دوستان سلام: آقای جیمز کاردن روزنامه نگار مترقی امریکایی است که شش سال روزنامه نگار ارشد مجله مترقی نیشن The Nation بود و درباره سیاست خارجی‌ مینوشت. ایشان قبل از آن هم مشاور وزارت خارجه آمریکا بود، و حال برای چندین وبسایت مینویسد. در مقاله زیر، ایشان درباره ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین، چنین مینویسد،

"در سال ۲۰۱۹، ولودیمیر زلنسکی، یک سیاستمدار تازه وارد و کمدین سابق تلویزیون با ارائه یک طرح صلح به ریاست جمهوری اوکراین انتخاب شد. ولی‌ پس از انتخاب، کاندیدای صلح تبدیل به رئیس جمهور تندرو گردید، که از انجام توافق مینسک [که در سال ۲۰۱۵ امضا شده بود] سرباز زد؛ از تجدید نظر درباره عقلانیت پیوستن به پیمان ناتو سرباز زد، حاضر نشد جلوی تاسیس یک پایگاه نظامی آمریکا در شهر Yavoriv در غرب اوکراین را بگیرد، و افسران اوکراین را برای آموزش به آمریکا فرستاد.

چه پدیده‌ای این تغییر را توضیح میدهد؟ حدس و گمان با اساس میگوید که زلنسکی مسحور نیروهای ماورای راست اوکراین شد: [آنها عقیده دارند که] هیچگونه صلحی‌ با جمهوری‌های جدا طلب شرق اوکراین امکان ندارد، اگر حد اکثر طلبان اوکراینی [یعنی‌ آنهایی که خواهان جدایی هستند] که در شرق این کشور می‌جنگیدند حاضر نباشند [اول] خلع سلاح شوند...،

رفتار زلنسکی در چند ماه گذشته نشان میدهد که فضا برای مانور توسط او [برای رسیدن به معامله] توسط ماورای راست اوکراین بسیار تنگ شده است. از آن بدتر این بود که به نظر میرسید غرب به او قول کمک‌های نظامی و مالی‌ داده است [که او را جری تر کرد]. این اشتباه اول او بود.

اشتباه دوم زلنسکی این بود که به تبعیت از آمریکا و ناتو حاضر نشد پیشنهاد روسیه برای یک توافق امنیتی، که در نیمه ماه دسامبر پیشنهاد شده بود را قبول کند.

سومین و اشتباه آخر او این بود که پس از آنکه آمریکا طرح روسیه را رد کرد، زلنسکی به کنفرانس امنیتی مونیخ رفت، و در سخنرانی خود علیه آن پیشنهاد صحبت کرد، که اشتباه سیاسی در یک مقیاس عظیم بود. در همان حال که روسیه نیروهای خودرا در مرز اوکراین اضافه میکرد، و جو بایدن اخطار میداد که روسیه حمله خواهد کرد، زلنسکی با شدت تمام آن [احتمال] را رد میکرد و در ۲۸ ژانویه گفت، "سیگنال‌هایی‌ از رهبران مورد احترام آمریکا می‌‌آید مبنی بر اینکه همین فردا جنگ خواهد شد. این ترسیدن است..."

بعد هم که جنگ شروع شد، زلنسکی تبدیل به یک "ستاره" بین المللی شد: "شیر کی‌ یف،" و "تناسخ وینستون چرچیل." روزنامه نگار بریتانیایی ریشل کوک نوشت، "زلنسکی چهره‌ای دارد که میگوید او نمیتواند دروغ بگوید..." رادیو ملی‌ آمریکا بعد از سخنرانی زلنسکی برای کنگره آمریکا گفت، "تمامی سخنرانی‌های رهبران خارجی‌ برای کنگره در مقایسه با سخنرانی چرچیل مهم نبودند، تا اینکه زلنسکی سخنرانی کرد."

زلنسکی شبیه چرچیل است؟ متاسفم، ولی‌ خیر. او شبیه چانسی باغبان [در فیلم کمدی BeingThere در ۱۹۷۹] میباشد [کاراکتر آنرا پیتر سلرز بازی میکرد، و چانسی کسی‌ بود که تمام عمر خودرا به باغبانی کاخ یک مرد ثروتمند صرف کرده بود و حتی از آنجا بیرون نیامده بود و دنیا را نمی‌‌شناخت].

بعد از آن زلنسکی یک سری سخنرانی‌های هیستریک داشته است که بی‌ اساس و از لحاظ تاریخی اشتباه است. در سخنرانی خود برای کنگره آمریکا ادعا کرد که حمله روسیه شبیه حمله ژاپن به بندر پرل هاربر آمریکا در ۱۹۴۱ است، که از یک لحاظ درست است، ولی‌ آنطور که زلنسکی میگوید [مقصود آقای کاردن این است که طرفداران جنگ در آمریکا از حمله ژاپن برای ورود به جنگ دوم جهانی‌ استفاده کردند، در حالیکه پرل هاربر بندر آمریکا بود، و اوکراین آمریکا نیست]. او همچنین فرصت طلبانه از حمله تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ یاد کرد.

در سخنرانی خود برای بوندشتگ [پارلمان آلمان] زلنسکی از این هم جلو تر رفت و اعلام کرد اگر آلمان به اوکراین کمک نکند، شعار "دوباره هرگز" که در رابطه بین آلمان و یهودیان و جلوگیری از هولوکاست دیگر گفته میشود، بی‌ معنی‌ خواهد بود. ولی‌ وقتی‌ همین را به اسراییلی‌ها گفت، به دردسر افتاد

در همان حال، این "قهرمان دموکراسی" اقتدار طلب شده است، و ۱۱ حزب مخالف در اوکراین را ممنوع اعلام کرد، که یکی‌ از آنها حتی ۴۳ نماینده در پارلمان دارد. ولی‌ آیا این کار او واقعا تعجب آور است، چون میدانیم که او روابط نزدیکی‌ با الیگارش اوکراینی ایگور کولومویسکی دارد.

از همه بدتر این خواهد بود که او مجبور شود توافق صلحی‌ با روسیه امضا کند که میتوانست همان را قبل از جنگ امضا کند. تاریخدانان در آینده خواهند پرسید: آیا شانس پیوستن به ناتو ارزش این جنگ را داشت؟ زلنسکی تصور می‌کند که میتواند روس هارا ندیده بگیرد و حتی تحریک کند، چون آمریکا به کمک او خواهد آمد.

عجب محاسبه غلط تراژیکی."»

 https://asiatimes.com/2022/03/the-tragedy-of-zelensky/