خوش بود چون پای عمل آید بمیان / برای بیستمین سال ایران گلوبال

خوش بود چون پای عمل آید بمیان .
برای بیستمین سال ایران گلوبال

تبریک برای بیست سالگی ایران گلوبال  مطمعنا برای بسیاری از نویسندگان وخوانندگان این سایت .روال همان تبریک وتقدیر است از کسی که دودهه است با کمترین امکانات حتی با کار ودرآمد حاصل از کاراین سایت راسرپا نگاه می دارد.کاری که یک عاشق می تواند انجام دهد .
اما برای من نوشتن جهت بیست سالگی سایت مروری است عاطفی نسبت به مردی که دوستی وخاطرات مشترکمان نزد یک به نیم قرن می شود.لذا قدردانی از اورا به مجموعه خاطراتم برمی گردانم که با وی داشتم ودارم.خاطراتی که می تواند بخشی از کاراکتر او ،پیگیری ،تعامل ،خنده روئی ،سادگی بی تکبربودن ودرعین حال پایبندی به هدفی که در هر مرحله پیشروی خود می نهدد نشان دهد.همچنین تداوم کار سایت.
ما هر دومسیر مشترکی را پیمودیم حال وقتی به این مسیر وراه طی شده نگاه می کنم.بهتر می توانم این سخت جانی وعشق او به این سایت را دریابم .همچنین راز ماندگاری سایت را.
قرار شده بود که از ایران خارج شوم. گفتند کسی در فلان جا سر قرارت می آید وکار خروجت را انجام میدهد . سال شصت دو اواسط مرداد ماه بود.عصرهنگام سر قرار رفتم .کسی با تاکسی بار از کنارم عبور کرد گفت "برو داخل آن گاراژ" کیانوش بود یک دستمال نخی عرق کرده را دور گردنش انداخته بود با دست های روغنی که برایم جالب بود .خوشحال از دیدن هم نیم ساعتی نشستیم قرار مدارها نهادیم وجدا شدیم. گفتم :"تو که شناخته شده تر از من هستی تو چرا خارج نمی شوی ؟"خندید گفت: "این کارمن است نگران نباش.من خوب بلدم از پس این حزب الهی ها دربیام .مهم این است که شما ها بسلامت بروید."در ایران ماند در سخت ترین سال های تعقیب وگریز جزمحدود افرادی بود که حوزه های مخفی تحت مسئولیتش ضربه نخورد وتا آخر سالم ماند . تا روز آخر که از ایران خارج شود کارش را دقیق وکامل انجام دادبدون این که ادعائی داشته باشد .
سال ها در کابل نیز چنین بودلحظه ای آرام وقرار نداشت. این ویژگی اوست هر کاری که به او محول می شد نه نمی گفت . بخاطر چهره سفید وموهای سرخش بشوخی میگفتم آن کیست  " سرخ روی ،سرخ مو،با لب خندان ،بیقرارهمیشه مسرور وهمیشه مشغول ." می خندید تا آمدن ورسیدن به اروپا نیز چنین بود . برای مدتی ارتباط قطع شد. از طریق دوستی پیغام فرستاده بود." پسر یک صفحه دارم اگر میتوانی چیزی بنویس بفرست." سایت ایران گلوبال را راه اندازی کرد .باز همان پیام وهمکاریمان آغازشد.برهمان روال ،با همان کاراکترساده وبی ادعا ،همان پیگیری وتلاش همراه خنده ،برعکس برخی ها که قیافه عبوس ونخندیدن بوقت خندیدن را نشانه جدی بودن ومتانت تلقی می کننداوهم می خندد وهم کارش را انجام میدهد.طوری که متوجه نمی شوی وباور نمی کنی که این آدم هم کار خانه می کند ،هم کاربیرون ."گاهی هم نوه داری".لذا متوجه نمی شوی که گردانیدن یک سایت با دست خالی چه میزان مشکل است و چه تلاشی در پشت سر آن خوابیده .کاری که تنها عشق جوابگوی آن است. اما آنچه که برای من عزیز ودوست داشتنی است! صبوری ،تعامل و کنار آمدن با مخالف نظری خود. حتی کسانی که گاه حرمت نگاه نمی دارند است.
می گویم:" کیا  این طور که نمی شود !" می خنددومی گوید: "زیادسخت نگیر مانیفست که نمی نویسیم .یک سایت آزاد است .مگر می شود از آزادی ،سکولاریسم و دمکراسی سخن گفت و آنوقت چنان حصاری دور سایت کشید که نه تنها مخالفان فکری بلکه کسانی که اندک نقدی  یا زاویه ای با تو دارندنتوانند از یک فرسخی تو عبور کنند .خودت که بهتر میدانی وقتی سایت محدود می شود.می شود خیابان یک طرفه. هر سایتی باید که بلند نظری نشان دهد وفضا برای نزدیکی وگفتگوفراهم کند.از سایتی که  تنها در برای هم نظران باز می کند.چه انتظاری داری؟نه !من در سایت برروی هیچ کس نمی بندم . اکانتشان می کنم تا خود نظرات خود در سایت قرار دهند. از هر طیف فکری بگذار خواننده بخواند وقضاوت کند .من موافق نیستم با این نظرکه تریبون برای مخالفان فکری من می شود.اگر به انتخاب مردم اعتقاد داریم بگذار مردم قضاوت کنند وبهتر درعمل پایبندی تو برای یافتن راه هائی جهت هم فکری ونهایت هم زبانی که مقدمه هر نوع نزدیکی وائتلافی است مشخص شود.بعضی فکر می کنند که فرضا نوشته تو که مخالف نظر سایت آنهاست تاثیر منفی بر روی خوانندگان سایت می نهد ومی شود تریبون تو می گویند نه ما تریبون بکسی نمی دهیم .می خندد  واقعا از این همه تنگ نظری سر در نمی آورم واقعا سر در نمی آورم؟ مثل همان سال های اول انقلابند."   چیزی نمی گویم .چرا که واقعیت چنین است .
از همسر پاولووف پرسیدند چگونه او می تواند چنین دست آورد های بزرگی داشته باشد؟ گفت:"کسی که صبح با کارش بیدار شود .نهار با کارش بخورد و شب با کارش سر بر بالین بگذارد." 
در مثل مناقشه نیست .پاولوف ،پاولوف است." مهم نفس کار و اعتقاد بکار است. جوابی  است زیبا برای ارزش گذا ری بکار کسانی که صبح با کارشان بلند می شوند .با آن نهار می خورند وشب با آن می خوابند .کار بزرگ وکوچک وجود ندارد.مهم اعتقاد بکاراست ،سخت کوشی در راستای انجام هدف وتاثیرآن . او بیست سال است که چنین می کند.
پایان سخن در بیستمین سال تاسیس ایران گلوبال ضمن تبریک  به کیانوش عزیزبایددر حق کسانی نیز بگویم که همیشه می توانند از بالا به هر کاری نگاه کنند وبا تبختر از کنار آن بگذرند وبگویند "چندان سایتی هم نیست ." حال آن دوصد گفته چون نیم کردار نیست. کیانوش جان راه درست همین است که می روی .اگر ما هر کدام بنوعی چنین میکردیم حال، حال روزمان بهتر از این بود که هست  .دست مریزاد .ابوالفضل محققی2024 12 10