افزودن دیدگاه جدید

حامد عزیز، ممنونم از طرح نظرت. سخت منتظر بودم یکی ماست خور مرا در این مورد بگیرد و داشتم مایوس میشدم که شما از راه رسیدید. مشی مسلحانه در مقابل شاه اشتباه بزرگی بود به این دلیل که نظام شاه یک تیران نبود، بلکه یک نظام اقتدارگرا در جهت خواست جامعه بود. شما در فامیل زندانی سیاسی داشتید؟ چون ما در فامیل بزرگ مان نداشتیم. در محل هم نداشتیم. چون مردم ایران مشکلی با شاه نداشتند. یک مشت چریک هپروت زده میخواستند قدرت را بدهند دست پرولتاریا اما پرولتاریا اونها رو دست بسته میداد دست پلیس. فرخ نگهدار و فدائیان در عملیات شهری تروریست بودند نه مبارز! در سیاهکل مشی مسلحانه دنبال میشد نمیشه اسم تروریست روش گذاشت. چریک شهری در کلمبیا و نیکاراگوا معنا پیدا میکرد نه در تهران. در تهران چریک حضور نداشت بلکه تروریست حضور داشت. بعد از انقلاب هم مجاهدین در شهرها تروریست بودند نه چریک.
از اینها بگذریم شرایط زمان شاه با شرایط امروز قابل مقایسه نیست. بگذارید یک فرض را مقابل شما بگذارم. چنانچه درگیری در تهران مثل روزهای جنبش مهسا آغاز شود، و مثلا آمریکا با ده دوازده تا هواپیما بارهای مملو از سلاح های سبک و مهمات را روی تهران خالی کند و حمایت هوایی هم بر علیه مواضع ثارالله و وزارت اطلاعات و بسیج بکند، مردم این سلاح ها را بر میدارند و به روی رژیم آتش می گشایند. جای تعارف نیست! من کاملا موافق جنگ مسلحانه شهری در شرایط مناسب هستم. راه دیگری نمانده. من نمیخواهم ببینم نوه نتیجه های ما موالی مسلمانان معتقد به ولایت فقیه باشند. مرگ بهتر از این زندگی است. به وقت مناسب باید اسلحه را برداشت. آخرین روزهای این رژیم را گلوله رقم خواهد زد.