افزودن دیدگاه جدید

در زندان بینش تنگ‌ات پوسانده‌ای
درهم شکسته‌ای
وقت طلایی‌ کوبا اکنون
در صف‌های ملال‌آور نان تلف می‌شود
سالن سخن‌های تندرآسای‌ات
و میدانی که‌ چه‌گوارا این دژخیم خوش‌تیپ
خشاب‌های اندیشه‌اش را
به سوی سرمایه خالی می‌کند...خالی‌ست
مردم درمانده
دریچه‌ای از سرمایه میجویند
تا زندگی‌شان نفس بکشد،
راه‌ِ توریست‌ها را که بوی دلار میدهند
آب و جارو میکنند
و جوانان برای یک گوشی آه میکشند
فیدل... قهرمان کمونیسم
زمان آن نرسیده است
کز کرسی‌ خطابه‌های آتشین‌ات فرود بیایی
و زنجیرهای سنگین آرمانی‌ات را
از دست و پای کوبای تکیده برای همیشه باز کنی؟