این پاسخی است به نوشتار جناب مهدی نصیری که پیوند آنرا در زیر می‌بینید.

https://sedayeafghanestan.com/article/978/

پاسخ کوتاه این چنین است:  خیر ،  نه تنها امیدی نیست بلکه امیدی نیز نباید داشته باشیم زیرا مدتها است به این نتیجه رسیده ایم که هر دگرگونی در رفتار و سیاست‌های جمهوری اسلامی سودی ندارد و این رژیم اصلاح شدنی نیست.

البته ناتوانی‌ پوتین در یورش به اوکراین،  گوشه نشین شدن روسیه و جلوگیری از داد و ستد با این خرس درنده که اقتصاد روسیه و کشور‌های وابسته اش  را با شکست همراه کرده، نوکران روسیه را در سراسر گیتی‌  نگران کرده  و دسته  تندرو آخوند‌ها که خودشان را اصولگرا مینامند نیز به وحشت افتاده اند. شاید بازماندگان جناح رفسنجانی بتوانند در این میان به سود خودشان بهره ای بگیرند و ایران را از روسیه دور کنند و به سوی آمریکا بازگردانند ولی‌ چه سود؟ مگر این آمریکا نبود که هم  به ایرانی‌ مستقل پشت کرد و هم خراسان خاوری (افغانستان) را دو دستی‌  پیشکش طالبان کرد؟

فرمانروایان کوچک و بزرگ از هزاران سال پیش دریافته بودند که راز ماندگاری ایشان برجایگاه قدرت بهره برداری از دین و ایمان مردم است. امروزه رادیو‌های مذهبی‌ ، هتا در کشور‌های پیشرفته نیز دست از تبلیغ دین برنمیدارند.  ولی‌ تحمیق مردم خودشان به علت آگاهی‌ سیاسی مردم بسیار دشوار است. از سوی دیگر همه قدرت‌های بزرگ جهان بیش از یک سده است که  دریافته ا‌ند  که سواری گرفتن از مردم خاورمیانه با استفاده از اسلام بسیار ساده تر است.   بنابراین بر ما است که جلوی تبلیغ دین را بگیریم ، به ویژه اگر شخص باورمند به اسلام باشد ، زیرا نتیجه وارونه تبلیغ دین را در درازی ۴۴ سال گذشته دیده ایم. 

ما میهن پرستان باید کوشش کنیم بدون بی‌ احترامی به دین مردم ، قرآن‌ها را از ادارات و دادگاه‌ها جمع کنیم بفرستیم روی طاقچه خانه‌های مسلمانان و دست از تبلیغ ناخودآگاه دین برداریم و به جایش به آدمی گرایی  بیندیشیم و بیاد بیاوریم که ، از دید نیاکان ما ، آدم نیک چه ایرانی باشد چه نباشد چه پیرو دین بهی‌ باشد چه نباشد سزاوار مهربانی است.

من نویسنده مقاله " آیا حرم افغانستان نیاز به مدافع ندارد؟ "  را نمیشناسم ولی‌ ایشان با  پافشاری در بکار بردن واژه "شیعه" و گذاشتن بند واژه (ع) جلوی واژه امامزاده، ایرانیان را در باتلاق خشک مغزی نگه میدارند. یک روزنامه نگار نباید به خودش پروانه بدهد که بگونه ضمنی‌ باور‌های مذهبی‌ خود را آوازه گری کند.

  بهتر است در نوشتار خود تیزبین باشیم و هتا هنگام گپ زدن با آخوند‌ها هم نشان دهیم که برای ما شیعه و سنی و بی‌ دین فرقی ندارد و ستم به هر آدمی‌ نادرست است.

رژیم حکومت اسلامی دستگاهی محکوم به نابودی است. و آن ۲۰% از کارگزاران و پشتیبانان باقی‌ مانده آن نیز که با حرف حساب دست از دشمنی با مردم بر نمیدارند ، روز به  روز روحیه خود را بیشتر از دست میدهند.

فراموش نکنیم که اگر  زلینسکی نیز مانند اشرف غنی کشور خودش را  ترک میکرد و با پایداری به سایر هم میهنانش دل و روحیه مبارزه نمیداد،  چه بسا اوکراین هم در درازای چند روز بدست روسیه متجاوز می افتاد. پس خراب کردن روحیه هواداران رژیم نیز بخشی از مبارزه ما باید باشد.

  جمهوری اسلامی یا بهتر بگوییم جمهوری اسقاطی و سیاست های پوسیده اش مانند درخت کرم خورده ای در حال فروپاشی است و دستار بسرهایش با ناکارآمدی، اختلاس و خیانت به ایران و تمامی کشورهای همسایه  مسلمان به بن بست کامل رسیده است . هتا هواداران استبداد اسلامی هم بر این باورند که روز خداحافظی با ایدئولوژی نزدیک  است  و باید با میهن پرستی  بی‌ آلایش شورمندانه و شیدا وار کشور را از بند باور‌های تباهگر، زنجیرعادت‌های ویران گر ویوغ اهریمن نجات داد.

ما نیازی نداریم نگران نبود طرحی برای فروپاشی دستار بسر‌ها باشیم. هر بار که ناکارآمدی یا اختلاس یکی‌ دیگر از دست اندر کاران رژیم را روشنگری می‌کنیم ، کوبه  دیگری است به بدنه و ریشه این درخت پوسیده  ، زیرا همه و همه به رفاه اهمیت میدهند ، هتا هواداران استبداد اسلامی.

خوب به این فراز پایانی بیاندیشید. اگر آماج ما براندازان ، ایجاد رفاه و امنیت در ایرانی سکولار باشد ، دیگر چه فرقی‌ دارد که این رفاه و امنیت چگونه و بدست چه میهن دوستی‌ بدست بیاید . ما آزادگان و شیفتگان ایران یک آماج بیشتر نداریم :  فروپاشی حکومت ننگین دامنی که بجای کوشش به ایجاد همزیستی‌  و خوش رفتاری با سایر مردم جهان و ایجاد رفاه و سربلندی مردم نجیب ایران بزرگ فرهنگی‌ به اندیشه پر کردن جیب‌های رهبرانش است و تبلیغ یک ایدئولوژی  فرسوده که بروز هم نمی‌شود. این لشکر مفت خور آخوند و طلبه بجای تکرار حرف‌های کهنه می باید یا بیل بدست بگیرند یا دستورات اسلامی را بروز کنند تا سهم زن و مرد در همه موردی از جمله ارث و وراثت یکسان شود.

سخن پایانی با نویسنده:

ما ایرانیان برون مرز تا میتوانیم به مردم هم زبان خودمان کمک می‌کنیم و  روحیه  میدهیم. به  نیازمندان  خراسان بزرگ کمک نقدی می‌کنیم و به مردم تاجیکستان که پاسدار فرهنگ ریشه دار ایران هستند تندیس فرمان کوروش بزرگ را ارمغان میکنیم. شما درون مرزی‌ها هم کوشش کنید جلوی تبلیغ دین و تحمیق مردم را بگیرید.