نامه ی سرگشاده ی خانواده ام به محسنی اژه ای را جهت روشن شدن جزییات روند بازداشت دختر عمه ام سعیده خضوعی اینجا برایتان می گذارم:

ما -خانوا ده ی سعیده خضوعی - برای بار دوم این نامه را به شما می نگاریم؛ نخستینش را روز ۷ اردیبهشت برای شما ارسال کردیم و متأسفانه از آن زمان تاکنون نه تنها پاسخی دریافت نشد، بلکه کارمندان و همکاران شما بارها به ما تذکر دادند که پیگیر دستگیری و شرایط نگهداری سعیده خضوعی نباشیم. به راستی متأسفیم ... متأسفیم از اینکه حق زائل میشود و صاحبان حق را از بازخواستش باز میدارند. همانطور که در نامه ی پیشین هم نوشته آمد، سعیده خضوعی در تاریخ ۲۲ فروردین ماه ۱۴۰۱ ، بعد از بارها احضار، بدون اعلام دلیل و یا اتهامی بازداشت شد. از آن زمان تاکنون اعضای خانواده، هر روز پیگیر دلیل دستگیری او بودند، اما کارمندان شما هر دفعه آنها را بی پاسخ بازمیگرداندند. این رفتار کارمندانتان، دقیقا همانی است که در طی دستگیری ارسلان یزدانی - فرزند ارشد سعیده خضوعی- دیده شد
و اسفا که درست همان است که بر پیگیری های ارسلان و سمیرا ابراهیمی – همسرش- در مورد بازگرداندن وسایل ضبط شده شان روا داشتند . چه میشود که عاملین برقراری قانون و عدالت، خود از هر قانونی فراری اند و چشم بر آن می بندند؟
از روز ۱۰ شهریورماه ۱۴۰۰ خورشیدی که زیردستان شما به دستور آقای محمود حاجی مرادی به منزل ارسلان رفتند و در حضور فرزندانش او را بازداشت کردند تا روز ۸ مهرماه که برای بار نخست به منزل والدین ارسلان – مسیح الله یزدانی و سعیده خضوعی - وارد شدند و وسایلشان را ضبط کردند؛ همین طور از روز ۲۴ آذرماه که برای بار دوم منزل آنها بازرسی شد تا رو ز ۲۰ دی ماه که سمیرا را پس از احضار و بازجویی دوم، بازداشت کردند و بالاخره تا امروز، هیچ کدام از زیردستان شما دلیل این فشارها و بازداشت ها را بر خانواده ی ما شرح ندادند و جالب این است خود را اصلا مقید و معتقد به این کار هم نمی دانند.
تمام تلاش خانواده این است که از سوی کارمندان شما اتهامات و دلایل بازداشت ها و فشارها اعلام شود، اما نمی شود. دلیلش آشکار است؛ اما چون اعلام رسمی اش از سوی اینان «هزینه» دارد، آن را اظهار نمی کنند. بگذارید کارشان را راحت کنیم و زحمتشان را کم؛ تمامی این فشارها یک دلیل دارد و آن اینکه ما بهایی هستیم. بهایی بودن که به قول مسئولان جمهوری اسلامی، هنگامی که در خارج از کشور هستند، جرم نیست؛ اما در داخل کشور گونه ای دیگر بدان نگریسته می شود.
همانطور که در نامه ی پیشین هم نوشته آمد، دیگر نگرانی خانواده این است که سعیده خضوعی به بیماری میگرن مبتلاست. این مطلب از همان ابتدا با مسئولان و مأموران درمیان گذاشته شد. در دو هفته ی ابتدایی، بیش از مصرف مورد نیاز سعیده خضوعی از ما طلب دارو کردند و در برابر پرسش های ما که چه بر سعیده خضوعی میگذرد که به اینهمه دارو نیاز دارد، پاسخ دادند که مصرف داروی ایشان بالاست و خود تقاضا میکنند. خودبه خود مصرف داروی ایشان بالا رفت؟ چطور تا روز پیش از بازداشت این اتفاق نیفتاده بود و به ناگاه در هنگام دستگیری، این مصرف بالا رفت؟ سعیده خضوعی در هفت تماس بسیار مختصرش اظهار کرد خودش تقاضای دارو کرده. اما با توجه به شرایط، آیا خانواده میتواند به گفته ی او شک کند؟ وقتی ما از سوی همکاران و زیردستان شما، نه در گفتار و نه در کردار- صداقتی ندیده ایم، می توانیم اینگونه گمان بریم که اینها حرفهای خودش نیست و به او دیکته شده؟ وقتی در زمان بازداشت ارسلان یزدانی، به خانواده میگویند که ارسلان در همین اوین است و بعد از ۴۶ روز میفهمیم او در بند یک الف سپاه بوده، آیا جای اعتمادی به پاسخ های مسئولان می ماند ؟
در نامه ی پیشین هم برای شما نوشتیم. در آن جا گفتیم که آیا واقعا سعیده خضوعی به اتهامی قانونی بازداشت شده و یا مأموران او را دستگیر کردند تا از خلال بازجویی ها و از میان ورق های زندگاش بهانه ای بیابند تا او و خانواده را تحت فشاری بیشتر بگذارند؟
دلیل این پرسش این است که سعیده خضوعی چهار بار احضار شد: دفعه ی نخست به عنوان «مطلع » که حدود یک ساعت بازجویی و سپس آزاد شد. بار دوم و سوم با عنوان کلی و مبهم «دفاع از اتهام انتسابی» احضار شد و با وجود حضور در شعبه ی ۲ بازپرسی، به خانه بازگشت؛ بدون هیچ پرسش و پاسخی. دلیلش؟ گفتند چون آقای حاج مرادی وقت ندارند و سرانجام بار چهارم ایشان پس از بازجویی، دستگیر شدند.
اکنون هم وقتی خانواده دلیل این دستگیری ها را می پرسند و تقاضا می کنند که با وکیلش ملاقات داشته باشند، زیردستان شما با ذکر «برچسب امنیتی» از پاسخ و همکاری سر باز می زنند. پرسش اینجاست: شخصی متهم به اتهامی امنیتی است. مأموران او را بارها احضار می کنند. اما چون «وقت ندارند» نه او را بازجویی می کنند و نه بازداشت. باید حداقل سه بار رفت و آمدها طول بکشد تا اینان «وقت کنند» و او را بازداشت کنند. آیا همکاران شما پیشه ای دیگر دارند که «وقت نمی کنند» اصلی ترین بخش شغلشان را انجام دهند؟ اگر این به قول زیردستان شما، «متهم» امنیتی بعد از همان بار دوم احضار، گریخته بود، آیا این از کوتهی مسئولان نبود؟ با توجه به این شرایط، برای ما واضح است که زیر دستان شما اتهامی علیه سعیده خضوعی ندارند و بارها منتظر ماندند و زمان های احضار را تمدید کردند، تا او را به بهانه های واهی بازداشت کنند. این مطلب حتی در بار دومی که به منزلش وارد شدند واضح بود. اینان به دنبال وسایلی بودند که بار قبل همه را ضبط کرده بودند. آشکار بود جستجوی دستاویزی میکردند تا سعیده خضوعی را بازداشت کنند. اما نیافتند ... چون نبود.
نمی دانیم که آیا اعمال زیردستان و کارمندانتان - به ویژه آقای محمود حاج مرادی و همکارانش- مورد تأیید شماست یا نه؟ اصلا این نامه ها را برای همین نگاشتیم که از این هشت ماه بگوییم و آنچه که همکارانتان کردند. بدیهی است که مسئولیت سلامتی سعیده خضوعی با کسانی است که حکم به بازداشتش دادند و آشکار است که وظیفه ی پاسخگویی هم با آنان است. وقتی پاس خی نیست، آیا نمی توان گفت که دلیلی قانونی هم برای بازداشتش وجود ندارد؟ ما -خانواده ی سعیده خضوعی- بر این باوریم و خواستار آزادی بی قید و شرطش از بازداشت بی دلیل هستیم.
امیدواریم طبق آنچه که در نخستین پیام تصویری اینستاگرامتان از قول حضرت علی (ع) گفتید، «روشنی چشم والیان» را به عینه مشاهده کنیم.

با احترام
خانواده ی سعیده خضوعی
شنبه، ۲۴ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ خورشیدی