ب
ب
چنانچه میخواهید یک حرکت مقاومتی و مبارزاتی به نتیجه نرسد، این مقاله را برای انتخاب استراتژی انتخاب کنید. این مطلب پر از مسائلی که پرداختن به آنها به تنهایی برای به جان هم انداختن مردمان یک کشور کفایت می کند. نویسنده با یک حضور شرم مشخصی مقولات تفرقه برانگیز را در پاراگراف زیر مطرح می کند:
برای خروج از این بنبست سیاسی، اپوزیسیون ایران نیازمند یک بازنگری اساسی در رویکردها و استراتژیهای خود است. این بازنگری میتواند شامل موارد زیر باشد:
1. پذیرش تنوع و احترام به تکثرگرایی: اپوزیسیون بایدتنوع فرهنگی، قومی و سیاسی ایران را به رسمیت بشناسد و به جای تلاش برای یکسانسازی، به دنبال ایجاد یک اتحاد گسترده و چندجانبه باشد.
معنای شماره یک این است که اول بپذیرید که ایران کشوری کثیرالملله است و مردمانی ترک و کرد و عرب و فارس است و این مردمان مثل هم نیستند و تفاوت دارند. تنوع سیاسی دارند یعنی حق دارند از ایران جدا شوند.
یکی از سرداران ناپلئون در جنگی شکست خورد و برگشت. ناپلئون از او پرسید چرا شکست خوردی؟ گفت به هزار و یک دلیل، اول این که باروت نداشتیم که توپ های مان شلیک کند. ناپلئون گفت آن هزارتای دیگر را درز بگیر همین یک دلیل کافیست.