افزودن دیدگاه جدید

با درود خانم اردلان گرامی،
من هرگز نگفتم که مجاهدین خلق تنها نیروی توانمند در صحنه سیاسی ایران هستند. احزاب و جریاناتی همچون حزب دموکرات کردستان ایران و کومله نیز از ظرفیت‌های قابل‌توجهی برخوردارند. اما مقایسه میان تظاهرات برلین و گردهمایی پاریس، قیاسی نادرست است.
تجمع برلین پاسخی خودجوش به یک فراخوان عمومی بود که در شرایطی ویژه، با موجی از احساسات مردمی همراه شد. اما آیا چنین حضوری را می‌توان نتیجه توان تشکیلاتی و سازمان‌دهی برگزارکنندگان دانست؟ اگر چنین بود، چرا پس از آن، در سایر تجمعات مشابه شاهد تکرار این حضور گسترده نبودیم؟ به‌عنوان مثال، همان برگزارکنندگان چند ماه بعد برای تجمعی در فرانکفورت آلمان فراخوان دادند، اما این‌بار کمتر از صد نفر حضور یافتند.
در مقابل، مجاهدین خلق تنها پنج روز پس از گردهمایی عظیم خود در پاریس، در تاریخ ۱۳ فوریه ۲۰۲۵ هم‌زمان با برگزاری نشست امنیتی مونیخ، تظاهراتی دیگر را سازماندهی کرده‌اند. این استمرار و انسجام در برنامه‌ریزی، نشان از توانمندی تشکیلاتی و قدرت بسیج بالای آنان دارد؛ عاملی که در تحلیل نیروهای سیاسی نباید نادیده گرفته شود.
پس باید از خود پرسی