رفتن به محتوای اصلی

آخه جمهوریخواه یا طرفدار نظام پادشاهی بودن که هدف نیست
11.04.2013 - 18:54

 آقای مستشار گرامی

متاسفانه حق کاملا با شما است آنجا که میگوئید 

اگر همه خاك عالم بر سر ما اپوزيسيون ريخته شود باز هم كم است

با کمال تاسف تعداد فعالین اپوزیسیون بسیار اندک و این تعداد اندک هم در تضاد دائم با یکدیگر هستند. اگر بشود اسم افراد فعال را اپوزیسیون گذاشت.

ما هنوز معنی اتحاد، اتفاق یا ائتلاف را درک نکرده ایم.

تنها جیزی که آموخته ایم لاف زدن از این است که دموکرات هستیم و طرفدار حقوق بشر.

اما در حقیقت مانند شاخه های درختی را میمانیم که از درخت جدا شده ایم و هیچ پیوندی با یکدیگر نداریم.

در حقیقت ما مخالفانی هستیم که بین ما سیاستمدار وجود ندارد. اگر هم ادعا شود که وجود دارد یک مشت سیاست باز هستند که هنوز الفبای سیاست را نیاموخته اند و برای اینک از غافله دور نیافتند سعی دارند هر حرکتی را در نطفه خفه کنند. و این بخاطر آنست که خود توانائی سازماندهی حرکتی را ندارند.

اگر دموکرات بودیم و واقعا به دموکراسی اعتقاد داشتیم، میپذیرفتیم که با دگراندیشان نیز میتوان بر سر یک هدف مشترک، نه اتحاد، بلکه لااقل اتفاق داشت. میپذیرفتیم که عقل کل نیستیم و راه های زیادی هستند که به رم ختم میشوند و برای رسیدن به آنجا هر کسی حق دارد خود آن راه را بیازماید.

اگر طرفدار حقوق بشر بودیم و بآن اعتقاد داشتیم چگونه میتوانستیم ظلمی را که به بشریت میشود ببینیم و سکوت کنیم؟

اسم ما را نباید اپوزیسیون گذاشت، زیرا ما یک عده مخالف نظام جمهوری اسلامی هستیم که جزء غر زدن و انتقاد کردن از خود چیزدیگری را نیاموخته ایم.

اپوزیسیون که یک فرد نمیشود. اپوزیسیون یک یا چند سازمان هستند که در مقابل رژیم برای بهبود وضع کشور و مردم برنامه ای مغایر رژیم دارند. و ادعای جانشینی رژیم را دارند.

ما تا حزب  نداشته باشیم که اعضای آن پایبند خط و مشی سازمانی باشند و دارای  برنامه مشخصی باشند برای آینده ایران، نمیتوانیم خود را اپوزیسیون بنامیم.

آخه  جمهوریخواه یا طرفدار نظام پادشاهی بودن که هدف نیست و تضمینی برای سعادت مردم ایران نمیباشد. پس برنامه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، قضائی و ...و چه میشود؟

مگر همه جمهوریخواهان یا مشروطه خواهان برای بهبود جامعه دارای نظر مشترکی هستند؟

مگر همه سکولارها صرفا چون سکولار هستند در مورد مسائل دیگر جامعه هم عفیده میباشند؟

پس باید ابتدا برای اپوزیسیون شدن احزابی تشکیل شود با خط و مشی و مرامنامه مشخص که افراد علاقمند جای خود را در آنها پیدا کنند و به اهداف آن پایبند باشند.

آنجاست که همین احزاب با داشتن اهداف مختلف و شاید متضاد بتوانند بر سر بعضی اهداف کوتاه مدت با هم اتحاد، اتفاق یا ائتلاف نمایند.

آنجاست که جمهوری اسلامی اپوزیسیون را جدی میگیرد و هر از گاهی توپی را در زمین مخالفین نمیاندازد تا آنان را مشغول بازی کند

به امید آنروز پاینده ایران

منتریال، یازدهم ماه آپریل

مصطفی مرید

 

   

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

کیانوش توکلی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.