دارند، حقوق بشر را مشروط به خرافات و پندارهای قرون وسطائی کرده و انسان را با باورهای دینی محک می زنند.
آنچه اینروزها در مصر رخ میدهد یادآور استفاده ابزاری روحانیت شیعه از بخش های عقب مانده فرهنگی اجتماعی جامعه ایران برای سرکوب دگراندیشان است. اقشار متوهم به حکومت اسلامی بتدریج از رژیم گسستند و تجربه سوء استفاده روحانیت از خود را پشت سر نهاده اند. اما مردم مصر راه دراری در پیش دارند تا از توهم به اسلامگرایان و درک حقیرانه دینی از انسان و آزادی رها شوند و به این موضوع پی ببرند که: انتقاد و نفی مقدسات (خدا و رسول خدا)؛ حق طبیعی هر انسان است. خبرگزاری حکومتی مهر با افتخار نوشته است: اسلام تاکید دارد که نباید خداشناسان را مورد دشنام قرار دهیم، همچنین هرجا که جمعی از انسان‌ها در آن به عبادت و راز و نیاز مشغول‌اند محترم است؛ چه مسجد، چه دیر و چه کلیسا.
درک حقیرانه اسلام از انسان، مبنای حذف فیزیکی ناباوران به خدا، رسول و مقدسات ملاها و کشتارهای وحشیانه هزاران تن از فرزندان ایران در دهه 60 گردید. نسلی از روشنفکران ایران، تنها بجرم سر بزمین نسائیدن در برابر الله در خون خود غلتیدند.
خبرگزاری حکومتی مهر هنوز از تئوری قتل عام دگراندیشان دفاع می کند.
*****

توهین به رسول خدا(ص) به بهانه آزادی بیان

خبرگزاری مهر- گروه دین و اندیشه: اگر چه توهین به مقدسات اسلامی با اهدافی مشخص انجام می شود اما گاهی برخی آزادی بیان را دستاویز چنین هتک حرمتهایی قرار می دهند و مقدسات دینی و اسلامی را مورد هتک حرمت قرار می دهند.

فیلمی در آمریکا ساخته شده که در آن به رسول خدا(ص) هتک حرمت شده است. این فیلم واکنش شدید مسلمانان را به دنبال داشته است.

اولین پرسش مطرح این است که آیا آزادی بیان حقی بی حد و مرز است و حدودی برای آن متصور نیست؟ آیا به حق آزادی بیان و اندیشه می توان هر اعتقاد و باوری را زیر سؤال برد و مورد توهین قرار داد؟

آزادی عقیده به معنای آن است که هر شخصی،‌ هر تفکری اعم از سیاسی،‌ اجتماعی،‌ مذهبی را که حق می داند آزادانه برگزیند بی‌آنکه در گزینش آن تحت فشار باشد. آزادی بیان نیز تبلور آزادی عقیده است و به معنای ابراز آزادانه اندیشه و اعتقادات می‌باشد. این حق یکی از حقوقی است که در تمام اعلامیه‌های حقوق بشری به صراحت به آن تأکید شده و در قوانین بسیاری از کشورها از جمله قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مورد حمایت قرار گرفته است.