شرم است که دریغ کرده از یک امضا
شرم است ز سکوت و گر نشستیم برجا

شرم است که ساختیم جدا ما صف ها
همره نشدیم به اعتراض هم آوا

شرم است که مانده اند اسیران تنها
از شکنجه ، زندان و از اعدام ها

شرم است که سوختند ای بس جانها
بر دار چو کودکان و مردان ، زنها

برپا خیزیم دست بدست بی پروا
این سنگدلان شوند حقیر و رسوا

امروز سعید و نوبت ماست فردا
شرم است که رفت سعید و کردیم حاشا

ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) به یاد سعید صدیقی