ما واقعن ملتی بیچاره ایم
سالام
دنیای مجازی،عین شهر بی دروازه است.
البته الان این مثل تاریخ مصرفش گذشته است.
چون قوانین مختلف برهمان شهرهای
بی دروازه حکومت میکنند،
دراین دنیای مجازی هم قلم بدستان،
بدون اینکه تفکری منسجم داشته باشند.
تراوشات ذهنی خودرا روی کاغذ می آورند.
متاسفانه کنترلی براین نوشته ها نیست،
البته برای نوشته های امثال من هست.
دنیای مجازی متفکران ایرانی،عین قوانینی که درایران همیشه ناقص نوشته میشود،وآن قانونچه هم اجرانمیشود،
تادبتوانند،ازخلاء قانونی جیب رانتخواری بازباشد.
مخدوش نویسی کارتعدادی شده است.
چون منافع آینده خودرا در مخدوشگری
می بینند.
بیچاره ملتی که گرفتاراین گونه نگرشها
هستند.
اگرننویسند،انگار که بدنشان ازچرک واز
خارش پاک نخواهدشد.
دنیای زیبای امروزین را در چهارچوب
ذهن کوچک خود می بینند.
تعامل وتساهل را اصلا دوست ندارند،
چون منافع شان در سردرگمی تامین میشود.