دبیر شورای عالی نظام پرستاری ایران درباره حقوق پایین پرستاران گفته بود که در دانشگاه تهران، اسفند سال ۱۳۸۷ حقوق دریافتی یک پرستار تازه استخدام شده، ۴۷۰ هزار تومان بوده است. در حالی که از سال ۱۳۸۸ تا همین زمان این رقم به ۳۷۰ هزار تومان رسیده است، همین عامل باعث شده که بسیاری از پرستاران تازه استخدام‌شده، ترک کار کنند.

به گفته دبیر شورای عالی نظام پرستاری بیشتر پرستاران ایرانی به آمریکا، کانادا و استرالیا رفته‌اند و در آنجا حقوقی به مراتب بالاتر از ایران دریافت می‌کنند. به ادعای این مقام، متوسط حقوق پرستار در ایران حدود ۵۰۰ هزار تومان است، پرستاران اما در کشورهای یادشده حداقل ۳ تا ۵ میلیون تومان دستمزد می‌گیرند.

«بیماری ۵۰ درصد از پرستاران به علت فشار کار»

طبق گزارش‌های موجود، کانادا نخستین مقصد و امارات متحده عربی، دومین مقصد پرستاران مهاجر ایرانی است. استرالیا، آمریکا و بریتانیا نیز فرصت‌‌هایی برای جذب و اشتغال پرستاران ایرانی فراهم کرده‌اند.

در حال حاضر یکی از نارضایتی عمده پرستاران ایرانی عدم اجرای قانون ارتقای بهره‌وری است که با وجود تصویب در فروردین ۱۳۸۸ به فراموشی سپرده شده است. بر اساس این قانون، ساعت کاری پرستاران باید کاهش یابد یا به صورت ما به التفاوت پرداخت شود. اما بسیاری از بیمارستان‌های خصوصی و برخی از بیمارستان‌های دولتی از رعایت این قانون سر باز زده‌اند.

بنا بر آمار خانه پرستار ایران، نیمی از پرستاران ایرانی به علت فشار فراوان کار به بیماری‌هایی همچون آرتروز گردن، آرتروز کمر و بیماری‌های جسمی و روانی مبتلا هستند. از قرار هنگام عقد قرارداد با پرستاران از آنان تعهد گرفته می‌شود که در دو شیفت کار کنند.

بنا بر همین آمار، ۸۰ درصد از بیماران در بیمارستان‌های دولتی ایران بستری می‌شوند و سهم بیمارستان‌های خصوصی که وضع به مراتب بهتری نسبت به بیمارستان‌های دولتی دارند، در این میان تنها ۲۰ درصد است.