حسن که برای خیل رفقایش «اسد» نام داشت، ساعت ۷ عصر دیروز در برلین همراه تک فرزندش محسن ۴۳ ساله در وداعی تلخ با زیستی همه رنج، به زندگی خود و پسری سخت وابسته‌ی همدیگر پایان داد. دردهای محسن این اواخر، هر ساعته بود و ضجه‌های این بی صدا دردکش، زجر هر لحظه‌ای مادر و پدری که عمرشان به مواظبت از وی گذشت. محسن در روزهای دهشت بمباران تهران چشم به دنیا گشود و با نرسیدن اکسیژن لازم به نوزادی‌اش در بیمارستانی نابسامان، آسیب مغزی دید و تا پایان عمر محکوم به زیستی ترسان و ناساز با محیط – جز آغوش گرم خانواده – و نیازمند مراقبت هر لحظه‌ای والدین شد.
انتخاب فریده و حسن در برابر سرنوشت فرزند، آن شد که سرنوشت مشترک خود را در تیمار از محسن بنویسند، رنج محسن را عذاب خود بدانند و پذیرای سوختن در آتش درد وی باشند. حسن عرب زاده مرگ دردناک خود و فرزند را در دوم اردیبهشت ۱۴۰۴ رقم زد و بمنظور پایان دادن بر وضعیتی که همیشه هم خود را در شکل‌گیری آن مسئول می‌دانست. دریغا که هیچ استدلال منطقی دوستان و اطرافیان، در این باره که هیچ تقصیری متوجه او نبوده است هرگز نتوانست وجدان وی را آرامش بخشد، همانگونه که بهمراه فریده هیچ وقت هم نپذیرفتند که مراقبت از محسن به امور خدماتی سپرده شود. این دو رفیق، انتخابی کردند دردمندانه در پاسخ به باور درونی‌شان و از منظر انسانی فهم‌پذیر.
با اینهمه هیچکس، در همه‌ی ۴۰ سال گذشته از حسن عرب زاده نشنید که چون زایش و طفولیت محسن در دلهره‌ی ناگزیری گریز از دست گزمگان گذشت، پس فرزندشان قربانی گزینه‌ی مایه گذارانه‌ی مبارزاتی مادر و پدر بود. حسن تا پایان عمر خویش بر اصالت انتخابش در راه خدمت به مردم، پای فشرد. اگر هم نگاه انتقادی به راه و روش طی شده کم نداشت، اما هیچگاه آن را به حساب مبارزه ننوشت و پشیمان از حقانیت اصل مبارزه برای آزادی و عدالت نشد.
حسن( اسد) عربزاده از فعالین سیاسی فدایی بود. انسانی به تمام معنی فداکار، مهربان، بشر دوست. پسرش محسن از بچگی با معلولیت ذهنی بدنیا آمد. حسن و فریده بیش از چهل سال از این بچه با تمام وجود و علاقه نگهداری کردند. محسن در چند سال گذشته، وضعیتش بدتر شده بود. این اواخر برای اسد که در سنین بالای هفتاد بود، این سوال مطرح بود که بعد از او چه کسی از محسن نگهداری خواهد کرد. فریده که به تنهایی نمی تواند. در نتیجه به این تصمیم رسید که هم جانش خودش و هم جان پسرش را همزمان بگیرد. دست به خودکشی دو نفره زد. یادشان نزد ما دوستان اش زنده خواهد ماند. 🖤🖤🖤
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید