رهبر اوکراین یک قهرمان تراژیک است. چرا؟ چون این نوع قهرمان بودن را انتخاب نکرده است. او به قدرت بدنی متکی نیست. چون مجبور است، می جنگد، چون چاره ای ندارد، زیرا میداند تسلیم برای ملتش یک گزینه نیست. و از آن بهترین استفاده را می کند. بسیاری در غرب، رهبری او، لفاظی‌های او را تحسین می‌کنند، عکس او درمدت کوتاهی روی جلد مجلات بزرگ در سراسر جهان چاپ شد. او تقریباً هر روز باسران کشورهای متفاوت درتماس است.

 

در پارلمان هاسخنرانی می کند و این نشان می دهد که به قدرت سخن و رتوریک و تاکید به معاهدات الزام آور بهمان میزان معتقد است که به تسلیحات و تانک وتوپ. اگرچه قدرت‌های غربی ترجیح می دادند و می‌دهند در این جنگ وارد نشوند، ولی او با توان سخنوری و صداقت بیانش آرامش آنها را بهم زد، آنها را به حمایت فعال کشاند، سرنوشت خود رو بدرستی به سرنوشت اروپا گره زد واونها رو به تغییر سیاست و اقتصاد کشورهای خود مجاب کرد. مجاب کردن دولتهای بزرگ دنیا درتحمیل وتحمل مخارج و ضررهای شرکتهای بزرگ وکوچک و شاید امکان ورشکستگی دراینجا وآنجا کار بسیار دشواریست، ولی اوتوانست. درنهایت ولی... اوکراینی ها باید به تنهایی بجنگند، اگر که نمی خواهند تسلیم شوند.

در اوکراین، هیچ مرد بالای ۱٨ سال اجازه خروج از کشور را ندارد. قانون دراین مورد، شرایط جنگی، سخت میگیرد. با این حال کمتر مردی رهبرشان را به این خاطر سرزنش می کند. رفتار زلنسکی تلاشی است برای رشد سریع مردمش برای برآمدن از پس یک چالش بزرگ. مردی که بعنوان شومن وهنرپیشه وکمدین نقش بازی می‌کرد، به شخصیت اصلی سرنوشت‌ساز یک ملتِ مورد حمله تبدیل شد که میباید تا پای جان از آن دفاع کند.

 

سبک رهبری زلنسکی بیانگر یکپارچگی ای است که خشونت وجنگیدن رو دربرابر نمایشِ قدرتِ خودسرانه پوتین در جنگ تجاوزکارانه، به یک اضطرار تبدیل می کند. صلح همیشه با وسایل مسالمت آمیز به دست نمی آید. ترکیب بی‌قید و شرط زلنسکی از اراده بی قید و شرط برای دفاع از خود، فروتنی و استعداد بلاغی او برای توضیح خشونت، تأثیر تعیین‌کننده‌ای بر ایده آینده "مردانگی" خواهد داشت. "مردانگی" زلنسکی به قدرت بدنی متکی نیست. مبارزه او برای عدالت، مردان جوان زیادی را مجذوب خود کرده، بطوریکه از سراسر جهان داوطلبانه برای حمایت به اوکراین سفر می کنند. مردان و زنان مبارزی او را هدایت می کنند که برای دفاع خود در برابر یک متجاوز، باریسک ازدست دادن عشق و زندگی روبروهستند. انسانهایی که مجبور به قهرمانی هستند. بغل کردن ها وبوسه های آخر خداحافظی، گریه زنان، خداحافظی با کودکان و... تصاویری که عشق را در زمان جنگ در کنار همه ویرانی ها نمایش می دهد.

عکس زیر، نشستن روی پله ها، تصویری از فروتنی