در مسیر بدترین شدن

بلوا ۵۷ نه خواستگاه ملي داشت و نه به قول چپ ها يك انقلاب طبقاتي بود. انقلاب اسلامي چه در تئوری وچه در ميدان عمل جداي از مردم و در جهت عكس منافع مردم صورت پذيرفت. آن انقلاب را بيشتر قشر باسواد اما منگل با همکاری پسمانده ترين حاجی نزولخوار های مرفه بازار و روضه خوان ها بوجود آوردند نه مردم فقير وعادي ايران . حتا شاگردان علي شريعتي هم كه نقش بزرگي در آن انقلاب داشتند بيشتر از بچه مومن هاي ثروتمند بازاري بودند تا فرزند نانوا و قصاب وكارگر فلان كوره پزخانه
عوام به هيچ وجه نقش بزرگي در تكوين آن انقلاب ضد ملي نداشتند به همين علت هم هست كه مردم عادي ما براحتی اشتباه بودن آنرا ميپذيرند و از نقش كوچكي هم كه دراين خانه خرابي داشتند اظهارندامت ميكنند. آنها بخوبي دريافته اند كه با روياي واهي رسيدن به بهشت موعود اين خيل بي هويت منگل چه چيزهايي را از دست داده اند و چه برسرشان آمده.
به همين علت هم هست كه امروز تشكل گريزي اختياركرده و حاضر نيستند هيچ هزينه اي بپردازند. آنها نميخواهند بار ديگر با طناب پوسيده ي اين نابلد ها به چاه روند. حساب آنها با اين انقلاب كاملا پاك است