مادران داد خواه

به تصویر مادری خیره می شوم که معصومیت  غمگین چهره اش نشانی از معصومیت سرزمینی است  بنام ایران .سرزمینی آماج مستبدان حاکم.
مادری سال هاست با تصویری از پسر جوانش می گردد در میان مردم "سعید من کجاست ؟ اورا ندیده اید ؟
زیبا بود سرشار از جوانی .
بردر زندان ها می ایستد نشانی فرزند می دهد ونشان او می جوید. 
  مادری بازو در بازوی پسرجوان خود به میدان آمده  آزادی را فریاد می زند.
فرزند را گم می کند در ازدحام جمعیت.
پیکر جوانی بر سردست مردم است.
با دستانی آویخته وگلوله ای نشسته بر پیشانی.
با چشمانی به زیبا ئی  یک رویا، گشوده شده بر آسمان.
با دهانی باز در بدرود درد انگیز با زندگی .  
مادربر پیکر جوانی که  مردم بر سر دست گرفته اند می نگرد.
باور نمی کند.
در بهتی وهم انگیزفریاد می زند! این پسر من  است .
پویای من!وفرو می افتد.
حال بجرم دادخواهی فرزند در زندان است. 
به خانه ای می اندیشدکه درآن بسته شد. 
به اطاقی خاموش از نوای موسیقی 
به لباسهای آویخته بررخت آویز.
بکفش های بی صاحب .
ساعت شماطه دار کنار تخت که صبح هنگام خبر از بر خاستن دردانه اش می داد. 
ساعتی که دیگر زنگی نمیزند.
به چشمانی که گشوده نمی شوند. 
به آبدانی از بلورکه شب هنگام از آب پرنمی شود.
به بستری عطر آگین  که دیگر کسی بر آن نمی خوابد!
دیگرپسری صبح آرام پا ورچین،پاورچین ، وارد اطاقش نخواهد شد.
بازوان گرمی به آرامی از پشت در آغوشش نخواهد کشید.
در گوشش نجوا نخواهد کرد "مادر صبح بخیر."
"او رفته با صدایش"
دیگر خانه کوچکشان مرکز جهان نخواهد بود.
چه بسیارند از این مادران وپدران با داغ جگر گوشه گانی بردل.که در خلوت خود می گریند و آرام نمی گیرند .
چرا که اندوهی عمیق را در یافته اند.
چرا که فرزندانشان کشته شده اند.
مادربا موهای سفید با چشمانی غمگین به دیوار سیمانی سرد زندان تکیه زده است.
کسی در کنارش می نشیند دلداریش می دهد. 
"مادر منم پویای تو زنده شده در وجودهزاران جوان ایرانی که آزادی را فریاد می زنند.اندکی طاقت بیاور که پیروزی در راه است.
صدایت را از لابلای این میله های زندان بصدای جوانان خیابان گره بزن . مادر! می شنوی صدای مردم را 
صدای تو، صدای مادران ،صدای پدران زمانی که با جوانان در هم می آمیزد.هراس بر دل جانیان حاکم می افکند . سقف شب را می شکند.شب غرق درنور می گردد.
نگاه کن مادر
ترک خورده است سقف شب
که شب در نور می سوزد
طلوع روز نزدیک است."   ابوالفضل محققی