رژیم در داخل سرکوب می‌کند و جمعی‌ به نام اپوزیسیون ملی‌ در خارج، سرکوفت می‌زند.

 سرکوب‌گران رژیم در داخل می‌کشند و می‌درند و سرکوفت‌گران خارج، مدام فریاد و نعره می‌کشند که ای جماعت مفلوک چون شما نمی‌توانید در داخل کشور نفس بکشید و  رهبری کنید لذا ما  که می‌توانیم کنار استخر منزل‌مان در وگاس و لس آنجلس و...به‌راحتي نفس عمیق بکشیم پس ما سزاوار رهبری هستیم و فقط ما  ميتوانيم با آسودگی خاطر به امر خطیر «رهبری از راه دور»  بپردازیم.

 ما هر نفسمان ممّد حیات هست و هِن هِنِ‌مان مفرّح ذات اما ممّد کدام حیات و کدام ذات؟! این‌را فعلا به شما نمی‌گوئیم و بماند برای بعد از سرنگونی نظام اسلامی.

 بدون تعارف عرض مي‌فرماييم؛ شما هیچ‌کاره‌‌اید فقط حق دارید بر اساس فرمایشات ما کلیک و لایک و امضا بزنید، شما وظيفه داريد تا جايي‌که می‌توانید لینک‌های ما را داغ کنید.

 دنیا برای شما هیچ ارزش و شخصیتی‌  قائل نیست و همه فقط، ما را به عنوان شخصیّت‌های برجسته سیاسی  به رسمیت می‌شناسند.

 شما یک مشت انقلابی‌ هستید که حتی بلد نیستید خوب حرف بزنید، نمیتوانید یک جمله انگلیسی‌ صحبت کنید حتا معنی‌ «دتس ایت» را هم نمی‌دانید،  یک دست لباس شیک ندارید که بپوشید و با آن مبارزه کنید، سی و سه‌ سال پیش انقلاب کردید و وضع را بدتر،حالا بهتر است ساکت و آرام همانجا که هستید بمانید و کاری نکنید که وضع از این هم بدتر شود و بگذارید خودمان تشریف می‌آوریم و نجاتتان می‌دهیم تا شما باشید و از این غلط‌های اضافی نظير انقلاب ۵۷ نکنید.

 ای جماعت مظلوم  و بد بخت هرچه می‌کشید حقّ‌تان است.

 یک وقت فکر نکنید ما با این  حرفها می‌خواهیم کسی‌ را سرکوب کنیم، این‌ها سرکوفت هستند نه سرکوب، اما اگر از این‌همه بدبختی درس نگیرید و در آينده دوباره فیل‌تان یاد هندستان کند آنگاه دیگر هیچ کوفتی را بر سرتان نخواهیم کوبید جز چماق  که در فرهنگستان لغات به آن سرکوب می‌گویند.

 بگذارید ما خودمان بیاییم تا میزان ظلم و استبداد و اعدام و شکنجه و زندان  و فقر و دزدی را به حالت قبل از انقلاب ننگين‌تان برگردانيم.

 اصلا بايد استبداد را به انتخاب مردم گذاشت تا مردم خودشان نوع نظام استبدادی آينده کشورخود  و میزان استبداد  را مشخص کنند.

 اینک زمان انتخاب است و تعیین نوع نظام استبدادی حق مردم است.

 ما سزوارتریم چون بد بودیم اما بدتر از حالا نبودیم! يا ما را انتخاب کنيد يا به جمهوري اسلامي  راضي باشيد، راه سومی‌ وجود ندارد و اگر مارا انتخاب نکنيد خودتان ضرر مي‌کنيد ما که فرقی‌ برایمان نمی‌کند «دتس ایت».

 هر کس بگوید راه سومی‌ هست، موازی سازی می‌کند که کاربسیار زشتی است، معنا ندارد مردم را بی‌خود بپیچانیم و گیج‌شان کنیم، همین که باید  از بین ما و رژیم اسلامی یکی‌ را انتخاب کنند خودش کلی‌ سخت و گیج کننده است چه برسد به اینکه گزینه دیگری هم به این دو گزینه بیافزاییم.

 مردم مانده‌اند بین دو چیز مشابه، کدام‌شان را انتخاب کنند که با صرفه‌تر باشد حال دراین بين یک عده هم می‌آیند موازی کاری می‌کنند و وسط دعوا نرخ تعیین می‌فرمایند؟!

 مگر ما بد مستبدی بودیم که رفتید بدتر از ما را آوردید همه بلاها را که الان بر سرتان مي‌آيد ما خودمان بر سرتان می‌آورديم  اما خب کمتر از حالا بود  و اعتراف می‌کنیم که در حق شما بسیار ظلم فرمودیم که ظلم را بیشتر نکردیم! اما قول می‌دهیم وقتی‌ که دوباره برگشتيم، در يک فضاي دموکراتيک  همه آن کمبود‌های سابق را جبران کنیم.

 دوباره میسازمت وطن، قول شرف میدهیم دوباره بسازیم ،البته از همین حالا سازندگی را آغاز کرده ایم بروید ببینید در این مدت کم چقدر لینک  فیلتر کرده ایم ،چقدر وب سایت و نویسنده که فقط آنچه ما میخواهیم می‌نویسند و فقط آنچه که ما می‌نویسیم را چاپ میکنند، چقدر سانسور در تلوزیونهای خودمان  اعمال کرده ایم که حتا آمریکایی‌ها می آیند راه فیلتر و سانسور و دروغ  دموکراتيک را از تلوزیونها و  مجریان ما فرا میگیرند. 

 ما مثل گاندی بلدیم چکار کنیم و شما چیزی از سیاست و مقاومت و مبارزه نمی‌دانید شما از مبارزه فقط زندان رفتن و اعدام و شکنجه شدن را بلدید اما ما به عنوان سرمایه‌های  ملی‌ در خارج کشور، دوستان زیادی در میان سیاستمداران خارجی‌ داریم ، کسی‌ که شما را نمیشناسد چون شماحتا حق ملاقات با خانواده خود را هم ندارید.

 چرا باید کسی‌ شما را به یاد آورد وقتیکه حتی خانواده شما، قیافه شما را به خاطر نمی‌‌آورند؟

 توی خارج و اینجایی که ما هستیم، کسی‌ روی اسب مرده ...ببخشید قهرمان زنده ،شرط بندی نمیکند اینجا قهرمان مرده را عشق است که پشت سر هم عکس و فیلم‌اش کنیم و جذب کمک بنمائیم برای پیشبرد دموکراسی در ایران.

 فرصت را از دست ندهید هر چه زودتر انتخاب کنیدو به دنبال راه‌های دیگر نروید که هر چند نجسته‌ایم اما میدانیم که یافت می نشود راه سومي،  چون خودمان آن راه‌ها را بسته و گم و گور کرده ایم و یکجوری اینکار را کرده ایم که حتا اگر خودمان هم بخواهیم نتوانیم جُست آنچه را که خود پنهان کرده ایم.

 توضیح نویسنده:

 آنچه که در بالا خواندید اصلا شوخی‌ نبود و عین حقیقت است اما اگر خواستید بخندید مانعی ندارد بخنديد چون می‌دانم کارتان از گریه گذشته است بدان می‌خندید، من نیز احساس شما را دارم اما هنوز مطمئن نیستم که باید به ادبیات سرکوفت‌گران خارج نشین بخندم یا گریه کنم، کلا استفاده از اين متن چه براي چه خنده وچه براي گريه  باذکر مصيبت نويسنده... ببخشيد با ذکر  منبع آزاد است، اصلا بي خيال منبع! هر طور که راحتيد عمل کنيد،انتخاب حق شماست وهدف ما نيز جلب آرا ...ببخشيد...جلب رضايت شماست.