رفتن به محتوای اصلی

اسفندیار مغموم
07.05.2022 - 06:53

وقتی با موهای سپیدت در آنسوی مرز هفتاد رو به روبوت ها از رعایت انسان حرف میزدی، وقتی گوشهای فلزی آهنگ هزار رنگ موسیقی و صدای تو را نمی شنیدند و نمیخواستند بشنوند؛ دلم گرفت. گفتم که یادت کنم اینجا به خاطر تو ، و به خاطر خودم، که وقتی نخستین بار موسیقی ات را شنیدم گفتم، این دیگر آغازی نوین است فراتر از دوازده سلول اسارتگر موسیقی قجری. و همراه من گفت:

نمیدانستم تنبک قجر میتواند به طبل حماسه بدل شود.

مرد حماسی!

تو موسیقی متن عصر حماسه بودی، عصری که شورشی و آشوبی بود، اما در شورآشوب او زیبایی آرزویی بزرگ بود. آرزویی که داشتن آن فضیلت بود، چه خیال بوده باشد و چه واقعیت. در عصر خفت و خواری صلیب و سنگسار؛ و سگبودگی پیش پای جهانخواران و جهانداران، برای شکستن سازت و صدایت میکوشند، چه شیخ های شرزه ی قلمرو حماقت و چه شروه خوانهای خارج نشین اقلیم جهالت.

 

طوقی - اسفندیار منفردزاده ، کنسرت مایستر : وحید سلمانی

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

کیانوش توکلی
برگرفته از:
فیسبوک نویسنده

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.