در سالهای گذشته به دلیل رفتارهای نادرست و غیر انسانی حکومت از طریق اعمال زور و فشار روحی به جامعه و به ویژه جوانان « به صورت مشکلات مختلف از جمله بیکاری ،ترغیب به بزهکاری ، تصویب و اجرای قوانین تبعیض آمیز ، عدم توجه به خواسته های روحی و روانی جوانان ، گسترش با برنامه اعتیاد ،از میان بردن فرهنگ حجب و حیای ایرانی و ترغیب جامعه به فرهنگ خشونت و انتقام از نوع دینی و ده ها مورد دیگر » و آسیب های روانی ناشی از این موارد ، شاهد فزونی روز افزون  جرم وجنایت در جامعه بیمار ایران بوده و هستیم ؛ و همواره در سالهای اخیر نام ایران را در رتبه های اول از نظر تعداد اعدام به نسبت جمعیت ،مشاهده می کنیم! .

  کودکانی که در کودکی مرتکب قتل می شوند؛ مردان و زنانی که با انگیزه ی انتقام جویی همسر کشی می کنند ؛ جوانی که در یک دعوای عادی و مشاجره لفظی ، در یک بیماری مخفی روحی و روانی ،جان جوان دیگری را می گیرد و ...

  به نظر من مسئولیت این قتل ها بر عهده کسانی است که مجری اعمال فوق الذکر در جامعه هستند و در عین حال بصورت عریان ،خشونت را ترویج می کنند ؛ کسانی که جلو چشم صدها نفر بزرگ و کوچک ، جان انسانی را با اجرای حکم اعدام ،می گیرند .

  به راستی مجرم آن کسی است که حس انتقام جویی را در مادر مقتولی به گونه ای پرورش می دهد،تا آنجا که اراده کند چهار پایه اعدام را از زیر پای جوانی که می توانست فرزند خود او باشد ،کنار بکشد! مجرم آن دستگاه حاکم و مدیریتی است که از انسانها در این جامعه، قاتل می سازد وبعد آن ها را قربانی بی عدالتی خود می کند.

 لغو قانون اعدام و منع هرگونه شکنجه ،یکی از اهدافی است که باید به صورت جدی در قوانین قضایی آینده ایران به دنبال آن بود و برای تصویب آن تلاش نمود .

 پاینده ایران و ملت ایران

 همایون نادری فر

 به مناسبت روز جهانی« نه به اعدام »

 10/10/2012