من حدود ۵۰ سال است که کیانوش

سعید ثانی

من حدود ۵۰ سال است که کیانوش را می شناسم.از سال ۱۳۵۲ که وارد دانشگاه شد من هم وارد دانشگاه شدم و از عجایب روزگار که ما هردو در یک رشته تحصیلی بودیم.
او از همان دوره پیش دانشگاهی طراحی یک اعتصاب و تظاهرات دانشگاهی را داشت و مطرح می کرد و در آذر ماه همان سال خود او با همراهی من و چند دانشجوی دیگر طرحش را در رستوران دانشجویان به عمل در آورد و اولین تظاهرات دانشگاهی در مشهد،که تا ان زمان یکی از دانشگاههای آرام ایران معروف بود،شروع شد و از آن سال به بعد مشهد دیگر آرام نشد.او که فراری شده بود، حدود یک ماه بعد دستگیر شد و به یک سال زندان محکوم شد که من هم حدود ۲ ماه بعد دستگیر شدم و دوباره در. زندان مشهد با هم هم‌بند شدیم.بعد از آزادی از زندان که تا حدودی اختلافاتی بین ما هم برای چگونگی شیوه مبارزه برای رسیدن به دموکراسی وجود داشت ، او خیلی زود به سازمان چریکهای فدایی خلق پیوست و من هم چنین بعد دستگیر و در حدود دی ۵۷ از زندان آزاد شدم.در تهران او را ملاقات و با به سازماندهی تظاهرات مردم با شعار های غیر مذهبی و غیر آخوندی.که بطور عمده تهرانی ها که مردمی غیر مذهبی و در آن زمان مدرن بودند،مورد استقبال مردم تهران قرار گرفت. حوادث بعدی و شکست‌های پیاپی ما را به راه های متفاوتی کشاند.
آنچه که من بطور کلی در مورد این ۵۰ سال می توانم بگویم این است که در این سالها من عجایب زیادی دیدم و یکی از آن اعجوبه ها هم همین کیانوش است.
این شخص تومان زیادی در سازماندهی مردم دارد، همیشه در هر گروه یا سازمانی زیربنای محکمی را برای گسترش و پیشرفت آن فراهم کرده است و حدود ۱۵ سال پیش متوجه شد اکثریت و جریان همسوی راه به آسیاب دشمن می برد و از آن فاصله گرفت.
و نکته آخر ، برای افرادی نظیر آقای جوانمردی و غیره که به اخیرا حملاتی کرده اند، اینکه کیانوش فرد رهبری طلبی نیست.همیشه او زمینه را فراهم کرده است و کسانی بر روی پشت او ،حق یا ناحق،به رهبری رسیدند و او همانی است که بود