کیانوش عزیز. کانال کلمه به

در کنار ایران اینترنشنال یک تریبون آزاد بگذارد که جدایی طلب و ضد شیعه و ضد وهابیت ملی گرا و غیره هرکدام سخن خودشان را بگویند چرا که نه. اما همین عربستان اگر به خاک ایران تجاوز کند از خط قرمز ما رد شده است. جدایی طلب و ضد شیعه تعجبی ندارد اگر در ان باقی بمانند. اما حزب کمونیست کارگری و حزب مشروطه ایران و تمامی طیفهای میانی این چپ و راست مشخص ایرانی، نباید از آن استفاده کنند چرا که صاحب کانال از خط قرمزها عبور کرده است. همین حزب کمونیست کارگری و حزب مشروطه اگر در یک کانالی که یک داعشی صاحب آن است حضور یابد هرقدر هم با جمهوری اسلامی دشمن اما از خطوط قرمز ارزشی عبور کرده است. یعنی از روی ما عبور کرده است. جمهوری اسلامی براحتی میتواند این حضور در یک کانال داعشی را بر فرق شرکت کنندگان بکوبد و بگوید ببینید آنها که مدعی حقوق بشر هستند در کنار چه کسانی قرار گرفته اند. با این وجود شاید به برخی نیروها ایراد آنقدر وارد نباشد که یک نیروی سکولار از داعش کمک بگیرد. این نقض غرض است. سکوت بهتر از استفاده از چنین بلندگویی است که جز بدنامی ندارد. و بدنام شدن برای نیرویی که نه به سلاح و ارتش مجهز است بلکه حمایت مردم را میخواهد یک زهر است. اگر ما میخواهیم بر مردم ایران تکیه کنیم باید آنچه از نظر انها محترم است را محفوظ بداریم. از اینجاست که من میگویم به صلاح مبارزه نیست که جدایی طلب و خودمختاری طلب در یک صف خود را به مردم ایران معرفی کنند چرا که جدایی طلب و خودمختاری طلب با توجه به تردیدی که در میان مردم در صحنه نسبت به مقاصد آنان وجود دارد مردم را از خیابان به خانه خواهد فرستاد و مردم حمایت شان را دریغ خواهند کرد که نقض غرض است. البته که برخورداری از یک تریبون مثل کانال ماهواره ای غنیمت است اما استفاده از آن هرقدر هم پیرامون آزادی بیان و حقوق بشر و دمکراسی داد سخن بدهید باز مانند گلوله ای است که بطرف خود شلیک میکنید و نه جمهوری اسلامی. این کار عقلانیت مبارزه سیاسی نیست. مثل آن است که در زمان شاه برای برقراری کمونیسم از امکانات ساواک و دفتر آنها بخواهیم استفاده کنیم. چه کسی به ما اعتماد میکند؟