هموطن به اين فيلم كوتاه كمي تامل كنيد. حاصل تلاش هشت سال زحمت بي وقفه و جانبازي هاي مردان و زنان دلير آزربايجان عزيزمان را در چند دقيقه به تصوير مي كشد .

درست هشت سال پيش زمانيكه زمزمه هاي آزادي خواندن و نوشتن به زبان مادري در شهرهاي تبريز اروميه اردبيل و ساير شهرها شروع شد -كه به حق و قانوني بوده- ساليان زيادي طول كشيد. 
در اين فيلم سمبليك نشان مي دهد كه استفاده از زبان مادري موجب پرداخت جريمه مي باشد. جريمههاي معنوي و مادي و محروميت اجتماعي از همه چيز. جريمه هاي توهين و تحقير و زنداني و بازداشت هاي طويل المدت سلول هاي تبريز اروميه اردبيل شاهد و ناظر اين ادعا مي باشند.

از خودم خجالت مي كشم كه چرا نمي توانم مطالبم را به زبان مادري بنويسم. چرا نگذاشتن من زبان مادرم را ياد بگيريم و امروز براي نوشتن درد دلهايم- نه به زبان خارجي ها - بلكه به زباني كه حداقل مادرم مي فهميد، من چه مي گويم و چه بر من گذشته است [ چیز بنویسم]. خدايا آيا اين ظلمي نيست كه برما ميگذرد؟

واقعا بنده به نوع خود از سازنده اين فيلم تشكر مي نمايم و دست اين عزيزان را مي بوسم. 
دوستان، حاصل زحمات و خون هاي شهيدانمان دارد به ثمر مي رسد. ديري نيست كه شاهد آزادي زبان مادريمان در خاك وطن باشیم .
هرگز ديگر به من توهين نخواهد شد كه به زبان مادري صحبت مي كنم. هرگز ديگر كسي جرات نخواهد كرد كه به من توهين كند. و ديگر كسي مرا خائن به وطنم آزربايجان نخواهد گفت. كه «تورك دلينه مدرسه اولماليدر هر كسه» 
در پايان فيلم نتيجه گيري مناسبي شده است. نتيجه گيريی كه انگار ما بعداز اين همه سال فراموش كرده ايم كه وقتي شروع به مبارزه كرديم بالاخره پايان خواهد داشت تا كي بايد ادامه بدهيم تا كي بايستي شعار دهيم و بنويسيم، 
وقتي مي بينيم كه بعداز گذشت 8 سال به خواسته مردمي مظلوم توجهی نمي شود. چه بايد كرد ؟
به پايان اين فيلم توجه كنيد که چه مي شود ؟
نبايستي آن روز برسد كه قلمهاي فارسي را شكست، و كتابهاي فارسي را پاره كرد، و معلم هاي ما تدريس را متوقف كنند ؟
عزيزان روز 21 آزر در راه است روز 21 آزري كه براي ما خيلي معني دارد .