علي رحيمي:
علي رحيمي:
سلام و عرض ادب خدمت استاد طالبی عزیز ، با کسب اجازه متن پر محتوای شما به بیان دیگر به شرح زیر تقدیم می گردد:
انتخابات ریاست جمهوری در ایران به دلیل ساختار سیاسی و محدودیتهای گسترده برای نامزدها و رأیدهندگان، اغلب با انتقادات زیادی روبرو است. دلایلی که برخی افراد را به عدم شرکت در انتخابات ترغیب میکند، عبارتند از:
۱-عدم نمایندگی واقعی: بسیاری از مردم معتقدند که انتخابات آزاد و عادلانه نیست و نامزدهای واقعی و مستقل قادر به شرکت نیستند. این باعث میشود احساس کنند که انتخاباتی که برگزار میشود، تنها یک نمایش است و نتیجه از پیش تعیین شده است.
۲-نقش زنان: همانطور که اشاره کردید، زنان که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل میدهند، در این فرآیند به حاشیه رانده میشوند. عدم حضور زنان در مناظرات و نبود توجه به مسائل و حقوق آنان، نارضایتی زیادی ایجاد میکند.
۳- نبود برنامههای عملی: انتقادات به وضعیت موجود اغلب سطحی است و راهحلهای پیشنهادی نامزدها عملی و مشخص نیست. بسیاری از مردم بر این باورند که تغییرات واقعی صورت نخواهد گرفت و وعدههای داده شده تنها برای جذب رأی است.
۴-کنترل قدرت توسط بیت رهبری:
بسیاری از مردم بر این باورند که نهایتاً قدرت اصلی در دست رهبر و نهادهای تحت کنترل او است و رئیسجمهور نقش محدودی در تصمیمگیریهای کلان کشور دارد. این امر سبب میشود که انتخابات بیمعنی و بدون تأثیر به نظر برسد.
۵- مشروعیتبخشی به نظام: مشارکت در انتخابات میتواند به نظام جمهوری اسلامی مشروعیت ببخشد. تحریم انتخابات توسط مردم میتواند پیام عدم رضایت عمومی را به جهان منتقل کند و مشروعیت داخلی و بینالمللی نظام را زیر سوال ببرد.
در نتیجه، تحریم انتخابات توسط بخشی از مردم و جنبشهای اجتماعی مانند زن، زندگی، آزادی، به عنوان راهی برای نشان دادن اعتراض و نارضایتی از وضعیت موجود و عدم پذیرش شرایط تحمیلی تلقی میشود.