سالام اليكيم
ناشناس
سالام اليكيم
https://t.me/ibrahimsavalan/1023
نگذاریم آذربایجان را به آفریقایی دیگر تبدیل کنند.
بچههای مرکز، آذربایجان را بلاگردان
خودشان، گوشت دَم توپ و مستعمرهای فرض کردهاند که میشود هم
که میشود هم داشتههایش را برای رفاه و راحتی مرکز هزینه کرد. این بارهم دود تحریم نفتی ایران به چشم ما میرود و استعمارگران حریص روانه شهرهای ما شدهاند تا معادن و ثروتهایمان را به یغما ببرند. در این میان فاجعهای که بر تکاب (تیکانتپه) میرود بیش از سایر شهرهاست زیرا این شهرستان به عنوان پایلوت معدنی و اقتصادی معرفی شده و همین دست تاراجگران را برای نابودی هرچه بیشتر آن بازتر کرده که نمونه اخیرش معدن کمربولاق روستای فاققیلی است. این معدن با وجود مخالفت کارشناسان ادارههای آب، جهاد کشاورزی، میراث فرهنگی همچنان در حال کشف و استخراج است.
درحالیکه راه ارتباطی این روستا با تیکانتپه از مسیر روستاهای تومارکندی، اوچحصار و اوغولبَی میباشد سال گذشته اداره راه شهرستان در مسیر حفظ منافع مالک معدن اقدام به احداث جادهای در مسیر معدن نمود که حاصلی جز تخریب گسترده مزارع روستا نداشت و امسال نیز مالک اصفهانی این معدن بدون رعایت حق مالکیت اهالی این روستا بر زمینهایشان و به بهانه کُرزنی مشغول تخریب و اکتشاف معدن در زمینهای زراعی مردم شد که همین باعث بستنشینی اهالی و ممانعت از تردد معدنکاوان و ماشینآلات آنها از مزرعهها و جاده بین مزارع در تاریخ 16 شهریور شد.در تاریخ 21 شهریور نیز اهالی روستا و فعالان محیط زیست تیکانتپه تجمع دیگری را برگزار کردند. آنها بر این باورند که این معدنکاویها منجر به تخریب چشمههای آب، آثار تاریخی و اراضی کشاورزی روستا شده است.
در ماههای گذشته نیز دادگستری آذربایجانشرقی طی مزایدهای ارتفاعات زنوز را، که سرشار از خاک سفید لازم برای تولید سفال و سرامیک و کاشی است، به یک شرکت خصوصی واگذار کرد تا علاوه بر خاک سفید، رگههای مس و طلای آنجا را نیز به یغما ببرند. مردم زنوز که با تجربهی تلخ معادن طلای تیکانتپه، معدن طلای اندیرگان و معادن مس آذربایجان آشنا هستند و نمیخواهند ثروت شهرشان نصیب دیگران و سیانور و اسید سولفوریک و سایر پسآبهای خطرناکش نصیب آبهای زیرزمینی و طبیعت زیبای زنوز گردد، ماشینآلات حفاری معادن را از ارتفاعات شهرشان اخراج کرده و راه را بروی آنها بستند و همین باعث شد تا حکم جلب چند نفر از اهالی زنوز صادر شود.
تیکانتپه با وجود داشتن دو معدن بزرگ طلای خاورمیانه و ۸۰ معدن سنگ همچنان یکی از محرومترین شهرهای ایران است و سهامداران و مالکان اصفهانی، کرمانی و یزدی این معادن، با انتقال خام مواد معدنی به مرکز کشور، مالیات و سود حاصله از این معادن را نیز به شهرهای خودشان منتقل میکنند. این میتواند درس خوبی برای همه شهرها باشد تا فریب مسئولان را نخورده با چنگ و دندان از داراییهای خود محافظت کنند زیرا دولت به امید «ایجاد اشتغال» و ارزآوری مجوز استخراج صادر کرده و علاوه بر نابودی محیط زیست، ساکنان آن مناطق را نیز کوچ خواهد داد تا مزاحم استعمار نشوند.
حریف پُرزورتر از این حرفهاست و علاوه بر مجوز دولتی حکم جلب دادگستری را نیز در جیب دارد و نباید انتظار داشته باشیم که اهالی این روستاها بتوانند به تنهایی از عهده آنها برآیند. حفظ محیط زیست و معادنمان را در اولویت قرار داده، مانع آن شویم تا آذربایجان را به آفریقایی دیگر بدل کنند.
______
@ibrahimsavalan
درحالیکه راه ارتباطی این روستا با تیکانتپه از مسیر روستاهای تومارکندی، اوچحصار و اوغولبَی میباشد سال گذشته اداره راه شهرستان در مسیر حفظ منافع مالک معدن اقدام به احداث جادهای در مسیر معدن نمود که حاصلی جز تخریب گسترده مزارع روستا نداشت و امسال نیز مالک اصفهانی این معدن بدون رعایت حق مالکیت اهالی این روستا بر زمینهایشان و به بهانه کُرزنی مشغول تخریب و اکتشاف معدن در زمینهای زراعی مردم شد که همین باعث بستنشینی اهالی و ممانعت از تردد معدنکاوان و ماشینآلات آنها از مزرعهها و جاده بین مزارع در تاریخ 16 شهریور شد.در تاریخ 21 شهریور نیز اهالی روستا و فعالان محیط زیست تیکانتپه تجمع دیگری را برگزار کردند. آنها بر این باورند که این معدنکاویها منجر به تخریب چشمههای آب، آثار تاریخی و اراضی کشاورزی روستا شده است.
در ماههای گذشته نیز دادگستری آذربایجانشرقی طی مزایدهای ارتفاعات زنوز را، که سرشار از خاک سفید لازم برای تولید سفال و سرامیک و کاشی است، به یک شرکت خصوصی واگذار کرد تا علاوه بر خاک سفید، رگههای مس و طلای آنجا را نیز به یغما ببرند. مردم زنوز که با تجربهی تلخ معادن طلای تیکانتپه، معدن طلای اندیرگان و معادن مس آذربایجان آشنا هستند و نمیخواهند ثروت شهرشان نصیب دیگران و سیانور و اسید سولفوریک و سایر پسآبهای خطرناکش نصیب آبهای زیرزمینی و طبیعت زیبای زنوز گردد، ماشینآلات حفاری معادن را از ارتفاعات شهرشان اخراج کرده و راه را بروی آنها بستند و همین باعث شد تا حکم جلب چند نفر از اهالی زنوز صادر شود.
تیکانتپه با وجود داشتن دو معدن بزرگ طلای خاورمیانه و ۸۰ معدن سنگ همچنان یکی از محرومترین شهرهای ایران است و سهامداران و مالکان اصفهانی، کرمانی و یزدی این معادن، با انتقال خام مواد معدنی به مرکز کشور، مالیات و سود حاصله از این معادن را نیز به شهرهای خودشان منتقل میکنند. این میتواند درس خوبی برای همه شهرها باشد تا فریب مسئولان را نخورده با چنگ و دندان از داراییهای خود محافظت کنند زیرا دولت به امید «ایجاد اشتغال» و ارزآوری مجوز استخراج صادر کرده و علاوه بر نابودی محیط زیست، ساکنان آن مناطق را نیز کوچ خواهد داد تا مزاحم استعمار نشوند.
حریف پُرزورتر از این حرفهاست و علاوه بر مجوز دولتی حکم جلب دادگستری را نیز در جیب دارد و نباید انتظار داشته باشیم که اهالی این روستاها بتوانند به تنهایی از عهده آنها برآیند. حفظ محیط زیست و معادنمان را در اولویت قرار داده، مانع آن شویم تا آذربایجان را به آفریقایی دیگر بدل کنند.
______
@ibrahimsavalan