جانسختی ارجحیت منافع فردی و فرقه ای بر منافع جامعه و کشور

آقای اقبالی گرامی
ممنون از پاسخ شما یک یادآوری در مورد نام فامیل من «کردی» است. البته نام فامیل دهکردی بیشتر شنیده شده و درک میکنم اما از آن من نیست.
و اما برگردیم به بحث. نگاه من به سیاست با نگاهی مجرد با شما مو نمیزند. بعبارت دیگر بصورت تئوری من برای گرداندن جوامع امروزی من هیچ نیازی به پادشاه یا ملا یا کشیش نمی بینم بلکه بهترین نوع حکومت را جمهوری میدانم. این نگاهی مهندسی و فنی به جامعه است. اما این نگاه در جامعه شناسی در مورد جامعه همیشه پاسخ نمیدهد. در جامعه شناسی صرف این که پدیده ای اجتماعی روی تئوری و نقشه خوب جواب بدهد دال بر این نیست که در عمل هم همان پاسخ را بدهد. این همه شکست تلاش های جوامع در برقراری دمکراسی و شکست اهداف نشان میدهد که شاید بتوان پاسخ چگونگی رسیدن به دمکراسی را در جایی خارج از تئوری ها و الگوهای رایج پیدا کرد. همانگونه مسلما مطلع هستید لنین برای پیاده کردن اهداف مارکس یک نقشه راه ریخت اما هم در سیاست نپ و سپس استالین در سیاست کشاورزی «پیاتی لتکا» به قحطی بزرگ و مرگ میلیونها اهالی اتحاد شوروی انجامید. هرگز باور نمیتوان داشت که لنین و استالین قصد ایجاد قحطی داشتند اما آنها از عاقبت کار آگاه نبودند. در مبارزات اگر راه مبارزه چریکی در کوبا جواب میدهد اما در بولیوی به اعدام چگوارا می انجامد. گاهی انتخاب بد عقلانی تر از انتخاب بدتر است.

با توجه به شرایط ایران و امکانات ما ایرانیان برای براندازی رژیم اسلامی و روی کار آوردن یک نظام دمکرات و سکولار ما باید ببینیم کوتاه ترین و کم صدمه ترین راه و از همه مهمتر شدنی ترین کار کدام است؟ از این رو بود که به شما پیشنهاد کردم با جمهوریخواهان گرد هم آیید. شما پاسخ این سوال مرا دادید که نوشتید «من خود را متعلق به محافل شناخته جمهوریخواهانی نمی بینم که امروز جشن اتحاد می گیرند و فردا سایه یکدیگر را با تیر می زنند.» میتوان نتیجه گرفت که شما خود را متعلق به جمهوریخواهانی میدانید که جشن اتحاد میگیرند و متحد میمانند و فردا هم سایه یکدیگر را با تیر نمیزنند»… و لابد این‌ها موفق خواهند شد جمهوری اسلامی را سرنگون کنند. واقعاً به این سخن تان ایمان دارید؟ زندگی به من آموخته است که اینقدر با اطمینان به راه حل هایم نگاه نکنم. به باور من با توجه به حال و روز ما ایرانیان چنین گروهی که شما منتظرش هستید اصلا در آینده هم نمیتواند وجود داشته باشد. آن گروهی از جمهوریخواهان که شما آرزویش را دارید فقط در رویاهای ما میتواند وجود داشته باشد. با رویا نمیتوان جمهوری اسلامی را سرنگون کرد. با رویا نمیتوان آن‌گونه که آرزو دارید مردم مورد نظر را به خیابان کشاند. از «جنبش اقدام در خیابان» من هم حمایت میکنم .. اما به تنها آرزو کردن و خواستن بسنده نمی کنم. امروز کدام ایرانی است که از کمونیست تا سلطنت طلب مخالف «اقدام در خیابان باشد»؟ شرایط مهیا باشد میلیونها نفر به خیابان‌ها خواهد ریخت. وظیفه فعال سیاسی متعهد تلاش در راه برقررای این آرزوی مردم.. یعنی به خیابان آمدن شان است. شما از شاهزاده حمایت نمی‌کنید اشکالی ندارد. مخالفت با تلاش‌های ایشان اما خدمت به سیاست «به خیابان کشیدن مردم» نیست و همه برای این که نکند شاهزاده مردم را به خیابان بکشد و گناه شاه شدنش فردا به گردن شما بیافتد. این هم قابل درک است. ولی فراموش نکنید که بخاطر هدف والا و انسانی «شاه نشدن پسر شاه» بدون آنکه تمایل قلبی تان باشد به عمر جمهوری اسلامی هم میافزایید. آیا انتخاب بد یعنی شاه شدن پسر شاه بهتر از بدتر یعنی بیشتر شدن عمر جمهوری اسلامی نیست؟
شاید بهتر باشد به «بهترین راه» که شما در نظر دارید و نشدنی است فکر نکنیم بلکه به پلان ب که امکان موفقیتش بیشتر است هم فکر کنیم. همچی فاجعه ای نمیشه اگه شاه برگرده! بله.. ممکنه شاه برگرده و ساواک و داغ و درفش براه بیاندزه و بنده ی حکیم باشی را هم دراز کنه. اما من حاضرم این ریسک را بپذیرم و پای بد و خوبش هم ایستاده ام. و از اینجا میرسیم که نگاه شما به انقلاب 57. من از امروز که دارم به سرنگونی جمهوری اسلامی کمک میکنم دارم مسئولیت پاسخ به نسلهای آینده را هم به گردن میگیرم. فردا اگر دوباره گند زدیم و ساواک آمد و بدتر کرد شجاعانه خواهم گفت که حساب‌های من درست از آب در نیامد و متأسفم که موفق نشدم اما برداشتن بدترین رژیم دنیا کاری عقلانی بود. آیا سال 57 هم بدترین رژیم دنیا را داشتیم؟ دستکم باید بگوییم که ما ناآگاه بودیم و آن انقلاب درست نبود. شما نمیتوانید یک سیستمی را که دارد کار میکند بهم بریزید و فردا بگویید که دمکراسی نبود. اما شما که نظم پیشین را بهم میریزید باید تضمین کنید که رژیم جدید درست کار خواهد کرد اگرنه می‌شود دوستی خاله خرسه با مردم ایران که بخاطر راندن مگسی سنگ را به مغز دوستش زد. پادشاهیخواهان سرچشمه بگیرد. فعالیت‌های شاهزاده ضد ملی و ضد ایرانی نیست و بر علیه جمهوری اسلامی است این را که قبول دارید؟
یک اشتباه تئوریک نیروهای چپ از آموزه های حزب توده ریشه میگیرد که پادشاهی و جامعه ایران را با جامعه تزاری و طبقه اشراف آن همطراز می‌کند و از سلطنت طلب با معنای مونارکی یاد میکند. این‌ها که در خیابان عکس‌های شاهزاده را در دست میگیرند متعلق به طبقه مونارکیست نیستند. این‌ها کارمند، کارگر و مهندس و نانوا هستند و به اصطلاح چپ ها «توده مردم» هستند که به دلیل خاطره خوش دوران گذشته که نان و گوشت گیرشان می‌آمد هوادار سلطنت هستند که یک واکنش طبیعی است. مردم به آن گروه از جمهوریخواهانی که در رؤیای شماست اعتماد نمی‌کنند برای همین هم چنانچه وضع همین گونه پیش برود هرگز آن گروه جمهوریخواه شما بوجود نخواهد آمد. تنها شانسی که دارید این است که همین رویه را پی بگیرید.. آن روز که ما سلطنت طلبان رژیم را به کمک مردم به زیر کشیدیم شما بیایید داخل کشور و هرچه میتوانید بر علیه پسرشاه اقدام کنید از مجلس موسسان گرفته تا پارلمان ایران. این حتماً خدمت بزرگی به ملت ایران خواهد بود.

برای ایرانی جماعت یکی گفتن اشتباه کردم مشکل است و گاه نشدنی، یکی همکاری و اشتراک. برای اذعان به این که انقلاب اشتباه بود سی سالی طول کشید. یعنی این رژیم اعدام سال 67 را براه انداخت کسی نگفت انقلاب اشتباه بود. حتا آنها که آن سال به دار کشیده شدند نیز به صحت آن انقلاب قسم میخوردند. آنچه آقای اقبالی اینجا نوشته اند خلاصه اش نه شاه و نه شیخ و برقراری جمهوری است. ملت هم شعارش را داده زن زندگی آزادی. بسیار هم عالی. آقای اقبالی عزیز.. پس از اتحاد جمهوریخواهان اخیرا بیانیه ای دیدم که دعوت جدیدی از جمهوریخواهان میکرد. به نظر من خوب است شما و سایرینی که بجز نه شاه و نه شیخ آرمانی ندارند در این گروه گرد هم آیید. بالاخره یک کاری بکنید. اگرنه از شماها بجز ناله بر نمی آید و این مقاله شما یکی از همان ناله هاست که چون همتش را ندارید که گردهم بیایید و کاری بکنید.. دستکم میتوانید با نوشتن این مطلب یک نه شاه و نه شیخی بگویید که یک وقت اگر از دنیا میروید آیندگان بدانند که شما هشدارتان را داده اید و وظیفه ملی میهنی یا بهتر بگویم خلقی تان را انجام داده اید. جای تان در بهشت برین. ولی بالاغیرتا فردا اگر این ملت به رهبری شاهزاده آخوند را به زیر کشید و ایران گل و گلاب شد دیگه سی سال طولش ندید بگید مخالفت با شاهزاده اشتباه بود.