تعجب نکنیم اگر، فردای ایران غمبار تر از امروز غزه شود!

یکی از دوستان کامنت گزار،« قیام برای برکناری» را با « قیام برای براندازی» مساوی تصور کرد و به نقد آن پرداخت. قیام برای برکناری علی خامنه ای از مدت ها قبل ، حتی قبل از نامه های ۱۴ نفره با مطالبه استعفا، شروع شده بود و حالا به خواست امثال عباس عبدی و تاجزاده هم تبدیل شده است. خامنه ای و اولیگارشی- مافیای تحت زعامت او ، ایران را با پروژه غنی سازی به گروگان گرفته اند و نجات ایران در گروی خلع ید از خامنه ای است. با تداوم این وضعیت ، نه فقط اصولگرایان میانه رو تر، بلکه بخش هایی از مافیا هم، نیازی به حفظ جنازه ای نمی بیند که عمر سیاسی اش به سر رسیده است. این تصور که با فرصت سوزی های عراقچی، ملیجک بیت خامنه ای و لاس زدن با سیاست، می توان از تله ماشه گریخت، فقط بدرد خواب کردن خود و مردم می خورد. تهران گویا هنوز پیام حمله به دوحه را نگرفته است.

احتمالا خودت یا شاید هم دیگران از خودشان پرسیده اند که منظور فرامرز از «برادرانت» چه کسانی هستند که باید بروی و با آنها سخن بگویی؟ برادران شما، آقای پورمندی گرامی، شاهزاده رضا پهلوی، خانم مریم رجوی، آقایون نمایندگان مصدّقیها، لیبرالها، کمونیستها، چپها، ملّی-مذهبیها، سلطنت طلبهای به شدّت افراطی، حتّا همان گرایش محبوب خودتان، اصلاح طلبها و مذهبیون و امثالهم هستند. ممکن است بگویی که اینها تعدادیشون حاضر نیستند کنار هیچکس بایستند. مهم نیست. مهم این است که شما و دیگران تلاش کرده اید که در کنار یکدیگر بایستید و همکاری و همبستگی و همپایی کنید. مردم نیز تکلیف خودشان را با دیگرانی که همپایی نمیکنند، خواهند دانست. هرگاه حضرات نمایندگان، همگی یاد گرفتند که «ایران و مردمش» را فراتر از منافع و علایق و سوائق و ایدئولوژیها و مذاهب خودشان دوست بدارند و به آنها مهر بورزند، آنگاه بحث فلاکتهای ایرانزمین به پایان خواهد رسید و دوران آبادانی و باهمستان خجسته شروع خواهد شد. این گوی و این میدان.
شاد زی و دیر زی!
فرامرز حیدریان

در نظر بگیر همین بیخ گوش خود شما، در کشوری به نام آلمان، صرف نظر از تاریخ کشمکشها و گلاویزیهای خونین و مالین داخلی خودش، دو مرتبه، آغازگر «جنگ جهانی» بود و عواقب و نتایج جنگ نیز کاملا روشن و شفّاف. چرا بعد از جنگ جهانی دوم، ملّت و سیاستمداران آلمان که اکثرا آدمهای استخواندار و رجل سیاسی نیز بودند، تصمیم نگرفتند که برای همیشه و ابد از تولید سلاح، صرف نظر کنند و سفت و سخت به دنبال لغو تولید هر گونه سلاحی در جهان باشند؟. مگر سوای این بود که جنگ جهانی حتّا به قیمت با خاک یکسان شدن آلمان و جان میلیونها انسان تمام شد و هنوز که هنوز است دارند از گوشه و کنار آن، «بمبهای عمل نکرده» کشف و خنثی میکنند. پرسش من این است که چرا مردم آلمان و مخصوصا سیاستمداران آن، هیچ درس عبرتی از تاریخ نگرفتند و اول از هر چیز آمدند بودجه نظامی را سرسام آور افزایش دادند و بعدش نیز همین چند وقت پیش، «نظام وظیفه اجباری» را تایید و تصدیق و قانونی کردند؟. چرا مردم نریختند به خیابانها اعتراض کنند آقای پورمندی گرامی؟. مردمی که حتّا قانون اساسیشان تضمین و تامین کرده که حقّ اعتراضات خیابانی را دارند بدون هیچگونه مانع و سرکوب شدن؟. چرا؟. مشکل کجاست آقای پورمندی؟. چرا «پوتین»، هیچ درس عبرتی از تاریخ استبدادی و وحشتناک سیطره «استالین بر روسیه» نگرفت و همچنان همان سیاستهای استبدادی را با شدّت و حدّت اجرا میکند؟. چرا؟. آیا سوای ریشه داشتن در «سوائق و غرائز و علائق ابناء بشر» که کاملا معمّایی و دلهره آور هستند، میتوان در جایی دیگر به دنبال هرگز عبرت ناپذیری و درس نیاموزی ابناء بشر بود؟. مسئله خود انسان است آقای پورمندی گرامی. هر انسانی در شرایط عادی، کاملا دوست داشتنی و بی آزار است. حتّا حیوانات نیز در شرایط عادی، خیلی آرامند و گوگولی مگولی. باورت نمیشه؟. یه نگاه کوتاه به شبکه اجتماعی یوتوب بینداز و بخش راز بقای شیرها و آهوان را سرچ کن. نگاه کن که شیر چگونه با آن ابهتش در گوشه ای لم داده و در فاصله یک وجبی اش، آهویی زیبا ایستاده است. سپس شیر سرش را بلند میکنه و میگه:« وااای که چقدر چشمای قشنگی داری آهو خانوم. الهی من فدای اون مژگان خنجری ات بشم که تیری به قلبم هستند، برو کنار بذار آفتاب بتابه عزیزم!.» امّا وای به روزی که شیر در موقعیّت و مقام و ریاست و صدارت «گشنگی» قرار بگیره، اونوقته که مو به تنت سیخ میشه آقای پورمندی از اینهمه ترفندها و غرّشها و حیلتهای شیر بی آزار گوگولی مگولی.
آقای پورمندی گرامی! یا شما همچون «ایرج اسطوره ای» بدون سلاح و لشگر به پیشواز برادرانتان میروید و مشکل را حلّ و فصل میکنید یا اینکه شما و امثال شما و نسل اندر نسل شما و دیگران تا قیام قیامت باید شاهد خونریزی و لشگرکشی و کشتار و فلاکت و شکنجه و زندان و اعدام و تجاوز و غارت و ذلالت و دربدری و امثالهم باشید. راه سومی وجود ندارد. یا زندگی و خوشزیستی یا جنگ و کشتار و زندگی نکبتی.
شاد زی و دیر زی!
فرامرز حیدریان

اینکه چرا مخالفان، علّت کلیدی هستند، من سی سال آزگار است که در باره اش نوشته ام و همچنان مینویسم و هیچ احدی نیز گوشش بدهکار اینهمه دلایل متّقن من نیست که نیست. بله آقای پورمندی گرامی. در خاتمه برای پرهیز از طول و تفصیلها میگویم که فقط به یه تیم حدّاقل ده نفره که سلول به سلول وجودشان «راستمنشی» باشد و دلاور پهلوان باشند، کافیست تا بتوان کاری کارستان را پیش برد. میهندوستان و مردمدوستانی که زندگی را میفهمند و ارزش لحظه های با هم بودن را با تمام وجودشان حسّ میکنند و میزییند و متّحد و مشترک و همپا و همسو و همعزم برای میهن و مردمش، همآوردی کنند. فقط ده نفر راستمنش پهلوان کفایت میکنند تا ایران بدون کوچکترین خونریزی و ویرانیهای هولناک از این رو به آن رو شود. یا پیدا کنید ده نفر پهلوان راستمنش را یا اینکه میدان را باز بگذارید تا پهلوانان راستمنش با پای خودشان به میدان همآوردی بیایند. یا اینکه آنقدر دلیر باشید که پهلوانان راستمنش را حمایت کنید و سفت و سخت در کنار آنها بایستید؛ آنگاه خودتان با چشمان خودتان خواهید دید که چگونه حکومت فقاهتی در یک چشم بر هم زدن از صحنه نه تنها ایران؛ بلکه خاورمیانه و جهان محو خواهد شد. درست عین محو شدن لشگر آنوبیس در فیلم مومیایی.
شاد زی و دیر زی!
فرامرز حیدریان

تاریخ، هیچگاه، عبرتگاه نیست. هیچ کسی هم نمیتواند ثابت کند که «تاریخ»، آموزشکده عبرت است. انسان، موجودیست که ابعاد تاریک و پرتگاههای معمّایی دارد؛ یعنی ابعادی که بر خود انسان نیز، آشکار نیستند و نمیشوند؛ مگر اینکه انسانها در موقعیّتهایی قرار گیرند تا بتوان ابعاد تاریکشان را دید یا دیده شوند. آیا هیچگاه به مخیله شخص شما خطور میکرد که «آخوندی گدا صفت» مثل خامنه ای یا «ابلهی زبان الکن مثل خمینی» در موقعیّتی قرار بگیرند که یک مملکت و ملّت کهنسالی را با آنهمه عظمت و تاریخ و فرهنگ به آنچنان حقارت و حضیضی در اندازند که حتّا «آب و نان خشک» نیز نداشته باشند، خرج شکم فرزندانشان کنند؛ چه رسد خودشان؟. اصلا تصوّرش نیز برایتان حتما محال بود که آخوندی مثل خامنه ای بیاید حکم صادر کند و با بی شرمی علنا بگوید که مردم ایران، صغیرند و هیچ حقّی برای انتخاب کردن ندارند و همه ما مدّعییان هارت و پوت کن زمین و کائنات، عین گوساله سامری هاج و واج بمانیم و جیکمون نیز در نیاید؟. چرا خامنه ای از «محمدّ رضا شاه»، عبرت نگرفت؟. مخصوصا وقتی که خود خامنه ای گفته است که تمام خطای محمّد رضا شاه در این بود که میگفت فقط من. من. من. چرا خامنه ای از سرنوشت محمّد رضا شاه، هیچ درس عبرتی نگرفت آقای پورمندی گرامی؟. دلیلش کاملا واضح است. ابعاد تاریک انسان در موقعیّتهاست که روشن میشوند؛ نه در حرفها و شعارها و ادّعاها و ایلدرم بولدرم و امثالهم. تاریخ، عین میدان فوتبال است. هیچ میدانی نمیتواند سرنوشت تیمهایی را متعیّن کند که در برابر همدیگر مسابقه میدهند. اصل تعیین کننده، هنر بازی و تکنیکهای بازیگران تیمهای مسابقه هستند که نتیجه بازی را رقم میزنند. میدان فوتبال، فقط زمین بازیست و به هیچ بازیگری نمیگوید که چطوری باید بازی کرد تا برنده شد. این فقط یک مثال است برای تفهیم اصل و معنا و بُغرنج مسئله.
تیتر یکی از مقالاتم، گویای خیلی از استدلالهاست: «چرا ایران به بزرگترین صحرای خاورمیانه تبدیل خواهد شد؟». موضوع ایران و مسائلش را من از روز اول که به عرصه قلمزنی پا گذاشتم، فقط بر یک محور کلیدی تمرکز دادم؛ آنهم «مخالفان حکومت فقاهتی به طور کلّی - چه از دامنه خود حکومتیان، چه از دامنه ضدّ حکومتیان -» از سی سال پیش تا همین امروز تاکید کردم و همچنان میکنم که «دوام حکومت فقاهتی» به نوع رفتار و گفتار و کردار تمام آنانی منوط و مشروط است که مخالف حکومت فقاهتی هستند. خلاف تصوّرات کثیری که خیال میکنند، حکومت فقاهتی، هرگز ساقط شدنی نیست، باید عرض کنم که حکومت فقاهتی، یکی از ساده ترین حکومتهاست که در کمترین وقت و صرف کمترین هزینه ممکن میتوان آن را خلع و برای همیشه در تاریخ ایران و جهان، محو و نابود کرد. نه به بمبارانی احتیاج است. نه به جنگ مسلحانه احتیاجی است. نه به پشتیبانی قدرتهای نظامی جهان، احتیاجی است. نه حتّا به لشگری میلیونی از حضور مردم در خیابانها احتیاجی است. اگر تقریبا نیم قرن تمام است که حکومت فقاهتی دوام آورده است و همچنان با سماجتی دیوانه وار به تحکیم و دوام خودش تقلّاها میکند، همش به دلیل رفتارها و کردارها و گفتارهای «مخالفان» بوده است که دوام حکومت فقاهتی را تامین و تضمین کرده اند.
(....... ادامه)

احمد عزیز سلام
بسیار عالی امدی ولی دو خط آخر همه عالی و متعالی خودت را به حضیض و خفیف کشاندی !
این سیاست نیست عزیز ، بل یک شبه سیاست کاملن نیندیشیده و نسنحیده معطوف به کسب توجه و رضایت دیگران بود !
شما در سیاست هیچ ظرافت ترجیح اصل بر ممکنات نکردی و هیچ کیاست نکردی و با غیظ و غضب آخرش گفتی بریزید بیرون و کار را تمام کنید !
اینکه سیاست نیست احمد عزیز ، رهبری الان داره در مخالفت با جبهه افراطیون و انحرافیون خارج و بخصوص افراطیون و انحرافیون داخل که در ائتلافی نانوشته ایندو یک سیاست و ان هم فعال ساختن ماشه را پیش می برند تا کشور را به جنگ بکشانند ، در حال مذاکره و سپردن تعهداتی به جامعه بین المللی و اژانس است و شما در دو جمله پایانی نوشته ات همراه با نتانیاهو و افراطیون داخل و خارج ، خیابان را نشان میدهی !
خیابان در شرایط فعلی ، صحنه حضور و عرض اندام سیاست قرار بگیره ، بزرگترین فجایع ملی میتواند حادث شود احمد جان ، فاجعه بار تر تز سوریه و لیبی و افغانستان
میخواهی سیاست در خیابان برد و باخت شود ؟!
کی می بازد و کی می برد اقا ؟!
امیدوارم احمد عزیز
دو بازه بدین منظره محتمل که بنظرم ناسنجیده ورود کردی ، با چشمان تیزبینت نظر بیندازی !