تحریف، زخم تکرار شونده تاریخ (پاسخی به فرامرز حیدریان)

تحریف، زخم تکرار شونده تاریخ 
پاسخی به فرامرز حیدریان

به قلم: یاشار استهبان پور 

ضمن درود، 
با وجود آنکه بر شیوه‌ نگارش شما نقد دارم، صمیمانه می‌ گویم از هر نوع نقد و چالش فکری نسبت به گفته‌هایم، بدون هیچ شک و تردید، استقبال می کنم. 
اجازه دهید بی تعارف و بی حاشیه به اصل مطلب بروم!
عنوان پاسخ شما، یعنی «توضیح رویداد بدون کنکاوی و علّتیابی ریشه‌هایش، حرف مفت است»، نشان می‌ دهد که پادکست ما را نشنیده‌اید و صرفاً به متن مقاله بسنده کرده‌اید. تصور من این بود کسی که مقاله را می ‌خواند، احتمالاً پادکست را هم گوش می کند. به گمانم ضرورت نیست مطالبی که در یک پادکست یک ‌ساعته مطرح شده، در متن مقاله نیز مو‌به‌مو تکرار شود. 

در فرهنگ سیاسی ما، متأسفانه یک بنیاد فکری مشترک کمونیستی – شیعی وجود دارد که نقد و بررسی افکار معمولاً در سه فاز انجام می شود:
۱- تخریب شخصیت، 
۲- برداشت شخصی از متن و
۳- در نهایت نقد همان برداشت شخصی.  
شما مرا متهم به «دو کژفهمی» کردید:‌ یکی «نشناختن اسلام و نخواندن قرآن» و دیگری «در بند تئوری توطئه بودن». به عبارتی، تلاش کردید به خواننده القا کنید که نویسنده فردی بیسواد و ناآگاه است و بنابراین، «کلام من حق است و صحیح»! این در حالی است که خودتان در آغاز نوشته‌ اید «نمی ‌دانم نویسنده کیست؟»  

گرامی، من انسان ها را بر اساس عملکردهاشان داوری می کنم، نه بر پایه باورهای مذهبی یا ایدئولوژیک. برای من یک مسلمان، همان قدر انسان است که یک یهودی، مسیحی، بودایی یا یک کمونیست. هر انسانی می ‌تواند فارغ از ایمان یا بی‌ ایمانی‌اش، مهربان و انسان دوست باشد، یا برعکس، ظالم و بی رحم! 
با نگاهی به تاریخ بشر می ‌بینیم که تنها مسلمانان دست به کشتار نزده‌اند؛ قساوت و خونریزی در میان پیروان موسی، مسیح، بودا، و مارکس و لنین نیز کم نبوده است. 

برای کسی که ادعای «اسلام شناسی» دارد و دیگران را به «نخواندن قرآن» متهم می کند، عجیب است که نداند بخش بزرگی از قرآن برگرفته از عهد عتیق است؛ عهد عتیقی که هم یهودیان باید پیرو آن باشند، و هم بخش بزرگی از مسیحیان از جمله کاتولیک ها و ارتدوکس ها نیز آن را مقدس می دانند.   
اگر در اسلام  برای «مرتد» حکم مرگ آمده، این حکم ریشه در تورات دارد؛ جایی که می ‌گوید: پرستش خدایی جز یهوه، نه تنها حکم سنگسار دارد، بلکه باید آن شهر را با خاک یکسان کرد. (سفر تثنیه، باب ۱۳، آیات ۷ تا ۱۷)  
در تورات، احکامی وجود دارد که به مراتب از احکام قرآن خشن تر است. برای نمونه، به دلیل گوساله ‌پرستی بنی‌اسرائیل در غیاب موسی، به دستور او، لاویان سه هزار نفر از برادران، دوستان و همسایگان خود را با شمشیر کشتند. (خروج، باب ۳۲: آیات ۲۶ تا ۲۸)  
در بخش هایی از تورات، از جمله در سفر اعداد، تثنیه و اول سموئیل، آمده است که وقتی یهودیان در جنگ پیروز می‌ شدند، طبق دستور یهوه، (خدای یهودیان) همه‌ اموال را غارت می ‌کردند، شهرها را می‌ سوزاندند، مردان و پسران حتی اطفال را می‌ کشتند و زنان و دخترانی را که باکره نبودند، قتل عام می کردند. (سفر اعداد، باب ۳۱، ‌آیات ۷ تا ۱۸) 
با توجه به اینکه من آتئیست هستم، از هیچ مذهبی دفاع نمی کنم. اما بدون مدرک و سند، نه سخنی را می پذیرم و نه پیروان دینی را متهم می کنم، صرفأ به این دلیل که دشمنان فکری من‌اند   . 
حال از شما می پرسم: بر اساس کدام آیه قرآن، مدعی هستید که «قتل کودکان و سالمندان، تجاوز به زنان و دختران و بریدن سر کودکان از اصول و فروع مانیفست دینی اسلام» است که به گفته خودتان «تمام جزئیّاتش در قرآن و احکام اسلامی تشریح شده» است!
من نه اسلام شناس هستم و نه تفسیر قرآن حرفه من است. قرآن و دیگر کتابهای دینی را صرفاً برای آگاهی شخصی مطالعه کرده‌ام. آتئیست هستم، اما هرگز تلاش نکرده‌ام کسی را بی دین کنم، چون از نیازهای روحی و فکری او آگاهی ندارم. تنها زمانی در برابر فردی می ‌ایستم که بخواهد عقایدش را با زور یا تهدید بر من یا دیگران تحمیل کند. 

در ایران امروز، با جمعیتی بیش از ۸۰ میلیون نفر، هنوز هم کسانی هستند که مسلمان‌اند اما به جدایی دین از سیاست باور دارند. آیا باید همچون استالین و مائو آنان را قتل عام کرد؟ آیا نفرت از مذهب و کشتار روحانیون، کشیشان و راهبان، و تخریب معابد و کلیساها در روسیه و چین، دین را در آن کشورها  نابود کرد؟     
اکنون پرسشی دیگر: در جهان بیش از دو میلیارد مسلمان زندگی می ‌کنند. به‌ نظر شما چند هزار نفر از آنان عضو گروه‌هایی چون حماس، حزب‌الله، القاعده، داعش، بوکوحرام یا الشباب هستند؟ ده‌ هزار نفر؟ بیست‌ هزار نفر؟ پنجاه هزار نفر؟ شما بگویید! 
بیش از آنکه از مذهب بیزار باشم، از دست‌های پشت پرده‌ آن سیاستمداران و ثروتمندان متنفرم؛ همانهایی که جوانان ساده‌دل را به نام مذهب یا ایدئولوژی، مسلح می‌ کنند و به آنان می ‌آموزند که «کشتن و کشته شدن در راه عقیده» افتخاری ابدی است. این به تنهائی، نه به اسلام محدود می ‌شود، نه به کمونیسم، نه به مسیحیت، نه به بودیسم و نه به هیچ آیین دیگری.   
شما طبعاً این را «تئوری توطئه» می خوانید. اما من ادعایم را می ‌توانم با اسناد تاریخی در یک «بحث آزاد» با شما – در اسپیس یا کلاب‌هاوس – به اثبات برسانم. 

اگر تنها به سوءاستفاده‌ ابرقدرت‌ها از اسلام بنگریم، خواهیم دید که نه خمینی تصادفاً به «امام ضد امپریالیست» بدل شد تا دل کمونیست‌های وطنی و فراملی را ببرد، و نه مجاهدین افغانستان و طالبان تصادفاً پدید آمدند. سوریه نیز باید برای هر انسان خردمند، نمونه‌ روشنی باشد از اینکه چگونه ظرف چند ماه، از یک رهبر تروریستی که برای سرش «جایزه‌ ده‌ میلیون ‌دلاری» تعیین شده بود، یک رهبر به اصطلاح دموکرات و لیبرال ساختند.  
این همان تناقض در سخن شماست که می گویید «سیاست در پشت درهای بسته و سیاست در ملاء عام، دو روی یک سکّه اند». نه گرامی، همیشه اینگونه نبوده و نیست! 
صادقانه بگویم، از بخش پایانی نوشته‌ شما جز کلی گویی‌های روشنفکری چیزی برداشت نکردم. منظورتان در ابهام است. آیا نباید درباره‌ «توطئه های پشت پرده» سخن گفت چون به قول شما، «مردم را به سیاست بدبین می کند»؟ یعنی باید خودسانسور باشم؟ یا اگر هم سخنی بگویم، باید در چارچوب «حفظ تعادل قوا» باشد؟ در حالی که باز به گفته‌ خودتان، «اینکه چه کسانی متضرر یا منتفع می‌ شوند، بحث ثانوی» است. البته و صد البته برای کسانی که خود و خانواده شان در آرامش امنیتی و اقتصادی زندگی می کنند – چرا که نه؟ – باید «بحث ثانوی» باشد!‌ منظورم شخص شما نیست گرامی، تاریخ نشان می دهد که به اصطلاح «روشنفکران» وطنی همیشه ایران و مردم ایران را فدای «حفظ تعادل قوای جهانی» کرده اند! ‌

خوب، در پایان، با توجه به اینکه ما در پادکست «هفت اکتبر یا فتنه ۵۷ اسرائیل» نمونه هایی از فشار دموکرات‌های آمریکا بر اسرائیل، به ‌ویژه در ماجرای آزادی رهبران حماس، و نیز نقش جمهوری اسلامی در تأمین مالی و لجستیکی حزب‌الله و حماس را آورده‌ایم، تکرار آن در اینجا بیهوده است.
اگر در این باره نقد و پرسشی دارید، با کمال میل در خدمتتان هستم!  

شما هم شاد زیید و دیر زیید!