افزودن دیدگاه جدید

سالام.
چندموضوع را بترتیب میخواهم
نام ببرم.
اولین شرط برای رهبران سیاسی
بودن بامردم و ریشه داشتن در دورن
مردم است.
وقتی صحبت ازمردم می‌شود
پسرشاه وطرفداران انهاهم جز این مردم هستند،ولی جایگاه شان با مردم
اصلی فرق دارد،
که به این موردخواهم پرداخت،
فکرمیکنم ،یکی از اصلی ترین عامل
عدم اتحاد و همبستگی سیاسیون
همین خوداین آقا رضا وطرفدارنش می‌باشند.
اینها باید دریک دادگاه بی طرف و
دقیقا زیر نظر سازمان حقوق بشری
محاکمه شوند
تا علت فنا شدن صدسال زمان برای ایران وایرانی مشخص گشته وعاملین لش تاوان دهند،
دومین گروه رهبران سیاسی مختلف هستند،که نتوانسته اند،پای در خاک و
در درون مردم داشته وحرکت کنند
و اکثرا بجای اینکه پایشان درخاک باشد، در هوا وتوهم بوده است.
همین علت‌ها باعث شده نتوانند،درک
درستی ازسیاست زمینی داشته باشند.
واکثرا خواسته اند سیاست کشورهای
استعماری را درایران پیاده کنند.دومین عامل همین افراد برای تفرقه دربین مردم بوده اند.
سومین ، عامل تلویزیون‌های بی بی سی،ووآ،من وتو،اینترناشیونال،وو لوس آنجلسی بوده اند،
که بجای مطرح کردن مسائل اصلی
آنها دراصل سیاست استعماری ،مسیحی
وتوهمی روشنفکری پان ایرانیستی همیشه خائن را بزرگ کرده و خواسته
بهره برداری برای اربابان خود کنند.
چهارمی،،
رهبران سیاسی در ایران هستند،
در درون مردم و آنها هستند که تمام بافته های کشورهای استعماری را پنبه میکنند.
وهنوز بااینکه عصر انقلاب انفورماتیک است،
امثال رضا پهلوی و عرب نشینان این
انقلاب را درک نکرده اند.
آقای رضا پهلوی وقتی درمصاحبه اعلام
میکند،که من معنی زبان مادری را نمی فهمم،باید گفت این نفهمی ها باعث اصلی عدم اتحاداست.
وقتی وزیر امور خارجه،،ظریف در مصاحبه ایی میگوید،که بمن گفتند،