فریب دشمن‌تراشی رژیم را نخوریم؛ مبارزه با جمهوری اسلامی، اولویت ملی است

فریب دشمن‌تراشی رژیم را نخوریم؛ مبارزه با جمهوری اسلامی، اولویت ملی است
شایعه‌سازی برای انحراف؛ چگونه جمهوری اسلامی مبارزه با خود را به دفاع از خود تبدیل می‌کند، و اپوزیسیون هنوز گرفتار واکنش‌گرایی‌ست؟
در روزهای اخیر، شایعه‌ای مبنی بر اینکه دونالد ترامپ قصد دارد در سفر آینده‌اش به کشورهای عربی، نام «خلیج فارس» را «خلیج عربی» بخواند، به‌سرعت در فضای مجازی پخش شد و واکنش‌هایی گسترده، از جمله از سوی بخشی از اپوزیسیون، برانگیخت.
اما این مسئله، بیش از آنکه یک تهدید واقعی علیه تمامیت ارضی ایران باشد، نشانه‌ای از نیاز شدید جمهوری اسلامی به دشمن‌سازی و انحراف افکار عمومی‌ست و در عین حال، نشانه‌ای نگران‌کننده از سطحی‌نگری و فقدان استراتژی در بخشی از نیروهای اپوزیسیون.
رژیم جمهوری اسلامی به دشمن خارجی نیاز دارد، نه برای مقابله، بلکه برای بقا
برای حکومتی که مشروعیت اجتماعی خود را از دست داده، در سطح جهانی منفور است، و در داخل با خشم روزافزون مردم مواجه است، شایعاتی از این دست، حکم نجات‌غریق را دارند.
رژیم از تهدید ساختگی "خارجی"، برای سرکوب "داخلی" استفاده می‌کند.
در حالی که در همین روزها ده‌ها نفر در ایران اعدام شدند، مردمان بی‌گناه در زندان‌های اوین، سپیدار، عادل‌آباد و ده‌ها نقطه دیگر در بازداشت، شکنجه یا در صف اعدام‌اند، جنایت‌های روزمره این حکومت به حاشیه رانده می‌شود، و مردم را به جای دشمن اصلی (خود حکومت)، متوجه دشمن خیالی می‌کنند.
چرا اپوزیسیون باید از این تله فاصله بگیرد؟
مسئله نگران‌کننده‌تر این است که بخشی از اپوزیسیون نیز دقیقاً در همین بازی رسانه‌ای، واکنشی شتاب‌زده نشان داد.
از تغییر عنوان تبلیغات متینگ‌های خود به "خلیج فارس" تا برجسته‌سازی بیش از حد این موضوع، در حالی که هنوز راستی‌آزمایی شایعه انجام نشده و حتی خود ترامپ یا منابع رسمی آن را تأیید نکرده‌اند.
این رویکرد نه‌تنها نشان‌دهنده ضعف تحلیل، بلکه گرفتاری اپوزیسیون در واکنش‌گرایی مزمن است: به‌جای پیش‌برد ابتکار سیاسی، در زمین حکومت یا حاشیه‌سازی‌های رسانه‌ای بازی می‌کند.
سؤال اساسی: آیا تحریف احتمالی یک نام جغرافیایی، مهم‌تر از نابودی روزمره ایران است؟
آیا ادعای احتمالی ترامپ، مهم‌تر از غرق شدن خانواده‌های ایرانی در فقر، سرکوب و جنایت در بندرعباس، خوزستان، سیستان، کردستان و بلوچستان است؟
آیا هنوز کافی نیست که چهل‌و‌هفت سال تاراج، کشتار، فرار مغزها، تبعیض، اعدام، نابودی منابع طبیعی، فساد سیستماتیک و تحقیر ملت ایران را اولویت اول مبارزه بدانیم؟
در واقع، اگر همین امروز جمهوری اسلامی سرنگون شود، دیگر نه ترامپ جرأت تحریف نام خلیج فارس را دارد، نه عربستان و امارات مجال دخالت، و نه اپوزیسیون مجبور به "واکنش فوری" به شایعات بی‌پایه خواهد بود.
همه‌چیز به یک نقطه گره خورده: بودن یا نبودن جمهوری اسلامی.
اپوزیسیون نیاز به هوشیاری، اولویت‌بندی و اتحاد دارد، نه تقلید از تاکتیک‌های تبلیغاتی رژیم
اپوزیسیون اگر خود را جایگزینی جدی برای حکومت بداند، باید فراتر از بازی‌های تبلیغاتی عمل کند. استفاده ابزاری از مفاهیم ملی برای «نفر جمع‌کردن» نه تنها بی‌اثر، بلکه تقلیدی از خود رژیم است؛ همان رژیمی که سال‌هاست از نام خلیج فارس، وحدت ملی، امنیت ملی و استقلال، فقط برای حفظ قدرت خود سوءاستفاده کرده است.
راهکار واقعی: تمرکز بر هدف اصلی، سرنگونی جمهوری اسلامی
تا وقتی جمهوری اسلامی هست، هر واژه‌ای از ایران قابل تحریف است، از خلیج فارس گرفته تا مفهوم "ملت".
اما اگر مردم و اپوزیسیون اراده کنند، با اتحاد، برنامه، و صداقت سیاسی، می‌توان نه‌تنها نام خلیج فارس، بلکه شأن و آزادی ایران را حفظ کرد.
اپوزیسیون باید بداند: دفاع از خلیج فارس، بدون نجات ایران از چنگ جمهوری اسلامی، ممکن نیست.