افزودن دیدگاه جدید

با درود
جناب دهکردی گرامی
من خود را متعلق به محافل شناخته جمهوریخواهانی نمی بینم که امروز جشن اتحاد می گیرند و فردا سایه یکدیگر را با تیر می زنند. آری، یک سوسیال دمکرات انقلابی هستم که جمهوری را، آنهم نه هر نوع آنرا، مناسب ترین شکل حاکمیت در ایران می دانم. من از شکل دمکراتیک تری از حکومت دفاع می کنیم که ریشه در سیاست محلی، شهری و استانی دارد و جامعه شهروندان با دخالتگری خود، آینده جامعه و میهن را تعیین کنند.
واقعیت اینست که جبهه مخالف حکومت اسلامی (با شدت و ضعف عیار مخالفت)، طیف گسترده ای از مدافعان مونارشی تا آنارشی را تشکیل می دهند. سخن "نه شاه، نه شیخ" در برگیرنده نظر من نیست، همانگونه که شعار پوپولیستی و مخدوش و گمراه کننده سیاسی "مرگ بر ملا چپی مجاهد" را نادرست می دانم. شعار سیاسی، بایستی پاسخگوی جامعیت نیاز ملی برای برچیدن حکومت اسلامی و حق همگانی شهروندی در تعیین سرنوشت کشور را ملحوظ کند. من از همبستگی جبهه ای در مبارزه میدانی (جنبش اقدام در خیابان)، دفاع می کنم.
خاستگاه همبستگی جامعه ایرانی، نه فرد، نه خاندان، نه دین و نه مذهب، بلکه ایران و سرنوشت مردمان آن است که در پرتو آزادی همگانی، داد و دمکراسی قابل تحقق اند.
در اینراه، از آزادی، برابرحقوقی و اقدام در خیابان همه آنها که برای برچیدن حکومت اسلامی هستند، دفاع کنیم.
نکته پایانی:
در مورد انقلاب 1357
قیام علیه جباریت حقانیت دارد. این اصلی ست که در منشور جهانی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است. در سال