شعار جنگ جنگ تا پیروزی اینک به صلح صلح برای حفظ نظام تغییر یافته است؟

رژیم ولایت فقیه در طول ۴۵ سال گذشته صدها میلیارد دلار از ثروت های ملی مردم ایران را در باتلاق سوریه،لبنان، غزه و یمن به ازای فقر و تنگدستی مردم ایران به هدر داده است تا انقلاب ارتجاعی خویش را بدان کشورها صادر کند اما اینک همه آن دست نشانده های خود را تنها رها کرده است تا به نظام منحوس آسیبی نرسد!
رژیم اسلامی تاکنون توانسته است در غیاب آلترناتيو متشکل دست بهر دگردیسی دست بزند تا رژیم منحوس ولایت فقیه را حفظ کند!
در دوران جنگ هشت ساله ایران و عراق، بخش وسیعی از  اپوزیسیون متقاعد شده بود که عمر رژیم به جنگ وابسته شده است و اگر جنگ پایان یابد حکومت اسلامی نیز سرنگون خواهد شد!
رژیمی که شعار می داد راه بیت المقدس از کربلا  می‌گذرد براحتی آتش بس را پذیرفت و جنگ خاتمه یافت و رژیم واژگون نشد! اینک نیز رژیم،  طوری از صلح طلبی سخن می گوید که انگار فراموش کرده اند تا همین چندی پیش عربده می کشیدند که اسرائیل باید محو گردد و رسما شعار می دادند جنگ جنگ تا رفع فتنه در عالم را سر می دادند.
نه بيت المقدس آزاد شد و نه تنگه هرمز بسته شد،غنی سازی اورانیوم برای دست یابی به سلاح اتمی پس از صرف بیش ۳۰۰ میلیارد دلار و نابودی کشور همچنان اندر خم کوچه هاست! 
سوم خرداد ماه سالگرد آزادسازی خرمشهر بود. آنروز قرار بود که سپاهيان اسلام با آزاد سازی کربلا ـ سپس بسوی رها سازی بيت المقدس رهسپار شوند اما در جاده منتهی به بصره آنچنان تار و مار شدند که هنوز زخم های دردناک آن بر دوش خانواده های جوان از دست داده سنگينی می کند! برای من که آن روزها در جبهه غرب کشور در حال انجام وظيفه سربازی بودم، بسيار روشن بود که فتح خرمشهر ـ تازه آغاز جنگ خانمانسوز ايران و عراق خواهد شد ! در روز فتح خرمشهر ، عراق به عقب نشينی گسترده ای دست زد و حاضر شد با ياری کشورهای عربی حوزه خليج فارس همه غرامت جنگی را بالغ بر ۶۰ ميليارد دلار به ايران بپردازد و در آن صورت ايران رسما به پيروزی می رسيد! اما صدور انقلاب اسلامی به همه جهان ،ذهن همه رهبران جمهوری اسلامی را از کار انداخته بود و آنها آنچنان هوس کشور گشائی به کله شان زده بود که خود را در عصر خلفای راشدين می پنداشتند! بعد از شش سال ادامه جنگ بيهود ايران و عراق ،بالاخره با خفت و خواری جام زهر سر کشيده شد و خمينی که همه آبروی خود را در گرو پيروزی آن جنگ وابسته کرد ه بود به عذر خواهی از ملت روی آورد! 
پايوران رژيم نزديک به دهسال تمام همه شالوده های اقتصادی ،بانکی ، کشاورزی و صنعتی کشور ايران را به بازی گرفتند تا چند کيلو اورانيوم غنی سازی شود که آنرا هم دو دستی بايد در خارج به امانت سپرده اند!
*خاطره روحانی از جلسه مهم با احمدی‌نژاد
احمدی نژاد به من گفتند شما همين حالا به البرادعی زنگ بزنيد و بگوييد ما کل مخارج آژانس را می دهیم*
۴۵ سال از عمر رژيم اسلامی می گذرد ودراين ۴۵   سال گذشته ،حکومت اسلامی همواره توانسته است برای خود آلترناتيو و چهرهای نجاتبخش در ميان مردم بسازد! درهمين راستا بخشی از اپوزيسيون بی برنامه ـ هميشه بدنبال آلترناتيوهای انتزاعی و مصنوعی رژيم دويده است! اپوزيسيونی که تاکنون به مسائل اساسی ايران به شکل واکنشی برخورد نموده است و از خود هيچ جايگزينی نداشته است. رژيم اسلامی اخيرا برای جلب بخشی از مردم  که علیه نظام هستند ،تضاد های مصنوعی براه انداخته است! رژيم مکار و قدار حتی کاباره ها را هم باز می گشايند تا نظام حفظ گردد!
تضاد های بنيادی درون حاکميت عريان گرديده است و سر وسامان دادن آن آسان نیست. 
در سايه محاصره اقتصادی که پيامدهای زيادی برای رژیم داشته است، بسياری از معادلات سياسی در درون حاکميت به هم خورده است ودر صفوف اصول گرايان اتحاد صوری وموقت با شکست مواجه گريده است و باعث جابجائی های وسيعی در صف بنديهای سياسی
گرديده است!
قبل از به روی کار آمدن ابراهیم رئیسی، همه نيروهای آگاه سياسی از شکل گيری يک فاجعه در ايران خبر می دادند. اينک در درون حاکميت نيز از پزشکیان همان انتقاد های توفنده ای را می کنند که اپوزيسيون از قبل نسبت به وی بيان می کرد!
نظام اسلامی ازهمان آغاز نشان داده است که توانائی مانور های بسيار حساس را در خود دارا می باشد تا حاکميت خود را حفظ کند!
همه اين مانورها به کار رژيم آمده است تا عمر خود را به ۴۵ سال برساند.
در سالهای گذشته مبارزه فرهنگی با پشتوانه فرهنگ ايرانی برای بخشی از نيروهای سياسی به دست مايه ائی مبدل شده بود که مردم را به مصاف با حکومت مکار و قدار هدايت کند. اما اخيرا نظام اسلامی با مانورهائی حساب شده بر همه سنگرهای مبارزاتی يکی پس از ديگری مسلط ميشود تا قدرت خود را تحکيم بخشد!
شماری از مانورها از اين قرار است:
:مثلا سالها پیش خامنه ای در سفر به شيراز گفته بود "هرچند بناهای تخت جمشيد آثار دوران جباران است، اما ذوق و هنر ايرانی در آن به کار رفته است و به اين لحاظ تخت جمشيد از افتخارات ملی ما ايرانيان است".
خامنه ای فراموش کرده است که قرار بود تخت جمشبد توسط خلخالی نابود گردد که نصرت الله امینی استان دار فارس از آن ممانعت کرد.
همه اينها در حالی است که به گزارش خود منابع خبری رژيم، سجده کردن بازديدکنندگان از آرامگاه کوروش در برابر آن مکان تاريخی افزايش يافته است!
سايت حکومتی پارسينه در اين باره نوشت: برخی بازديدکنندگان مقبره کوروش هخامنشی در پاسارگارد استان فارس، طی يک بدعت عجيب در هنگام ورود به محوطه مذکور، بر قبر کوروش "سجده" می کنند – و نوشت: اين اقدام تاکنون سابقه نداشته ، ولی در ماههای اخير افزايش خاصی پيدا کرده و تقريبا به یک عرف معمولی تبدیل  گشته است.
اخيرا مطبوعات رژيم ديگر از رضاشاه به عنوان رضاخان قلدر نام نمی برند، بلکه با احترام به او "رضاشاه فقيد" می گويند و از سرکوب های او عليه بهائيت تقدير می نمايند و از اصلاحات آهنين اقتصادی او تجليل به عمل می نمایند
همه اين مانور های سياسی رژيم را می توان به مثابه پوست اندازی دانست که مار های گزنده نيز هرساله انجام می دهند!
همه مانورهای سياسی که رژيم اسلامی از خود نشان داده ، کم کم برای بعضی از نيروهای سياسی مخالف اثر بخش بوده و آنها را متقاعد کرده است که در راستای حفظ تماميت ارضی ايران ، پس رژيم اسلامی تا کنون حکومت مطلوبی بوده است. پس از نظر اين دسته، نيروهای سياسی ايران برای آن که کشورشان به عراق و سوریه مبدل نگردد، بهتر است حکومت اسلامی را حمايت کنند تا آنها همچنان با مکاری و قداری براريکه قدرت بمانند تا تماميت ارضی ايران به شيوه "آغا محمد خان قاجار "حفظ گردد!!!
آنها عملا با ابليس بيعت کرده اند و فقر ومسکنت و عدم آزادی مردم را به دست فراموشی سپرده اند. آنها همچنين معتقد شده اند که اگر رژيم حتی به شکل مانور گونه در برابر فرهنگ پر عظمت ايران باستانی به زانو در آمده، اين را بايد به فال نيک گرفت، زيرا بالاخره جمهوری اسلامی همچون "حبه قندی " در ظرف بزرگی پر از آب گرم به نام ايران حل خواهد شد!
طرفداران اين نظريه اعتقاد دارند که فرهنگ پر عظمت ايران، تا کنون همه بيگانگان از يونانی گرفته تا اعراب و ترک و مغول را در خود به اضمحلا ل کشانده است. پس، جمهوری اسلامی که خود را تا اندازه ای هم به فرهنگ باستانی ملتزم کرده ،پس در برابر آنها هیچ است و در نهایت رژيم اسلامی در فرهنگ عظیم ايرانی مضمحل خواهد شد ! اما اين نيروهای سياسی این را فراموش کرده اند که ایران در لبه پرتگاه قرار گرفته است.