با باز شدن شکاف جدید در هرم قدرت سیاسی و آشکارتر گشتن تناقضات لاینحل نظام اسلامی با انسان و زندگی؛ مباحثات پیرامون شعارها و تاکتیکها داغ شده است و در اپوزیسیون هم زمزمه هائی برای ایجاد پیوند عاطفی با شعارهای پوزیسیون و گذر از ولی فقیه شنیده می شود.

احمدی نژاد روز 22 بهمن  با شعار «زنده باد بهار» آشکارا به تقابل  با "فرمایشات" رهبر پرداخت. بنظر میرسد که او با این شعار سمتگیری سیاسی ناظر بر بمیدان آوردن لایه های متوهم بخود را در سر می پروراند. شعار دهن پرکن، بی محتوا و عوامفریبانه که  مصرف انتخاباتی برای مدافعان رژیم اسلامی دارد و فاقد بار مطالباتی شفاف، سیاسی، اجتماعی، دمکراتیک، آزادیخواهانه و دادگرانه می باشد.

در انتخابات دوره قبل ریاست جمهوری، گروهی بدنبال پوزیسیون راه افتادند و به این توهم دامن زدند که گویا می توان با شعار یا حسین میرحسین از سد ولی فقیه و جمهوری اسلامی گذشت. هنگامی که میلیونها تظاهر کننده به بخیابانها آمدند و بحث بر سر رفتن بسوی صدا و سیمای ارتجاع بود، موسوی گفت ما نمی خواهیم نظام را براندازیم! و در برابر پیشروی و رادیکالیزه شدن جنبش سنگ اندازی کرد.

موسوی و کروبی تنها لبخندی به مردم و مطالباتشان زدند و رای شان را در عمل به نظام دادند. موضوع باز شدن شکاف عظیم تر از گذشته در هرم قدرت سیاسی و لبخندهای احمدی نژاد به مردم، دوباره گروههائی را به وسوسه حمایت از جناحی از نظام کشانده است و البته اینبار زیر شعار زنده باد بهار!

تجربه نشان داده است که از نظام دینی فقط نکبت، فلاکت و استبداد می بارد و ملت ایران پس از 34 سال، اکنون آمادگی کامل برای قطع کردن دست دین از حکومت، آموزش و پرورش و زندگی مردم را دارد و شرایط برای تعیین تکلیف با کلیت نظام آماده است. مردم بدون سازمانیابی توده ای ملی و رهبری سیاسی حتی اگر نظام را هم در هم بکوبند؛ اما در ساختن فردائی بهتر و برپائی جایگزینی شایسته بخطا خواهند رفت!

بدین لحاظ نقد اتحادهای قیم مابانه در خارج از کشور و تاکید بر اتحادهای معطوف به جنبش های اجتماعی کارگران، دانشجویان و زنان از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

اتحادهای قیم مابانه اساسن توسط نیروهائی سازماندهی می شوند که اعتقادی به نقش جنبش های اجتماعی در براندازی نظام و سازماندهی قدرت نوین ندارند. آنها به نقش نیروهای خارجی پر بهاء داده و کوشش می کنند تا از صدقه سر همیاری و همراهی قدرت های جهانی اهداف خود را متحقق کنند.  اتحادهای قیم مابانه توسط «مدعیان» سازمان داده می شود. «مدعیان»ی که قیم ایل، قوم، ملت ویا طبقه بوده و خود را محق می دانند بنام آنها متحد شوند، انشعاب کنند و از نام های ایلات، طوایف، اقوام، ملت و طبقه سوء استفاده کنند. معمولن چنین اتحادهائی را شاهپرستان، قومپرستان و فرقه گرایان سازمان می دهند.

آلترناتیو اتحادهای قیم مابانه، سازماندهی اتحادهای دمکراتیک است که اعتقاد به قدرت مردم و نقش آنها در ساختن فردایشان از پیش شرطهای سازماندهی چنین اتحادهائی می باشد.

اتحاد دمکراتیک ناظر بر سیاست انتقال قدرت به مردم و نهادهای ملی مردمی می باشد و نه انتقال قدرت سیاسی به حزب، گروه و دارودسته خاصی.

مضمون اتحاد نه تعیین رهبر، رئیس جمهور و وزیر و وکیل، بلکه ایجاد پیش شرطهای دمکراتیک تشکیل مجلس موسسان نظام نوین و انتقال قدرت به نمایندگان مردم است. در چنین اتحادها همواره منافع کشور، جامعه، مطالبات جنبش های اجتماعی زنان، کارگران و دانشجویان مورد توجه قرار دارد و رهبران عملی همین جنبش های اجتماعی در اتحاد سیاسی دخالت داده می شوند.

اتحادی که پایه در جنبش های اجتماعی کارگران، زنان و جوانان ندارد، نمی تواند داعیه نمایندگی داخل کشور را داشته باشد.  نیاز کنونی جنبش، سازماندهی اتحادهائی ست که معطوف به سازمانیابی جنبش های اجتماعی در ایران بوده و بتواند داخل کشور و در خیابان ها در برابر رژیم صف آرائی کنند.

واقعیت اینست که ایران در آستانه ویرانی قرار گرفته است و هر لحظه می تواند از جرقه ای، حریقی غیرقابل کنترل برخیزد. انفجارهای خودبخودی توده ای و شورشهای گرسنگان بدون رهبری سیاسی می تواند به بازیچه دست کسانی تبدیل شوند که صاحب تریبون هستند. و چه بسا که در فقدان سازماندهی اجتماعی ملی – سراسری و رهبری سیاسی، بی بی سی تاجی را بر سر شاهی نشاند ویا معجزه ای را به شیخی نسبت دهد تا یکی از دو متحد تاریخی خود را در ایران حفظ کند.

با توجه به تشدید بحران اقتصادی، بحران سیاسی و چشم انداز اعتصابات کارگری – توده ای، بایستی برای سازماندهی اجتماعی در کارخانجات، دانشگاهها، ادارات ، محلات، خیابانها چاره اندیشید. شرایط ستمگرانه کنونی بایستی تغییر کند و تنها جنبش های اجتماعی زنان، دانشجویان و کارگران پتانسیل سازماندهی اراده ای دمکراتیک و سوسیال در برابر اراده بوروکراتیک-ارتجاعی را دارا هستند. ائتلاف ها و اتحادهای سیاسی بدون ارتباط با رهبران عملی این جنبش ها، نمی توانند به برچیدن جمهوری اسلامی منجر گردد!