دولت اسرائيل در حالي كه خود به صراحت تصميم اخير سازمان ملل در تشكيل كشور فلسطين را رد كرده است، فرياد مي زند كه حماس و رهبران آن گفته اند اسرائيل را به رسميت نمي شناسند و چرا محمود عباس چيزي نگفته است! محمود عباس اگر قرار بود، با اظهارات مغاير با سازمان ملل چيزي بگويد، آن را نخست خطاب به دولتمردان اسرائيل مي گفت. چون نتانياهو و دولت اسرائيل نماينده رسمي كشور اسرائيل اند، اما حماس تا اين لحظه هيچ جايگاه حقوقي در كشور تازه تأسيس فلسطين ندارد و محود عباس نيز نظرش را قبلاً درخصوص اسرائيل گفته است. از آن مضحك تر آن كه بابت اظارات خالد مشعل به صراحت مي گويند كه بايد او را ترور مي كردند! اظهارات خالد مشعل به عنوان نظر شخصي كه مغاير با نظرات ماست، از منظر حقوقي جرم نيست، اما ترور و تهديد به ترور ديگران به صرف اظهارنظرشان جرمي است كه امكان پيگيرد قانوني دارد، آن هم وقتي از طرف مقامات رسمي كشوري مطرح شود (تو گويي آنقدر ترورهايي كرده اند كه رسماً مسئوليت اش را نپذيرفته اند، آن نيز برايشان عادي شده است!). اما دولتمردان تندروي اسرائيل دقيقاً برعكس، از اين ناراحت نيستند كه چرا حماس چنين مواضعي دارد، بلكه از اين ناراحت هستند كه چرا محمود عباس مثل هالوهاي حماس مواضعي نمي گيرد كه قابل دفاع در مجامع بين المللي نباشد و او با تصميمات قانوني و سنجيده اش تاكنون فلسطين را از انزوا خارج ساخته و اسرائيل را به انزوا كشانده و با تصويب كشور مستقل فلسطين، سال ها دودوزه بازي تان را خنثي و شما را كيش و مات كرده است. به همين خاطر است كه مدام مي خواهيد محمود عباس را به سوي حماس هل دهيد و با وجود پذيرش رسمي كشور اسرائيل در قرارداد اسلو، مدام با سفسطه و تشبيهات گول زننده مي خواهيد وانمود كنيد كه محمود عباس كشور اسرائيل را به رسميت نمي شناسد. تمام كوشش تان نيز تاكنون براي به بن بست كشيدن راه صلح طلبان فلسطيني و تقويت مواضع حماس و ساير تندروهاي هالوي اسلامي در منطقه كاملاً تعمدي و حساب شده و در راستاي هدف مذكور بوده است كه البته پس از تشكيل كشور مستقل فلسطين بر باد رفت. كجا را اشتباه كرديد؟ براي رسيدن به اهداف جاه طلبانه تان كه اشتباهات غيراخلاقي و ضد انساني زياد كرديد، اما از ميان شان شما يك اشتباه بزرگ مرتكب شديد و آن اين كه زودتر مرا ترور نكرديد و حالا ديگر خيلي دير شده است و كمك چنداني به حالتان نمي كند؛ چون شرايط و زمان به عقب برنمي گردد! بهتر است به جاي اين جدل هاي بي فايده شروع به ساخت و ساز جاده، بزرگراه، پل، مدارس، درمانگاه، بيمارستان و ساير بخش هاي خدماتي در سرزمين هاي اشغالي كنيد كه هم از نفرت عمومي نسبت به شما مي كاهد و هم براي آينده اي كه زندگي توأم با مسالمت يهوديان در كنار مسلمانان و مسيحيان را رقم زند، بسيار سودمند است.

فلسطينيان نيز توجه كنند، كه صفحه شطرنج اينك تغيير كرده است و با درك شرايط جديد پيش بروند. اسرائيل هدف اش از شهرك سازي تا پيش از تشكيل كشور مستقل فلسطين آن بود كه با گسترش مناطق اشغالي و به حاشيه راندن مناطق فلسطيني نشين، و تنگ كردن عرصه براي ساكنان قدس شرقي و كرانه باختري به طوري كه يا آنان را وادار به ترك آنجا كند و يا آن كه با امتيازات زيادي كه اختيار شهروندي اسرائيل از آن برخوردار است، آنان را جذب شهروندي اسرائيل كنند و در نتيجه طي مذاكرات صلح اگر به تفاهمي دست يابند، مناطق وسيعي تري از فلسطين به عنوان مناطق يهودي نشين ضميمه خاك اسرائيل گردد و به همين سبب نيز مدام مذاكرات را كش مي دادند. اما حالا با تشكيل رسمي كشور فلسطين به پايتختي قدس شرقي و در چارچوب مرزهاي 1967 ديگر شهرك سازي جديد تهديدي چون گذشته براي فلسطين نيست، چون تمامي شهرك هاي ساخته شده در مرزهاي پس از 1967 و شهرك هايي كه احياناً پس از آن دولت اسرائيل در سرزمين هاي اشغالي بسازد، رسماً و قانوناً جزو خاك كشور فلسطين است و كساني از مليت هاي ديگر كه در آنجا زندگي كنند، اشغالگر محسوب مي شوند و كشور فلسطين داراي مناطق يهودي نشين و مسيحي نشين است، همان گونه كه اسرائيل داراي مناطق مسلمان نشين و يهودي نشين. بنابراين، در هر گفتگوي صلحي از اين پس هيچ شهركي به اسرائيل واگذار نمي شود، بلكه تنها در ازاي تخليه تدريجي شان از آنجا –و اقامت موقت شان- تفاهم صورت مي گيرد كه در ازاي آن نيز بايد متقابلاً امتيازاتي به فلسطينيان داده شود (مثلاً مثل گذرگاهي كه كرانه باختري را به نوار غزه وصل كند). مهمتر آن كه نياز به مذاكره بر سر مرزها نيست، و آن مربوط به زمان پيش از تصويب كشور فلسطين در مرزهاي 1967 توسط سازمان ملل بود و حالا با تصويب آن، فلسطينيان چيزي را كه قانوناً و رسماً دارند، نياز ندارند تا براي آن دوباره با اسرائيل به تفاهم برسند و امتياز دهند، بلكه تنها اسرائيل بايد مناطق تصرف شده پيش از 1967 را كه به تصويب سازمان ملل رسيده، تخليه كند، چون اشغالگر است و تفاهم تنها در مورد ساير موارد اختلاف بايد صورت گيرد. خوب دقت كنيد، كه طرف اسرائيلي بابت آنچه كه اينك داريد، دوباره از شما امتياز نگيرد؛ چون اين يكي از تخصص هايشان است. كشور فلسطين در مرزهاي 1967 را داريد و نيازي به تعيين مرز از طريق تفاهم با اسرائيل نداريد و تنها آنان بايد سرزمين هاي اشغالي پس از 1967 را ترك كنند. چنان كه گذشت، ساخت و سازها نيز به خصوص آنجا كه به راه ها و زيرساخت ها مربوط شود، ديگر خطر سابق بلعيدن شدن سرزمين تان توسط اسرائيل را ندارد، بلكه به نفع تمامي ساكنان قدس شرقي و كرانه باختري است (از جمله فلسطينيان) و ساكنان آن مناطق جداي از قوميت و دين شان مي توانند از آن امكانات و خدمات استفاده كنند، چون هدف بعدي سازندگي و توسعه در كشور فلسطين است تا فقر، بيكاري و عدم توسعه يافتگي به تدريج برطرف شود و با بهبود وضع زندگي در سرزمين فلسطين، تفاوت سطح زندگي بين اسرائيل و فلسطين تدريجاً كاهش يابد؛ و اين يكي از فوايد اين شطرنج حساب شده بود كه ساخت و سازها پس از تصويب كشور فلسطين ديگر نمي تواند منجر به بلعيدن تدريجي سرزمين فلسطين شود، بلكه جملگي جزو سازه ها و امكانات كشور فلسطين شده است.

دکتر کاوه احمدی علی آبادی

عضو هئيت علمي دانشگاه آبردين با رتبه پروفسوري

عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)