رفتن به محتوای اصلی

انتخابات آزاد لباسی که به تن اپوزیسیون برانداز تنگ شده است
23.01.2013 - 21:56

دوباره خیمه شب  بازی   انتخابات شروع شد و به  یکباره سیاسی شدن همه کسانی که در  طول سال می گویند سیاسی نیستم را باید شاهد باشیم.همیشه ما به انتخابات در جمهوری اسلامی به منزله یک فرصت نگاه کردیم و شاید تغییر اوضاع جامعه،اما هر بار نتیجه بدتر و بدتر شد.

این انتخابات اما از همه خیمه شب  بازی های گذشته  متفاوت  و حساس تر است.مردم مشارکت بالا در سال۸۸  و تحریم در سال ۸۴  را تجربه کردند و این بار صحبت از این است که آیا راه و تجربه دیگری است که انجام دهیم.

جمهوری اسلامی نشان داده است که برای اینکه مردم را به پای صندوق های رای بیاورد تبحر خاصی دارد و در این راه از هیچ هزینه ای دریغ نمی کند.این بار نیز دست به هر کاری می زند تا شما را قانع کند که به صحنه خیمه شب  بازی انتخابات وارد شوید.

رژیم بازی را اینگونه شروع کرده است که توپ را به داخل ایران کشانده است و صحبت از فتنه۹۲  با رمز انتخابات آزاد می کند تا به نحوی بازار گرمی کند.و اتفاقا حمله خامنه ای و جنتی به رفسنجانی و کسانی که صحبت از انتخابات آزاد می کنند،نمونه ای از این بازار گرمی است.اما از سوی دیگر بحث فتنه ۹۲  برای مقابله با اعتراضات وشورش های احتمالی مردم، که زیر فشار طاقت فرسای اقتصادی می باشند ،است.

بعد دیگر بحث "انتخابات آزاد " که از همه مهم تر است ،به حاشیه راندن ،" تحریم انتخابات " می باشد.

 همیشه در بازی انتخابات دو بحث مطرح بوده است.۱ -تحریم(عدم شرکت در انتخابات)۲ -شرکت در انتخابات.

اما این بار حکومت می داند مردم رای شان در سال۸۸  دزدیده شد و رغبتی  برای شرکت در انتخابات نمایشی و تقلبی نخواهند داشت. با هوشیاری بیشتر  "انتخابات آزاد "مطرح می شود.و بازی از بحث شرکت یا تحریم انتخابات به موضوع انتخابات آزاد و انتخابات غیر آزاد تغییر داده می شود تا به طور کامل مسئله تحریم انتخابات کنار گذاشته شود.

اما باید تاکید کنم ما جوانان  ,همان خس و خاشاک ،همان فتنه گران  و بر اندازان نظام در سال ۸۸  دیگر بازی نخواهیم خورد.انتخابات آزاد لباسی است که برای ما اپوزیسیون برانداز تنگ شده است.و لباسی که تنگ می شود باید دور انداخت و لباس تازه ای خرید.

فضا داخل ایران ،فضای رعب و وحشت است و امکان کوچگترین فعالیتی وجود ندارد.اما این فضای رعب و وحشت  در ماه های اینده و قبل از انتخابات بازخواهد شد.پس فرصت مناسبی برای اعتراض،ملتی که در خط آفساید ایستاده است پیدا می شود.

چه باید و چه می توان کرد ؟

گاهی اوقات  فکر میکنم واقعا چند درصد از مردم ارزش کار انسانهای فداکار و از خود گذشته ای مثل نسرین ستوده ،مجید توکلی  ،.آرش صادقی ،بهاره هدایت ،عماد بهاور، فریدون صیدی راد ، سروش ثابت ، سعید جلالی فر ، یاشار دارالشفاء ، سعید حائری .....و خیلی از کسانی که هرگز اسمشون رو هم نشنیدیم رو درک میکنند.چند درصد اصلا  اینها را میشناسند ؟ آیا کسی  به این اسیران  بیچاره حتی ۱ ثانیه هم  فکرمیکند  ؟    

.مگر نه اینکه اینها هم انسان هستند مگر نه اینکه اینها هم هزارو یک آرزوی رنگی برای زندگیشان دارند؟ این انسانیت نیست، که این افراد را به دست فراموشی بسپاریم  و به زندگی روز مره خود برسیم وجمله معروف : ای بابا ما که سیاسی نیستیم را بر زبان بیاوریم  .اینجا در این مرحله  نیاز به سیاسی بودن نیست فقط باید انسان باشید .  عمر این انسانها ی فراموش شده همینجور در  سیاهچالهای نظام ،ببخشید هتل اوین  هتل قزلحصار   و بقیه هتلها   مفت مفت  از دست میرود،  گرچه با این همه فشار و کتک و شنکجه دیگر  نمیتوانند  مثل بقیه مردم زندگی  کنند .

 .به خدا قسم اینها انسانند انسانی به معنای واقعی و نه فقط در کلمه .از خود گذشتگی و ایثار روباید از اینها بیاموزیم . اگریک کم   فقط و فقط یک کم به وجدانمون رجوع کنیم میبینیم که از زندانیان سیاسی دربند در رژیم جمهوری اسلامی مظلوم تر و با گذشت تر  نداریم و نخواهیم داشت .حداقل به حرمت  خون این بچه ها   محمد مختاری ،صانع ژاله  و امیر جوادی فر  وعلیرضا صبوری و... هزاران کشته ای که برای هیچ از دست دادیم  و جوون جوون با یه دنیا آرزوی از دست رفته به زیر خاک فرستادیم , به حرمت  زجه های پدران و مادران و همسران و به پاسداری از خون  ستار و ترانه و ندا هامون بیاید برای یک بار که شده  با هم متحد باشیم و   در این انتصابات کثیف جمهوری اسلامی شرکت نکنیم .تابتوانیم  این نظام سراسر  ظلم و جهل و از پا در بیاوریم  و به روزی برسیم که ،در زندانهامونو باز کنیم  و این بچه های پاک ایران زمین و آزاد کنیم .زمان،  زمان انتخاب نهایی است ،یا همین ملت کورمیمانیم  و به نظام سواری میدهیم  وروزهایمان را در  صف های شیر و برنج  هندی  شب میکنیم  و  نظام هم به پاس قدردانی  از شرکت در این انتصابات و آری گفتن مجدد به این نظام و جنایاتش  سالی چند بار مراسم اعدام برایمان  بر پا میکند  و ما هم با منزل و عهد و عیال  با موبایل هایمان به تماشا  میرویم ،  یا اینکه یک کمی  رگ غیرتمون قلقلک  می اید  و از خواب سی و   چند ساله بیدار  میشویم  و به خود می آییم دست به  دست هم میدهیم و در این انتصابات شرکت نمیکنیم   و  در روز انتخابات ۲۴  خرداد۹۲  در خانه می مانیم تا این بار  به این سفاکان بفهمانیم ما خواستار این نظام کثیف و جنایتکار نیستیم.

"نه" کلمه ای ساده که این بار تاریخ میهن ما را می تواند تغییر دهد."نه به انتخابات"  "نه به اصلاحات " و "نه به جمهوری اسلامی ".

                                 

 

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

آرمان چاروستایی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.