جناب ناشناس، ۱. نقد شما…
جناب ناشناس،
۱. نقد شما ارتباط مستقیمی با محتوای نوشته من ندارد. آنچه من نوشتهام، تحلیلی مشخص از نوشتهی خانم ناهید حسینی است و به هیچوجه نه به شخصیت ایشان، نه به مواضع احتمالی پیشینشان در فضای مجازی، و نه به مسائل کلانتر مثل «شرایط انقلابی» یا «ولنتاریسم روشنفکری» پرداختهام. بنابراین، ورود به این موضوعات، گرچه ممکن است دغدغهی شما باشد، اما ربطی به متن من ندارد و پاسخی به آن محسوب نمیشود.
۲. برخی تعبیرات شما مثل «بیسوادی اجتماعی» یا «مسیحای دیاسپورا» و «متفکران بیسواد اپوزیسیون» نه تنها کمکی به گفتوگوی سازنده نمیکند، بلکه تکرار همان ادبیات تخریبی است که اپوزیسیون را سالهاست از همدلی و اتحاد بازداشته است. اگر نقدی دارید بهجای توهین، با استدلال و به صورت مشخص مطرح کنید.
۳. در متن من، هیچ اشارهای به «تمامیت ارضی» نشده، نه در تأیید و نه در نفی. موضوع اصلی نوشته من، لزوم پذیرش تنوع در میان نیروهای اپوزیسیون است. تمرکز من بر این بوده که اتحاد تنها با احترام به همهی نیروهای موثر، فارغ از گرایش ایدئولوژیک، ممکن است. اگر شما با این اصل موافق نیستید، خوشحال میشوم دلایلتان را بشنوم، اما لازم است به محتوای دقیق نوشته پاسخ داده شود، نه برداشتهای فرعی یا حاشیهای.
۴. در مورد انتقاد شما به وضعیت روشنفکری یا اپوزیسیون رسانهای: ممکن است در مواردی این انتقادها درست باشد، اما این نقدهای کلی و اغلب هیجانی، زمانی معنا دارد که با مصداق و تحلیل همراه باشد. نقد روشنفکر، فقط با برچسب زدن به «روشنفکر دور از مردم» یا «بیسواد» به جایی نمیرسد؛ باید دید دقیقاً کجا، چرا، و چگونه آن ضعفها شکل گرفتهاند.
پیشنهاد من گفتوگویی آرام، محترمانه و مستدل است؛ چرا که اگر ما نتوانیم در میان خودمان با احترام و عقلانیت گفتوگو کنیم، چگونه میتوانیم به فردای بهتری برای ایران بیندیشیم؟
با احترام، مرادی
In reply to .ملت عصبانی. by ناشناس