افزودن دیدگاه جدید

یاد آن شاعر خوش اندیش و تولدش گرامی باد. در دبستان همه دانش اموزان شعر حماسی او را می‌خواندیم چقدرلذت بخش بود.
از رنج روزگار او ما چیزی نمیدانستیم. ناگهان انقلاب کردند وشاعر سر از مسکو درآورد. گویا کابوسی دیده باشد، هرگز باور نمی‌کرد انچه او ورفقا به آن باور داشتند نامی جز جهنم نداشت.
کسرایی به دوست خود شجریان می‌گوید برو وبه رفقابگو انهاهمه مارا فریب دادند.
ان مرد دل شکسته باورهای خودرا چیزی جزدروغ نمی‌دانست و چه اعتراف سختی.
چند دهه زندگی را قربانی هدفی پوچ کردن، ای وای چه گناه بزرگی کردم، همه حرفها شعارها برای عدالت ووو دروغ بود.
تولدش مبارک ولی همه مردم ایران آرزوی داشتن دوران گذشته را می‌کنند.