گفت‌وگوی هما سرشار با گوگوش

سال ۱۹۹۰ در شهر تاشکند قدم می زدم که صدای آشنایی شنیدم ، جلو تر رفتم به بساط نوار فروشی رسیدم وکاست نوارهای گوگوش را با بلند گو های قوی در خیابان پخش می شد ؛ برایم عجیب بود مردم تاشکند عموما به دو زبان ازبکی و روسی تکلم می کردند

گوگو ش در این مصاحبه با هما نکات خیلی جالبی را طرح می کند ، وقتی دستگیرش می کنند ؛ باز جو ازش می خواهد کلیه نوار ها و آهنگ هایت را تحویل بده ‌و گوگوش هم از ترس همه ی آهنگ ها را تحویل بازجو می دهد ؛ بعد از چند روز بازجو دو باره به گوگوش زنگ می زنه که زنم آهنگ هایت را گوش کرده می گه فلان آهنگ نیست و یا وقتی در سلول انفرادی بود ؛ آهنگ هایش را زمزمه می کرد که نگهبان سلولش به صدایش گوش می داد و آهنگی را در خواست می کرد ؛ آری تناقض واقعیت با ایدولوژی یکی کمونیستی و دیگری اسلامی

بعد از گفت‌وگوی هما سرشار با گوگوش بحث احساس و نظر کمونیستها و گوگوش در شبکه های اجتماعی خبر ساز شده است من دو خاطره از گوگوش و کمونیستها را در زیر می آورم آول:
۳۵ سال پیش علی خاوری دبیر اول حزب توده ایران به ملاقات. ببرک کارمل رییس جمهور افغانستان که او هم یکی از کمونیست های استخواندار بود ؛ می رود ؛ بعد از سلام و احوال پرسی ؛ ببرک کارمل از حال و احوال گوگوش می پرسد ؛ علی خاوری در پاسخ ترش می کند و می گوید او هنرمند نیست و….که با عث مخالفت ببرک کارمل می شود
خاطره دوم : بازهم در افغانستان- در سال‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۰ -که در افغانستان در شهر ها و خانه ها عکس گوگوش همه جا تو‌چشم می خورد و همینطور رادیو و تلویزیون افغانستان روزانه چند آهنگ گوگوش را پخش می کرد؛ بعد یک رادیویی بود بنام « رادیو زحمت کشان ایران » که رادیو مشترک توده ای ها و فداییان خلق اکثریت بوددر شورای رادیو برای انتخاب ترانه ها اختلاف بود و‌با پخش آهنگ های گوگوش مخالفت می شد در این بین خانم. کمو نیستی بود که مخالفت آش از همه بیشتر بود ولی همین خانم وقتی در آشپز خانه مشغول آشپزی بود وقتی تلویزن کابل ترانه ای از گوگوش می گذاشت بدو بدو. از آشپز خانه خارج می شد و می نشست پای تلویزیون !!!!!!