راه حلی برای تغییر در ایران

سایرس یادگار

به نظر میرسد رژیم اسلامی در زیر حملات اسرائیل رفته رفته به سقوط نزدیکتر میشود. بنابراین چرا باید خود را بی جهت خسته کرد و کاری کرد جز صبر کردن؟ مشکل اینجاست که هر چند حکومت چند باری به این ورطه کشیده شد است ولی به انواع حیل از سقوط خود را رهانیده است. حکومت اسلامی یک دیکتاتوری ساده تک بعدی نیست و به خاطر انعطاف پذیری و چند صدایی خود از حکومتهای تک بعدی مثل حکومت بشار اسد پابرجا تر است. نگاه کنید به انبوه معترضان در ایران مانند مهدی نصیری که به آنها اجازه داده شده روز روشن به مخالفت با رژیم و رهبر آن بپردازند و راست راست راه بروند و مناظره کنند.

بنابر این دست روی دست گذاشتن که بلکه چرخ گردون به کام ما بگردد شاید اشتباهی باشد که تاوان آن را یکی دو نسل سوخته دیگر باید بدهند. در این میان شاهزاده پا در میدان نهاده و تضمین میکند که اگر رژیم سقوط کند او و یارانش ایران را به ساحل امنیت و آرامش خواهند رساند. مشکل اما سقوط رژیم است. اسرائیل در وهله اول برای نابود کردن خطر بمب اتمی این جنگ را شروع کرده و با نابود کردن مراکز تسلیحاتی و اتمی علاقه‌اش به ادامه جنگ از بین خواهد رفت. کشورهای قدرتمند مانند چین و روسیه هم تغییر بزور رژیم را به راحتی قبول نخواهند کرد و امکان دارد از این جنگ برای درگیر کردن آمریکا در خاورمیانه استفاده کنند. اگر سقوط رژیم کار امروز و فردا باشد که چه بهتر و هرچه پبش آید، خوش آید. ولی اگر این ماجرا سر دراز دارد مانند غزه و کرانه باختری که هنوز درگیر جنگ است و خرابی آنگاه چه؟ حتی کشتن خامنه‌ای را نمیتوان تضمینی برای سقوط رژیم دانست.

چرا انتخابات؟

آیا میشود به نوعی این نیروهای سرگردان علیه رژیم را متمرکز کرد؟ اینجاست که طرح یک انتخابات خودجوش غیر متمرکز میتواند جواب نیازهای ملت به جان آمده باشد. بطور معمول برای تغییر یک رژیم بایستی یک اتحادیه از اصناف و گروههای سیاسی مختلف تشکیل داد و یک شورای رهبری را بر سر کار آورد و سپس بعد از سقوط رژیم از همان ساختار به عنوان یک دولت موقت استفاده کرد تا انتخاباتی را برای تشکیل یک مجلس موسسان براه بیاندازد و در نهایت پس از تصویب آن قانون اساسی انتخاباتی برای تشکیل پارلمان انجام گیرد و دولتی جدید بر سر کار آید. آن عنصر گم شده در این فرایند وجود یک اتحادیه از مخالفان رژیم است. مسلم است که بعد از شکسته شدن ائتلاف جرج‌تاون امکان ایجاد یک اتحادیه به محاق رفته است و اثری ار اراده برای زنده کردن دوباره آن نیست. آیا میتوان این مرحله را حذف کرد و صاف رفت سراغ انتخاب مجلس موسسان؟ آیا میتوان ابتدا به ساکن یک انتخابات سراسری که تا حد قابل قبولی عادلانه و سالم باشد برگزار کرد؟

تشکیل یک مجلس موسسان با رای مستقیم و شرکت خودجوش مردم هم به طریقی انسانی به جنگ پر کشتار اسرائیل و حکومت اسلامی پایان میدهد و هم تضمینی است برای سرنگونی رژیم. بدون یک مجلس منتخب، شاهزاده رضا پهلوی بیشتر به یک دست نشانده شبیه خواهد بود تا یک رهبر محبوب. انتخابات این مشکل را حل خواهد کرد. بعلاوه اسرائیل به عنوان یک دولت خارجی راهی جز استفاده از سلاح و کشتار نیروهای انتظامی و امنیتی ندارد. انتخابات اما هم ایران و هم اسرائیل را از کشتار و تخریب کور که باعث ضدیت مردم با اسرائیل شود نجات خواهد داد و هم خود رژیم به این امید که از این ستون به آن ستون فرج است از آن احتمالا استقبال خواهد کرد.

ولی اجرای یک انتخابات استاندارد مستلزم امکاناتی است که ما از آن محرومیم. بهای اجرای انتخابات در اغلب کشورهای پیشرفته جهان در حالت عادی حدود ۵ تا ۱۰ دلار برای هر رای دهنده است. برای ۸ میلیون ایرانی خارج از کشور با فرض شرکت حداقل ۱ میلیون رای دهنده این هزینه ۸ میلیون دلار خواهد بود اگر رای گیری بطور استاندارد امکان داشت. به خوبی معلوم است که بدون یک شورای رهبری مورد قبول عامه ما قادر به پرداخت چنین هزینه‌ای نیستیم و هیچ کشور غربی وجود ندارد که احساس وظیفه کند تا چنین هزینه‌ای را برای خاطر چند میلیون ایرانی ناراضی صرف کند. در رای گیری‌های محلی کوچک که بصورت اینترنتی انجام میگیرند این هزینه کمتر است و به یک دلار یا کمتر برای هر رای دهنده کاهش میابد. ولی ما مردمان عادی طبقه متوسط همان یک یا نیم میلیون دلار را هم نداریم تا بتوانیم هزینه انتخابات را از پیش بپردازیم و ایرانیان مهاجر را ترغیب به رای دادن کنیم. همینطور چون دارای سازماندهی نیستیم و یک شبکه مرکزی ایرانی ما را به هم وصل نمیکند لاجرم نمی توانیم این هزینه را بطور جمعی تامین کنیم. از سوی دیگر یک شرکت رای گیری کوچک اینترنتی نیمه مطمئن غربی در مقابل حملات اینترنتی رژیم از پای خواهد افتاد چون هدفی متمرکز است و هکرهای لشکر سایبری تمام اطلاعات رای دهندگان را بدست خواهند آورد. به علاوه این شرکتها به آسانی مرعوب آدمکشهای سپاه خواهند شد.بنابر تمام این ملاحظات بنظر میرسد راه چاره یک انتخابات مجانی غیر متمرکز غیر قابل هک کردن و یا حداقل سرسخت در مقابل تلاش رژیم برای مخدوش کردن آن است.