نازنین زاغری-رتکلیف می‌گوید در آخرین لحظه پیش از خروج از ایران مجبور شده بعنوان پیش‌شرط آزادی‌اش اعترافات کذبی را امضا کند.

او به بی‌بی‌سی گفت یک مقام بریتانیایی در زمانی که او به "اجبار" این مدرک را امضا می‌کرد حضور داشته است.

او گفت انتظار داشته مقام‌های بریتانیایی مسئولان ایرانی را به چالش بکشند که او را مجبور به اذعان به کارهایی کردند که انجام نداده است.

خانم زاغری گفت به او گفته شد اگر این اعترافات کذب را امضا نکند نمی‌تواند ایران را ترک کند و مقام‌های ایرانی از تمام این روند فیلمبرداری کردند.

او گفت می‌خواهد همه بدانند که به زور مجبور به امضا شده و قصد دارد مانع سوء‌استفاده حکومت ایران از این اعتراف‌گیری "غیرانسانی" شود: "چرا باید چیزی را امضا می‌کردم؟ من شش سال خیلی خیلی سخت کوشیدم که بگویم کاری انجام نداده‌ام."

"تمام اعتراف‌های کذبی که ما وادار به انجام‌شان شدیم بی‌ارزشند."

"اینها تبلیغات رژیم ایران هستند که نشان بدهند چقدر ما ترسیده‌ایم و آنها هر کاری دلشان بخواهد می‌کنند."

خانم زاغری شش سال پیش هنگام بازگشت از سفر نوروزی پس از دیدار با خانواده‌اش، در فرودگاه در تهران دستگیر و به اتهام "جاسوسی" و "اقدام علیه امنیت ملی" دوبار محاکمه و زندانی شد.

خانم زاغری همواره این اتهام‌ها را تکذیب و بر بی‌گناهی خود تاکید کرده است. او در اواخر محکومیت خود با پابند الکترونیک در خانه والدینش بود و اجازه تردد محدودی در شهر داشت. مقام‌های ایران دو سال و نیم پیش از آزادی، اجازه دادند دخترش به بریتانیا نزد پدرش برگردد.

نازنین زاغری سرانجام پس از پرداخت حدود ۵۳۰ میلیون دلار بدهی تاریخی ایران برای خرید تانک‌های چیفتن، ۲۵ اسفند همراه با انوشه آشوری، یک زندانی دوتابعیتی دیگر، آزاد و از ایران خارج شد.

البته دو دولت بریتانیا و ایران می‌گویند آزادی این دو ربطی به پرداخت بدهی نداشته است.

خانم زاغری به بی‌بی‌سی گفت: "آنها به من گفتند پول را گرفته‌اند. بنابراین فایده اینکه مرا مجبور کنند یک تکه کاغذ را امضا کنم که محتوایش صحت ندارد چیست؟ این اعترافات کذب هستند."

اعتراف‌گیری اجباری چه مکتوب چه تلویزیونی تفریبا رویه رایج جمهوری اسلامی از بعد از انقلاب بوده و نهادهای حقوق بشری بارها به این رویه "ناعادلانه" و "غیرانسانی" اعتراض کرده‌اند.

به گفته خانم زاغری مقام‌های ایران از "درماندگی" زندانیان به عنوان ابزرا پروپاگاندا استفاده می کنند.

او گفت تا زمانی که سوار هواپیما نشده بود باور نمی کرده آزاد شود.

خانم زاغری پس از آزادی در کنفرانسی خبری گفت از همان ابتدای دستگیری به او گفته شده تا ایران چیزی را که از بریتانیا می‌خواهد نگیرد، او آزاد نمی‌شود.

او از دولت بریتانیا هم انتقاد کرد که چرا حل مسئله "خیلی خیلی" طول کشید و او باید "همان شش سال پیش آزاد می‌شد."

خانم زاغری با اشاره به مراد طاهباز و دیگر "دوملیتی‌ها، اقلیت‌های مذهبی یا زندانیان عقیدتی" و "خیلی‌ها که حتی نامشان را نمی‌دانیم اما در زندان‌های ایران رنج می‌کشند"، گفته بود آزادی آنها "نباید به توافق‌های بین‌المللی گره بخورد."