افزودن دیدگاه جدید

«سیرنگ = سی رنگ = ترکیبی از رنگهای دلآویز»، یکی از نامهای «سیمرغ» در تاریخ و فرهنگ ایرانیان است که موبدان میترائیسم و زرتشتیگری به شدّت با آن مبارزه کردند و ارثیه مبارزاتی آنها به اسلامیون رسید که همچنان با شدّت تمام توفیقات گیوتینی الهی، علیه «کثرت» میجنگند. مسئله «سی رنگ»،بحث شمارشی نبوده است؛ بلکه تنوّع و گوناگونی و درهمآمیزی رنگها بوده است که زیباترین فرش باهمستان انسانها را در «تفاهم و باهمزیستی» واتاب میدهد. به همین دلیل به «سیمرغ»، «رنگین کمان» نیز میگویند که تبلورّ تنوّع گرایشها و نژادها و اقوام و فرقه ها و ادیان و مذاهب و فیره و ذالک است. در حالیکه «الله و یهوه و عیسا مسیح و اهورامزدا و تئوری طبقاتی مارکسیسم و امثالهم»، به ذات خودشان «واحد مطلق» هستند و هرگز و هیچگاه به شریک و همپا و همیار و همکار و باهماندیش محتاج نیستند و اتّفاقا خاصم سرسخت هر گونه «شرک و و کثرت و همآمیزی» نیز هستند.
هر چقدر بر تنوّع زایش گرایشهای جورواجور در جامعه افزوده و از آنها استقبال با شکوه شود به همان میزان میتوان امکانهای «زایش و دوام آزادی و تفاهم» انسانها را مهیّا و تضمین کرد؛ زیرا هر گرایشی خواهد آموخت که دیگران را نیز در اعتقادات و اصنام و نگرشها و جانها نگریهایشان احترام بگزارد و ارجمندی انسانها را به رسمیّت بشناسد و مراقب رفتار و کردار و گفتار خودش باشد. امّا کسانی که از «کثرت» میهراسند و آن را با انواع و اقسام بدنامیها و زشتگوییها و نفرتها میکوبند و تقبیح میکنند، همه بدون استثناء به دنبال «وحدتخواهان عقیدتی» هستند از بهر برپاکردن سیستمهای توتالیتری و استبدادی محض. »کثرت گرایشها» در جوامع بشری، مثل شکاف انداختن چشمه های آب در تنه زمخت و سنگین و سمنتی صخره ها هستند. مثل گشودن پنجره های ریز و دُرشت برای جریان هوای تازه در اسارتگاههای بسته و سیاهچالهای جامعه «وحدتخواه عقیدتی» هستند. به همین دلیل باید تا میتوان از وجود و ظهور و بالندگی کثرت در جامعه با گشوده فکری استقبال کرد تا زمینه های «تفاهمی انسانها» نم نم بالیده و گسترده و نهادینه شود.
شاد زیید و دیر زیید!
فرامرز حیدریان