● زنان

پس در آستانه هشت مارچ آرزو می کنم: جامعه و فرهنگی داشته باشیم که از بی عدالتی های جنسیتی بکاهد و بر فرصت های برابر برای زن و مرد بیافزاید. جامعه ای که آزادی، صلح و مساوات عنصر تفکیک ناپذیر آن باشد. جامعه ای که ارکان اجتماعی - سیاسی اش، به‌فرديّت انسان و برابری او برای داشتن يک زندگی ِ آبرومند ِ عادی ِ قابل تحمّل، احترام بگذارد.

مسئله بی حقوقی زن در جامعه ای مثل ایران، یک معضل بزرگ است. هم اکنون سی سال است که جمهوری اسلامی نیمی از مردم آن جامعه را به شهروندان درجه دو و سه تقسیم کرده و بی حقوقی وسیعی را دامن زده است. علت و ریشه های این ستم و نابرابری چیست؟ چرا این سیاست هایی که جمهوری اسلامی بر جامعه حاکم کرده، اینقدر جان سخت است؟

طرح حجاب اسلامی از طرف خمینی در سال ٥٧ درست چندی پس از بهمن همان سال اولین و اساسی ترین گام در سرکوب ازادیهای دمکراتیک و بر قراری استبداد مذهبی در جامعه بود، که متاسفانه روشنفکران ما قادر به درک این مهم و رابطه دمکراسی و سرکوب زنان نبودند. اکنون پس از سی سال همه مردم، زنان و مردان از هر لایه و طبقه اجتماعی با رژیمی اسلامی که سرکوب مطلق جزء جدا ناپذیر سیاست آن است روبرو هستند.

کنفرانس مطبوعاتی «حبس فعالان زن، حبس جنبش زنان نیست» روز دوشنبه، دوازدهم اسفند ماه با حضور شش تن از وکلای جنبش زنان نسرین ستوده، محمد دادخواه، نسیم غنوی، محمد مصطفایی، سارا صباغیان و مهدی حجتی برگزار شد. شیرین عبادی نیز که در خارج از ایران به سر می‌برد، به صورت تلفنی در این کنفرانس شرکت کرد.

از آنجا كه ازسنین شش ببالا مادر ساده وبيسواد، اما در زمان خود بسيار فهميده ام، هم نقش پدر و هم مادر را برايم داشت، من او را بسيار دوست مي داشتم. بهمین دلیل بعدها علاقمند شدم هر مطلبي را كه دررابطه با زنان، يعني حقوق زن درسایه دین و نقش آنان در جامعه، بدست مي آوردم، بخوانم و به ناعدالتيهائي كه در زمان حيات پدرم در خانواده خود همانند خواب بخاطر مي آورم

دلم زنانگی میخواهد و یک آینه قدی ؛ از آنها که تنها در خانه های قدیمی پدربزرگها پیدا میشود و بعد یک دنیا زنانگی رو بذارم زیر بغل بشینم رو به روی آینه بی ترس آرایش کنم لباسهای رنگی بپوشم و ساعتها در برابر آینه تنها خودم را نگاه کنم بدون اتهام به خودخواهی و غرق گناه کردن مردان دلم زنانگی میخواهد ، آغوش گرم و دستی مهربان بی ترس از حضور باید و نبایدها و بدون حضور این خط کشی ها که اینروزها نهایت حضورشان به قدمگاه من رسیده است زنانگی میخواهم برای فرار از این قفس شیشه ایی...

این درد دل یک مادر ایرانی ست که دختری 9 ساله دارد. این مادر مینویسد: یک بچه 9 ساله، در حالی که فاقد هرگونه قدرت، برای تصمیم گیری، انتخاب یا مقاومت است، ناگزیر به قواعد لباس پوشیدنی که بزرگترها برایش تعیین کرده اند تن می دهد بدون آن که بداند چادر مشکی دیگر آن پیراهن آبی گلداری نیست که خوشش نیاید و نپوشد یا به دستور مادرش وقتی می روند خانه مادر برزگ مجبور شود بپوشد بلکه مجموعه قواعدی است که رفتار، گفتار و حتی طبقه اجتماعی او را، از پیش، تعیین می کند

خانم نوشین احمدی خراسانی‌ در «صیغه و عقوبت رابطه جنسی» نكات مهمی را درباره این رابطه جنسی پیش كشیده‌اند كه قابل توجه است. ایشان هم‌چنین خواسته‌اند كه «ابعاد ناشناخته یا كمترشناخته شده این موضوع» با مشاركت دیگران باز شود. این نوشتار در پاسخ به این دعوت تنظیم شده است. در این نوشتار، صیغه نه به صورت یك پدیده مستقل و بلكه به عنوان بخشی از كلیت ساختار رابطه جنسی زن و مرد در ایران مورد بررسی قرار گرفته است

برخورد با چنین جنبشی دشوار است. برای حمله به آن باید آن را از تداوم انداخت اما چگونه؟ ایجاد وحشت و ارعاب، اتهام براندازی نرم و سخت،وابستگی به بیگانه، دریافت کمک مالی و... به فعالان آن می تواند ریزش های کوتاه مدتی را سبب شود اما آن را از تداوم نمی اندازد. از این رو با اتخاذ چنین روش هایی است که می توان الگوهای پیشین تاریخی جنبش ها و حکومت ها را از جهش و سرکوب مداوم به سمت مقاومت و تغییر مداوم سوق داد. کمپین یک میلیون امضا نقطه کانونی چنین روشی است