان گذار سلسله غزنوی تا دوام حاکمیت سلطان محمود غزنوی، و به دنبال آن سلسله پادشاهان سلجوقی که بنیان گذار آن، طغرل بیک سلجوقی بود، و تا سلسه پادشاهان قاجار، یعنی سلاطین تورک در مجموع بمدت 1300 سال پس از به عقب راندن مغولها، بر جغرافیای موسوم به ایران حاکمیت داشتند. که این دوره، دوران شکوفائی بحساب میآید زیرا پادشاهان تورک به ویژه سلطان محمود غزنوی نه تنها به اشاعه فرهنگ و ادب و شعر و ایجاد محافل شاعرانه در دربار خود همت می گماشت. بلکه در کنار عمران و آبادانی، تمام ادیان و زبانها آزاد بود. بطوری که حتا از هجو نامه جناب فردوسی محافظت کرد. و آن را از بین نبرد. در این خصوص روایت است که وزیرش وقتی توهینهای فردوسی را برای سلطان محمود غزنوی حکایت کرد، آن را بایگانی کند، اما سلطان محمود غزنوی به وی گفت؛ بگذار نسلهای آینده هجویات وی را بخوانند، و با ماهیت راسیستی و ضد انسانی او آشنا شوند. از نظر سلطان محمود غزنوی، کسی که به بهانه شعر، در قالب هجویات، نسبت به ترکان و عربها و سایر خلقهای ایران بد و بیراه میگوید، بگذار ذات حقیقی خود را بمعرض نمایش بگذارد. تا دنیا ماهیت واقعی او را بشناسند.
در واقع تا پایان سلسه پادشاهان قاجار، یعنی تقریبا تا هشتاد سال پیش، در مجموع میتوان گفت؛ که در طول 2600 سال حاکمیت های مختلف در ایران:
200 سال حاکمیت اسکندر مقدونی، 500 سال حاکمیت عربها، 600 سال حاکمیت مغولها، و آخر سر 1300 سال حاکمیت سلسله پادشاهان ترک بر ایران، سرنوشت این مرز و بوم را بکلی رقم زده است. و در طول این مدت اثری از حاکمیت فارسها در جغرافیای موسوم به ایران بچشم نمیخورد.
و اکنون سوال همیشگی این است: آیا در طول این سالها آقایان فارس کجا بودند؟ و حالا با یک اقلیت 22 درصدی ادعای مالکیت ایران را دارند؟
هر کسی کم و بیش بر این امر واقف است که هرگاه قومی از نظر تاریخی چیزی برای عرضه نداشته باشد، خود را با داشته های خود معرفی کند، در چنین صورتی محتمل است برای جبران این خلا تاریخی به دامان اوهام و تخیلات پناه برده مدام به سیضد سال قبل از میلاد مسیح دخیل می بیندد که گویا 2800 سال پیش، تمدن فوق العاده ای داشتند، که گویا به ناگاه به غار اصحاب کهف پناه برده نزدیک سه هزار سال به خواب خرگوشی فرو رفته اند.
و اکنون که از خواب سه هزار ساله اصحاب کهف بیدار شده اند، در رویای عصر پارینه سنگی غوطه گشته با توسل به اساطیر و افسانه ها،در صدداند روان پریشی نوستالژی خود را بنوعی تسکین بخشند. البته این نیز قابل درک است با غوطه ور شدن در خلسه رویاهای عظمت طلبی، شاید بخواهند از نظر روانشناختی خویشتن را قدری دلداری دهند. اما از نظر دیالکتیک ماتریالیسم تاریخی: چیزی جز افسوس خوردن، نصیبشان نخواهد شد. و این جز خود فریبی چیز دیگری نیست.

ایران فرو کردند تا در فرصت مناسب و
سست شدن قدرت ِ مرکزی، تکه ی جدایی، جدا کنند.
اما نمی دانند که ایرانیان هرگز اجازه ی چنین جسارتی را به هیچ بیگانه و بیگانه پرستی
نمی دهند و نخواهند داد. و تا جان در بدن دارند با تمامی توانشان از نیاخاکشان دفاع و حفاظت می کنند و خواهند کرد.

نسبت به وضع مالی آذربایجان موافقت حاصل گردید هفتاد و پنج درصد عواید آذربایجان جهت مخارج محلی اختصاص و بیست و پنج درصد جهت مخارج عمومی کلیه کشور ایران به مرکز فرستاده شود.

تبصره – ساختمان و تعمیر راه‌های شوسه اساسی بر عهده دولت و احداث و تعمیر راه‌های فرعی و محلی بر عهده انجمن ایالتی آذربایجان است.

تبصره – دولت قبول نموده که بیست و پنج درصد از عواید گمرکی آذربایجان جهت تأمین مصارف دانشگاه آذربایجان اختصاص داده شود.

دولت قبول می‌کند که امتداد راه آهن میانه تا تبریز را هر چه زودتر شروع و در اسرع اوقات انجام دهد. بدیهی است که جهت انجام این امر کارگران و متخصصین آذربایجانی حق تقدم خواهند داشت.

نسبت به اراضی ای که در نتیجه نهضت دموکراتیک آذربایجان میان دهقانان آذربایجان تقسیم گردیده آنچه مربوط به خالصجات دولتی است چون دولت با تقسیم خالصجات میان دهقانان و زارعین در تمام کشور اصولاً موافق است اجرای آنرا بلامانع دانسته و لایحه مربوط آنرا در اولین فرصت برای تصویب مجلس شورای ملی پیشنهاد خواهد نمود و آنچه از اراضی غیر در نتیجه تحولات اخیر آذربایجان بین رعایا تقسیم شده موافقت حاصل شد که جهت جبران خسارات مالکین و با تعویض املاک آن‌ها کمیسیونی از نمایندگان دولت جناب آقای قوام السلطنه و نمایندگان انجمن ایالتی تشکیل و راه حل جهت تصویب پیشنهاد نماید.

دولت موافقت می‌کند با افتتاح مجلس پانزدهم لایحه قانون انتخابات را که روی اصل آزادی و دموکراسی یعنی با تعیین رأی عمومی مخفی مستقیم متناسب و متساوی شامل نسوان هم باشد تنظیم و قول آنرا به قید فوریت خواستار شود. دولت همچنین قبول می‌نماید به منظور ازدیاد نمایندگان آذربایجان و سایر نقاط کشور به تناسب اهالی نقاط مختلفه به مجرد افتتاح مجلس پانزدهم لایحه قانونی را پیشنهاد به قید دو فوریت تقاضای آنرا بنماید تا پس از تصویب بوسیله انتخابات کسری نمایندگان نقاط مزبور تعیین و به مجلس اعزام گردند.

در مدارس متوسطه و عالیه تدریس زبان فارسی و آذربایجانی طبق برنامه وزارت فرهنگ با در نظر گرفتن شرائط زمان و مکان اصلاح موافق موازین دموکراتیک و اصول مترقی جدید تنظیم گردیده تدریس خواهد شد.

دولت موافقت دارد که اکراد مقیم آذربایجان از مزایای این موافقت نامه برخوردار بوده و طبق ماده ۳ ابلاغیه دولت تا کلاس پنجم ابتدائی به زبان خودشان تدریس نمایند.

تبصره- اقلیت‌های مقیم آذربایجان از قبیل آسوری و ارمنی نیز حق خواهند داشت تا کلاس پنجم ابتدائی به زبان خود تدریس نمایند.

تبریز تاریخ ۲۳ خرداد ۱۳۲۵
مظفر فیروز — پیشه‌وری

براي دفاع از ناموسشان مي خواهند ،هر چه عمر اشغالشان زياد باشد منابع زير زميني مان مانند ،مس،فولاد،طلا،سنگ هاي گران قيمت را براحتي استخراج و به كرمان ،يزد،اصفهان منتقل مي كنند معني اين اشغال نيست ؟
تصور كنيد كه روسها و يا المانها امده اند و ازربايجان را اشغال كرده و زبانشان را با زور سرنيزه به بچه هاي ما تحميل مي كنند و منابع ما را به شهر هاي خود منتقل مي كنند بدون اينكه در مملكت خودمان خرج خودمان شود شما با اين الماني و روس چيكار مي كنيد؟
نه دوران ان دوران است كه دنيا از نسل كشي برادران فارسمان در ازربايجان مطلع نگردد ونه ملت ازربايجان همان ملت است كه به اين همه نابرابري در عصر تكنولوژي و ارتباطات بي تفاوت بماند .
هر سه حكومت فارس درريكصد سال اخير داعشي وار هر چه در توان داشتند در ممالك تحت اشغال بويژه ازربايجان كردند ،عصر عصر ملتهاي تحت ستم است و شرايط و قدرت ملت تورك ازربايجان هم براي كسي جاي شبهه نگذاشته است.
اين تو بميري از ان تو بميري ها نيست ما شما را طلاق مي دهيم شما را ساغ و ما را بسلامت
ياشاسين عدالت و برابرليك ،ياشاسين تورك و ازربايجان

یک سند محرمانه
بر اساس اسنادِ محرمانه که پس از سقوط اتحادیهٔ جماهیر شوروی منتشر شدند، یکی از مهم‌ترین اسناد حزب کمونیست شوروی با برچسب «فوق العاده سرّی» در روز ششم ژوئیهٔ ۱۹۴۵ میلادی، برابر با پانزدهم تیر سال ۱۳۲۴ خورشیدی، در کمیتهٔ مرکزی این حزب برای ایجاد جنبش‌های تجزیه‌طلبانه در آذربایجان ایران و جنوب دریای خزر تصویب شد. همهٔ این اسناد امضای استالین را داشت و او مستقیماً در این موضوع نقش داشته است. در این سند آشکارا گفته شده که برای توسعهٔ حرکت تجزیه‌طلبانه در آذربایجان، حزبی ملی تشکیل شود و به باقروف، تیمور قلی‌اوف و میرزا ابراهیموف وزیر فرهنگ آذربایجان شوروی سپرده شده بود که اقدام‌های لازم در این زمینه را انجام دهند. در این سند حتی نام حزب نیز، یعنی «فرقهٔ دموکرات آذربایجان» پیشنهاد و ذکر شده‌است. از این رو، در میانه تابستان سال ۱۳۲۴ خورشیدی، سران جمهوری آذربایجان به دستور شخص استالین ملزم شدند که خیلی زود دست به کار شوند و در ایران، کسانی را پیدا کنند تا برایشان حزبی با نام «فرقهٔ دموکرات آذربایجان» تأسیس کنند
جمیل حسنلی، از نویسندگان پروژه مطالعات جنگ سرد دانشگاه هاروارد، می‌گوید که باقروف برای انتخاب رهبر فرقه، گزینه‌های مختلفی داشته: «در مورد رهبری حزب، باقروف گزینه‌های مختلفی از جمله شبستری، پیشه‌وری و سلام الله جاوید را داشت که این افراد با هواپیمای نظامی مخفیانه به باکو برده شدند و مذاکراتی با آنها انجام گرفت. باقروف انتخاب پیشه‌وری به رهبری حزب را مناسب تر از دیگر گزینه‌ها می‌دانست و در پیشنهاد خود نوشته بود برای حزبی که قرار است تشکیل شود، رهبری پیشه‌وری مفیدتر است.» سپس در اوایل ماه اوت یعنی میانه تابستان ۱۳۲۴ و یکماه بعد از دستور استالین، احمد یعقوب‌اف، مستشار سفارت شوروی در تهران به تبریز سفر کرد تا به کارهای مقدماتی برای تشکیل فرقه سرعت ببخشد.[۱۰] بعد از این، کار بر روی بیانیه اعلام موجودیت فرقه دموکرات انجام شد و اسامی کسانی که قرار بود این بیانیه را امضا کنند به باکو فرستاده شد تا فهرست اسامی به تأیید باکو و مسکو برسد.[۱۰]

پس از تأیید فهرست، سید جعفر پیشه‌وری در سال ۱۳۲۴ به تبریز رفت و با تنی چند از دیگر فعالان سیاسی آذربایجانی تأسیس فرقه دموکرات آذربایجان را انجام و با انتشار بیانیه دوازده شهریور اعلام موجودیت کرد. اختیارات گسترده‌تر محلی از لحاظ اداری، تدریس زبان ترکی در مدارس در کنار زبان فارسی و اصلاحات ارضی و اقتصادی از جمله مهم‌ترین خواسته‌هایی بود که در توضیح اهداف و خواسته‌های این تشکل جدید سیاسی عنوان شده بود.[۷][۵] به دنبال آن پس از تشکیل مجلس ملی در تاریخ ۲۱ آذر ۱۳۲۴ حکومت خودمختار آذربایجان را برپا داشت. این اقدام او همراه با تصرّف پادگان‌ها و واحدهای نظامی توسط اعضای فرقه دمکرات موسوم به فدائیلر در تبریز، ارومیه، زنجان، اردبیل و دیگر شهرهای آذربایجان بود. این حرکت مورد پشتیبانی نیروهای نظامی شوروی بود. نامه به سران شوروی
پس از شروع مذاکرات روسیه و ایران، سران «فرقه دموکرات آذربایجان» تلگرافی به میرجعفر باقراف، دبیر اول کمیته مرکزی «حزب کمونیست آذربایجان» به «جمهوری شوروی سوسیالیستی آذربایجان» مخابره کردند که متن آن در روزنامه آذربایجان، ارگان کمیته مرکزی «فرقه دموکرات آذربایجان» به چاپ رسید در متن تلگراف مذکور چنین آمده‌است:

پدر عزیز و مهربان میرجعفر باقراف. خلق آذربایجان جنوبی که جز لاینفک آذربایجان است، مانند همه خلق‌های جهان، چشم امید خود را به خلق بزرگ شوروی و دولت شوروی دوخته‌است.[۱۱][۱۲][۱۳]

چندی بعد جعفر پیشه‌وری، از استالین درخواست می‌کند مخفیانه برایشان اسلحه بفرستد تا با جنگ مسلحانه، آذربایجان را از ایران جدا کنند و به او قول می‌دهد که نخواهند گذاشت کارگزارانِ دولت ایران از این موضوع اطلاع بیابد. به او اطّلاع می‌دهند که مردم آذربایجان خواهان جدایی از ایران هستند ولی اگر استالین ترجیح بدهد که فعلاً از ایران جدا نشوند، هم‌همچنان برای برقرار کردن دولت سوسیالیستی در ایران تلاش خواهند کرد.[۱۴] او همچنین پیوسته ادعا می‌کرد که «تمام ایران آماده انقلاب است».[۱۵]

نامه استالین به پیشه‌وری
در هشتم ماه مه ۱۹۴۶ (۱۳۲۵) یعنی یک روز قبل از خروج کامل قوای شوروی از ایران، استالین در اقدامی بی‌سابقه، با توجه به نارضایتی پیشه‌وری، در نامه ای به او، علل خروج نیروهای شوروی از ایران را به او توضیح می‌دهد و در جایی از نامه می‌گوید که «بنظر می‌رسد شما در بررسی وضع داخلی ایران و همچنین بُعد بین‌المللی مسئله دچار اشتباه شده‌اید.»[۱۶]

نامه پیشه‌وری به استالین
پیشه‌وری به تاریخ ۱۷ آذر ۱۳۲۵، نامه‌ای به رهبر اتحاد جماهیر شوروی نوشت:

مادام که مرزهایمان باز هستند و قدرت ملی مان پابرجاست، مقدار کمی به ما سلاح داده شود؛ زیرا اگر سرکوبها به این روال پیش رود، این جدایی دیگر ممکن نخواهد شد. ما به‌راحتی قادریم این سلاح‌ها را چنان مخفیانه به‌دست قوای ملی برسانیم که نیروی مخالف، از آن مطلع نشود. پس از شروع و شدت درگیری انجام این کار بسیار سخت خواهد بود. ما سلاح زیادی نمی‌خواهیم. منظور ما اندک مقداری است تا فدائیان ناگزیر نشوند با دست خالی جلوی دشمن بروند.
حالا که قوام جنگ را شروع کرده و به ریختن خون برادران ما پرداخته‌است، اجازه داده شود ما نیز از هر سو او را در تنگنا قرار دهیم، تا از این طریق امکان قیام آزادیخواهان همه جای ایران را فراهم کرده، نهضت بزرگی در سراسر ایران آغاز نماییم و با سرنگون ساختن حکومت ارتجاعی تهران، حکومتی دموکراتیک به جای آن مستقر سازیم.
اگر این کار به صلاح نیست، بگذارید از تهران کاملاً قطع رابطه کنیم و حکومت ملی خویش را به‌وجود آوریم. ([مردم ما] به راه حل اخیر بیشتر تمایل دارد). سیاست شوروی هر کدام از این دو راه را که انتخاب کند، ما می‌توانیم آن را شرافتمندانه اجرا کنیم و موفق گردیم.
شکست سیاست شوروی در مسئله نفت در ایران، به معنی شکست سیاست ترقی‌خواهانه در ایران است. این شکست ضربه بزرگی به جنبشهای دموکراتیک در خاور زمین خواهد زد؛ زیرا همانگونه که جنبش آذربایجان تأثیر عظیم و مثبتی بر جای نهاده‌است، شکست آن نیز تأثیر منفی عظیمی برجای خواهد نهاد.[۱۷]
درخواست خروج از ایران از سوی باکو
نمایندگان شوروی در پاییز ۱۳۲۵، سران فرقه را دعوت کردند تا آنها را از تصمیم خود مطلع کنند. در این دیدار، سرهنگ قلی‌اف (معاون آتاکیشیوف، وزیر امنیت جمهوری آذربایجان شوروی که نقش رابط را میان تبریز و باکو بر عهده گرفته بود) از پیشه‌وری خواست که به کناره‌گیری از فرقه بیندیشد و جانشینی برای خود انتخاب کند. پیشه‌وری در واکنش می‌گوید «آخر چطور می‌شود که من به این سادگی استعفا کنم؟ این نظر کیست؟ این رفتار جوانمردانه‌ای نیست از سوی رفقای شوروی.» در جواب سرهنگ قلی‌اف با تندی به پیشه‌وری می‌گوید: «‘سَنی گتیرن، سَنه دِییر گِت. همان کسی که شما را آورده، حالا می‌گوید، شما باید بروید’.»
بعدها استالین پیشه وری را در یک تصادف ساختگی از میان برداشت. باشد درس عبرتی برای خائنین به ایران که بدانند که خداوند ایران زمین خائنین را به سزای خود میرساند.

و احترام و تمکین بحقوق ملیتهای ایران سوق میدهد، که این موضوع برای امپراتوری پانفارسیسم ایرانشهریهای شاه الهی دردناک و غیر قابل تحمل است.
3. در صورت حصول عدم تمرکز گرائی، تقسیم قدرت سیاسی، ایجاد پلورالیسم و تشکیل احزاب در زمینه پارلامانتاریسم دمکراسی، در اصل ایرانشهری های شاه الهی و شیخ الهی، خود بخود خلع سلاح میشوند، زیرا دیگر نمی توانند با اشاعه رعب و وحشت دروغین، با تبلیغ شعارهای ارتجاعی "تجزیه طلبی"، و یا "حفظ تمامیت طولی و عرضی" و این مزخرفات، بر خواست قانونی ملیتهای ایران انگ بیهوده زده، آنان را سرکوب کنند.
4. سالها پیش در مطالب متنابهی بطور مسلم تاکید داشته ام، هنوز نیز بر این نظرم که: دمکراسی در ایران نا ممکن است. علت آن نیز همانطور که شما نیز بدرستی بدان اشاره کرده اید، وجود امپراتوری پانفارسیسم و گستاخی آن در خصوص انکار حقوق ملیتهای ایران است.
همانطور که خود نیز واقفید، اینان برای تداوم سلطه و سیطره خود بر ایران، به هیچ معیار و حقوق انسانی به اندازه نک سوزن ارزش قائل نیستند. افراد بی وجدان، کم سواد و انحصار طلبی هستند که حتا بوئی از دمکراسی نبرده اند. اکنون از چنین جنایتکارانی آیا میتوان انتظار رعایت دمکراسی و حقوق بشر داشت؟
5. جنایتکارانی که در سال 1325 در نقش شاه و شیخ، به آزربایجان لشکر کشی کرده، خون هزاران انسان بیگناه را بر زمین ریخته، با بیشرمی اسم جنایت شان را " نجات آزربایجان" نامیده، هر سال نیز با گستاخی تمام، قتل و کشتار مردم آزربایجان را جشن میگیرند.
با توجه به تجارب تلخ و هولناک تاریخی که جلوی چشم ماست، آیا از چنین جنایتکارانی که دستشان تا مرفق بخون مردم بیگناه آزربایجان آلوده است، میتوان انتظار داشت که به حقوق بشر، به حقوق ملیتهای ایران احترام بگذارند؟ به دیگر سخن: آیا میتوان از ظالم به ظالم شکایت کرد؟
بنا بر تجربه تاریخی نامبرده که یکقرن تمام بر ایران مستولی گشته است، بارها گفته ام و دوباره تکرار میکنم: در چنین شرایطی، تحکیم دمکراسی در ایران نا ممکن است. مشغول کردن خود با این جنایتکاران، و انتظار رعایت دمکراسی از آنان، در واقع، آب در هاون کوبیدن است. زیرا این دیکتاتورهای بی وجدان و کم سواد، جز قوم عشیره ای خود، به کسی به اندازه نک سوزن ارزش قائل نیستند. ماهیت ضد دمکراتیک خود را در طول صد سال گذشته، به همه نشان داده اند.