رفتن به محتوای اصلی

جفت شش خدا در بازی تخته نرد با من!
09.04.2013 - 11:21

 بچه ها با مادرشان برای چند روزی به مسافرت رفته اند و من تنها مانده ام حال حوصله هیچ کاری حتی کتاب و کامپیوتر و تلویزیون را هم ندارم حیاطِ پر از گلهای اطلسی و شمعدانی هم تغییری در حال گرفته ی من نمی کند می روم آشپزخانه چای تازه ای دم می کنم. حیاط و باغ پر گل اش جان می دهد برای مهمانی. کبابی راه بیندازی لبی تر کنی و قهقه ی مهمانان مخصوصاً صدای خنده  مهرداد گوش فلک را کر کند. دریچه کمد استکان و نعلبکی را باز می کنم از توی قفسه، استکانی بر می دارم زنگ پیانویی درِ خانه بصدا درمی آید. زنگ در را مثل مهرداد می زنند پشت هم. اما قرار نبود مهرداد اینقدر زود از ایران برگردد،در را که باز کردم آقایی با قیافه ای عجیب ولباسی غیر معمول با دسته گلی ایستاده بود. گفتم بفرمایید با کی کار داشتید؟ گفت: مهمان ناخوانده نمی خواهی آقای لیله کوهی؟ گفتم مهمان حبیب خداست بفرمایید داخل، گفت من خودِ خدا هستم.ماندم که چه بگویم حرفهای نگفته با خدا که زیاد دارم.گفتم بفرمایید تو دم در که خوب نیست. جمله ام تمام نشده بود مهمانم توی پاگرد خانه داشت به تابلو های عکس و نقاشی نگاه می کرد.گفتم  اتفاقاً تازه چای دم کردم. و خواستم به او دمپایی تعارف کنم گفت نیازی نیست نگاهی به کفشهایش کردم دیدم یک جوری عجیب و غریب است اصلاً به کفش شباهتی ندارد. گفتم اشکالی ندارد ما که نماز نمی خوانیم مهمانم بدون اینکه جوابی به حرفم داده باشد. یک راست رفت روی تراس یکی از صندلی های چوبی را جلو کشید و نشست پشت میز رو به حیاط و گفت بیرون توی این هوای آفتابی و با این گل و گیاه حسابی دل آدم وامیشه. گفتم اجازه بدهید برای شما هم یک چای دبش بریزم گفت من چای نمی خورم گفتم این چای از آن چایی های قلابی احمد و اکبر! نیست. این چایی درجه یک شمالِ ایرانه، گیرت نمی یاد تازه اگه نخوری دلخور می شم گفت من فکر کردم توی این هوای آفتابی یک آبجوی تگری آلمانی بما می دهی. گفتم کو تاشب آبجوی تگری هم بروی چشم بگذارید اول با چای شروع کنیم بعد تا بخواهی آبجوی تگری توی یخچال دارم اگر پدر آبجو را هم بخواهی انواع اش موجود است گفت پدر آبجو دیگر چه صیغه ای است گفتم وُدکا و ویسکی گفت نه جانم بعد مست می کنم به کارهایم خوب نمی توانم سرو سامان بدهم. گفتم آنهم راه دارد یک لیموی تازه کارش را تمام می کند. حالا شما اجازه بدهید من چایی را بیاورم بعد شب دراز است و قلندر بیدار! رفتم دو استکان چای دبش ریختم آمدم روی تراس گذاشتم جلوی مهمانم کمی هم تنقلات جور کردم مهمانم گفت من با شکر می خورم گفتم درست مثل دوستم. گفت می دانم مثل مهرداد! گفتم مهرداد را از کجا می شناسید گفت من که گفتم. من خدا هستم از همه چیز و همه کس خبر دارم حتی می دانم که او همین حالا با پدر خانومش آقا مرتضا رفته بازار ماهی فروشان لنگرود ماهی بخرد. رفتم توی آشبزخانه برایش شکر و قاشق چایی خوری بیاورم توی دلم گفتم این کیه که داره منو سر کار می زاره حتما مهرداد پدر سوخته خواسته باآن شیطنت های همیشگی اش کمی سر به سرم بگذارد. وقتی برگشتم و نشستم کنار مهمانم. گفتم آقا، گفت: خدا!  اسمم خدا است! گفتم سر به سرم نگذارید همینطوری هم حالم گرفته است. بفرمایید چایی تان را میل کنید اما از همۀ اینها گذشته آقای! کمی مکث کردم، گفت خدا،  گفتم ما گیلانی ها! گفت می دانم چایی را با قند می نوشید نه با شکر و شما شمالی ها اعتقاد دارید جنوبی ها با شکر، طعم چای را خراب می کنند.دیگه داشتم به خودم شک می کردم مهمانم اولین غلپ چایی را که سر کشید گفت: به به چه چای دبشی است. گفتم کار برادر خانومم است گفت همان که پسوند خدا در اسمش دارد گفتم ای بارک الله انگار خود خدایی گفت مگر شک داری. من هم بلا فاصله بدون آنکه فکر کرده باشم گفتم شکر میان کلامتان پس شما بودید تِر زدید به تمام دنیا !دیدم بشدت عصبانی شد و صورت بی شکلش حسابی دگرگون شد. گفتم هوادارانت همیشه همه جا می گویند که خدا ارحم الرحمین است. هنوز چیزی نشده با یک جمله ام اینطور بر آشفته شده اید لابد با قدرت خدایی ات مرا از اینجا بلند می کنی به آن درخت ته باغ می کوبی. گفت من عصبانی نیستم  عصبانیت من یعنی(طوفان) یعنی( زلزله) یعنی (وبا) یعنی (طاعون) یک استکان چای بما دادی هرچی دلت خواست بما گفتی. هیچ ملاحظه ی خدا بودن ما را هم نمی کنی. گفتم خدا جان من که هنوز چیزی نگفتم. با نوشیدن استکان دوم حالش کمی جا آمد من هم از آن حالت رخوت در آمدم و صحبت ما گل انداخت و از هر دری صحبت کردیم. ولی همچنان تو دلم فکر می کنم که او را مهرداد فرستاده تا سر بسرم بگذارد. اینجا هم باز فکرم را خواند و پیش دستی کرد گفت مرا نه مهرداد و نه کسی دیگر فرستاده خودم مدتیه تو نخ تو رفتم به وبلاکت سر می زنم می بینم خیلی به پر و پای ما میپیچی اومدم از نزدیک ببینم حرف حسابت چیه. حالا هم اگر مایل باشی می توانیم با هم کمی مهردادت را در همان لنگرود شما اذیتش کنیم. گفتم چطور، گفت کاری نداردمهرداد همین حالا در بازار ماهی فروشان با پدرخانم اش درحال خرید ماهی اند میتوانم کاری کنم که روی سنگ کف بازار ماهی فروشان لنگرودسُر بخورد و بیفتد پایش بشکند گفتم از کجا حرفت را باور کنم گفت خیلی پیچیده نیست تلویزیون را روشن کن و برو روی کانال بی بی سی دارد بازار ماهی فروشان لنگرود را نشان می دهد. دیگه داشتم خل می شدم گفتم یا باید من آدم خیلی ساده ای باشم یا این آدم به اصلاح خدا،خیلی باید رند باشد!.با شک و تردید تلویزیون را روشنش کردم و رفتم روی کانال بی بی سی دیدم راستی راستی دارد بازار ماهی فروشان لنگرود را نشان می دهد باور نمی کردم یک لحظه به خودم شک کردم عینکم را از روی چشمم برداشتم و با دو دستم چشم هایم را مالیدم که نکند خواب باشم دیدم در کمال نا باوری خواب نیستم و این آدم که خدا باشد هم کنارم نشسته. کمی جلو تر رفتم و واقعاً مهرداد و پدر خانمش آقا مرتضا با یک زنبیل حصیری کنار بساط ماهی فروشی در حال چانه زدنند و مهمانم گفت: آقای لیله کوهی، لطفا بروید جلوتر از نزدیک تماشا کنید و فکر نکنید که من تردستی می کنم و خودش هم بلند شد کنار درِ تراس روبه اتاق نشیمن سر پا ایستاد و با انگشت اشاره بطرف تلویزیون روی چهره مهرداد دایره وار حرکتی داد دیدم در چشم بهم زدن مهرداد نقش بر زمین شد و مغازه داران یکی یکی دور اوجمع شدن چند تایی را می شناختم پیکامی ماهی فروش خیری مرغ فروش هاشم روحی عطاربه اتفاق آقا مرتضا خواستند کمکش کنندکه بلند شود نمی توانست پایش شکسته بود. مهمانم بمن نگاه کرد ومن به مهمانم، گفتم حالا چه باید کرد؟ آن بیچاره دوروز رفته ایران مسافرت، و تو برایش کوفت کردی. گفت خودت خواستی مرا امتحان کنی هیچ کاریش هم نمی شود کرد باید برود بیمارستان امینی و پایش را عمل کند. گفتم آقاجان، گفت خدا،! گفتم هرچی، والا غیرتاً کاری بکن این بیچاره باید برگردد اینجا کار و زندگی دارد گفت چه فرقی می کند ممکن بود همینجا پشت فرمان تصادف کند مگر کم رانندگی بد و عصبی کرد همش دارد گاز و گوز می دهد گفتم تا حالا که تصادف نکرده اینجا را من مقصرم بیا و خدایی کن پایش را درست کن آن بیچاره هیچ گناهی در این بازی ما ندارد.لحظه ای بفکرم رسید بروم زنگ بزنم ایران منزل آقا مرتضا و ببینم موضوع از چه قراره به بهانه ی دستشویی از اتاق خارج شدم و تلفن را با خودم به داخل دستشویی بردم و شماره منزل آقا مرتضا رو گرفتم مینو گوشی را ورداشت با اولین جمله ام مرا شناخت. گفتم مهرداد کجاست گفت با بابا رفته بازارماهی بخرند. کمی خوش وبش کردیم و خدا حافظی کردم دیدم تا اینجای کار درسته پس حتماً پای این بیچاره شکسته با شک و ناباوری برگشتم نزد مهمانم بی درنگ بمن گفت خیالت از بابت ایران راحت شد زنگ زدی و مطمئن شدی؟ کمی از کارم دلخور شدم. گفتم زنگ! گفت ببین سعی نکن بمن کلک بزنی به عنوان مثال می توانم بگویم این همسایه ی دیوار به دیوار شما حالا کجاست و چه می کند. گفتم کی؟ گفت خانم سیمرمن! گفتم مونیکا را می گویی گفت آره، مگر همسایه دیگری هم بنام سیمرمن دارید؟ گفتم مثلاً از او چه خبر داری؟ گفت برای تعطیلات با دوست همکارش رفته تایلند و همین حالا دارند از یک معبد بودایی دیدن می کنند می خواهی کمی هم سر به سر او بگذاریم. گفتم مثلاً چطوری؟ گفت در تایلند تا بخواهی مار فراوان است همانجا یک ماری بیندازم توی پیراهنش گفتم روش دیگری برای سر بسر گذاشتن پیدا نکردی آن بدبخت سکته می کند می میرد، حالا چرا مار! گفت پس موافقی با سربسر گذاشتنش گفتم پس تو بی کار می شوی سر بسر مردم می گذاری  و همینطوری هم راه به راه آدم می کشی گفت یعنی که چه آدم می کشم من که را کشتم؟ گفتم عمه ام! را بگو که را نکشتی، تو داری ثانیه ای در جهان آدم می کشی. گفت ببین لیله کوهی جان گفتگوی ما داره به جا های باریک می کشه! می گم برو تخته نردت را بیار با هم چند دست تخته بزنیم.                       گفتم ترا با نبرد دلیران چه کار! از همین حالا باختت را تضمینی امضاء می کنم می دهم دستت. گفت آی زرشک!. گفتم خدای ما را باش. زرشک مرشک هم که بلدی. این را گفتم و رفتم توی اتاق تخته نرد را از کمد کشیدم بیرون  گذاشتم روی میز تراس کنار دست خدا، گفتم  بچین تا من دوتا آبجوی تگری از یخچال پایین بیاورم. وقتی رسیدم سر میز، خدا تخته را چیده بود. گفتم سر چی بزنیم گفت چلو کباب گفتم قبول. تاس ها توی دستش در حال چرخ دادن گفت: کم بریز. گفتم بریز، تاس ها نشست دیدم آوردجفت یک، من تاس انداختم شد جفت بش. نوبت او شد که بازی را شروع کند. تاس ها چرخی زدند روی جفت شش نشست و چند دست پشت هم آورد جفت شش گفتم گر تاس خوش نشیند همه کس نرادند گفت البته من همه کس نیستم. گفتم آقای خدا یک لحظه نگهدار تا من یک لیوان بیاورم اینجوری نمیشه تو تاس می گیری، لیوان آوردم تاس ها را توی لیوان بسوی من می گرفت ده بار چرخش می داد باز جفت شش، گفتم آخدا هر دست جفت شش نمیشه تو خدایی و من بنده باید با هم مساوی بشیم گفت چطور؟گفتم چطور ندارد من هم باید خدا بشم گفت مگر نشنیدی از قدیم گفته اند خدا یکی است و دوتا نیست! گفتم بنده که دوتا می شود گفت یعنی من هم بنده بشم گفتم چرا که نه؟ باید تا پایان بازی شما از خدایی دست بردارید گفت باشه.از همان لحظه ورق برگشت من با شگرد های بازی خودم لجش را در آوردم چهار تا کشته ازش گرفتم. گفتم بنده خدا حالا بشین روزنامه بخون ببین دنیا چه خبره، من که از اول گفته بودم ترا با نبرد دلیران چه کار تقریباً داشتم تمام خونه ها رو می بستم .دیدم خیلی عصبانیه  گفتم میخوای یکی از سیگار برگ های هدیه ی جواد رو برات بیارم کمی آروم بشی گفت بیار، بعد آبجو سیگار می چسبه. آوردم سیگار رو آتیش زد با حرص دودشو خورد نوبتش بود تاس بندازه، گفت حالا می بینی گفتم اون دوره هاگذشت تو خدا بودی جفت شش می آوردی. تاس انداخت آوردجفت چهار اومد باعجله مهرهاشو بزاره گفتم عجله نکن بنده خدا چهارت بسته است بشین تا صبح دولتت بدمد. حسابی کفری شده بود اخم هاش رفت تو هم و شروع کرد به کندن سبیل هاش گفتم نکن تو که همشو کندی.گفت بازیتو بکن اینقدر رجز نخون هی پاهاشو می کوبید به پایه ی صندلی گفتم صندلی مارو شکستی حالا نوبتت می شه  البته بد هم نشد دارم انتقام ستار بهشتی رو ازت می گیرم گفت کی؟ گفتم لابد اسمشو هم نشنیدی گفت نه بجان تو گفتم ندا آقا سلطان چی یا امیر جوادی فر گفت اینها کی ها هستند گفتم همون هایی که بنام تو اون ها رو کشتند یا نسرین ستوده  وکیل دادگستری و مادر دوتا بچه که دو سال ونیم توی زندانه. یک لحظه باد شدیدی وزیدن گرفت و داشت درخت تنومند ته باغ از جا کنده می شد و حیاط  نورانی شد کسی مثل خودش عجیب و غریب کنار پرچین باغ ظاهر شد یک راست بطرف میز بازی ما آمد وخدا پرسید چی شده جبرئیل؟او دستپاچه بود گفت در این چند ساعت غیبت شما، سید علی خامنه ای آمد نشست روی صندلی خالی شما و دستور داد خیلی ها را بدون محاکمه اعدام کنند. خدا گفت چی؟! مثلاً کی ها را جبرئیل گفت (موسی) (عیسی) (بودا ) خلاصه وضع قمر در عقربه بنظرمن شما فعلا جایی ظاهر نشوید ممکنه شمارا هم بگیرند و بدون محاکمه اعدام کنند. اینجا جای بدی نیست وکسی شک نمی کند. من می روم سرو گوشی آب بدم. اگر آبها از آسیاب افتاد خبرتان می کنم.                                                                       هشدرخان آلمان. www.aoja.blogspot.com

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

احد قربانی دهناری

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.