ما نیازی به اتحاد ملی نداریم!
تلخک روزی از خانه بیرون آمد غربالی پیش در بود پای برغربال نهاد غربال برجست بر زانویش خورد عصبانی شد ضربتی محکم تر زد غربال بلند تر جهید بر پیشانیش فرود آمد . محکمتر زد و محکم تر خورد سرانجام خسته، زخمی ! توان از کف داده به گوشه ای نشست و فریاد بر آورد :"ای مردم بفریادم برسید که غربال مرا کشت! "
داستان اپوزیسیون خارج از کشور نیز چیزی فرا تر از این نیست. اگر بدقت! بدون تعصب گروهی وفردی به عمل کرد چهل واندی ساله جریان های سیاسی خارج از کشور که عنوان پر طمطراق اپوزیسیون رایدک می کشند نگاه کنیم .چیزی جز کشمکش های درونی ، یار ویار کشی ،جدائی وانشعاب نمی بینیم.
جریان هائی که هرگز از خود نمی پرسند چرا این گونه شد؟
چرا بعد این همه سال هرروز تحلیل رفتیم ؟ نهایت به دو جفت ویک تک تشکیلاتی رسیدیم که بزرکترین کارشان دادن اعلامیه است وبرگزاری کنگره پشت کنگره.کشمکش های نظری آمیخته باخود محور بینی "من ها" و"نیم من" ها! که خود را مرکز حقیقت می دانند ونتیجه دوباره شقه شدن زود رس در فاصله بین دو کنگره راعملی اساسی در راستای مبارزه با انحرافات موجود در جنبش انقلابی .
جدل های نظری که هرگز ساده ، روشن وقابل فهم نشدند!
در اوج روزهای بحرانی ودامن گستر شدن تظاهرات وراهپیمائی ها ! این اپوزیسیون هرگزقادر نگردیداز حوزه بحث تئوریک وانتزاعی خارج شده وبا واقعیت های پیرامونی خود چه در خارج وچه در داخل ایران ارتباط بر قرار نماید و نقشی تاثیر گذار،عملی وسازنده داشته باشد !
اپوزیسیون گرفتار در خودی که هرگزتلاش نگرد وشاید توان این را نداشت که بطور جدی ،عمیق وصمیمانه گذشته خود را نقد کند واز دل آن خط مشی روشنی بیرون کشد که اورا سیمائی صادقانه دهد!اعتبار بیاورد و توانائی اتحاد عمل با دیگر جریان های سیاسی در مبارزه با جمهوری اسلامی ببخشد!
حاصل چنین عمل کردی آن شد که امروز نه درخارج کشور بین متجاوز از پنج میلون ایرانی مهاجر تحصیلکرده حرفش خریدار داشته باشد و نه در بین مردمی که داخل کشور در مبارزه ای جانانه با حکومت اسلامی درجنگ وگریزند.
از خود می پرسم ! آیا شده که بدون محکوم کردن دیگری ، دلیل محدودشدن بدنه خود وعدم تاثیر گذاری سیاست ها و رهنمود های خود درجامعه ایران بررسی نمائیم؟
خود را در آئینه افکار عمومی ببینیم وبراساس آنچه که واقعی است نسبت به توانائی ودرستی با نادرستی عمل کرد خود قضاوت کنیم ؟
از سیاست شکوفائی خط امام که صدای هر مخالف را صدای ضد انقلاب طرفدار امپریالیسم امریکا میخواندیم و لیبرال بودن را دشنام کرده بر پیشانی آن ها میکوبیدیم . تا اتهام زنی بی پایه ، پرونده سازی برای هر مخالفی که مانند ما فکر نمی کرد!چه درون تشکیلات وچه بیرون آن .از زنده یاد بختیار تا دکتر عبدالرحمان قاسملو.تا هلیل رودی
روش بسیار نادرستی که تا امروز ادامه یافته است.
نمونه روشن چنین بر خوردی جوابیه و موضع گیری شش جریان سیاسی است در ارتباط با در خواست آقای رضا پهلوی برای سازمان دادن یک مبارزه مشترک در حمایت از اعتراضات مردمی .
خواندم ودوباره خواندم تنها چیزی که در این بیانیه شتاب زده که بفاصله دو روز بعد از هشدار خامنه ا ی در ارتباط با باز گشت سلطنت مطرح گردیده،گم است! عدم توجه به خواست اتحاد عمل وعاجل بودن مبارزه مشترک است بر علیه جمهوری اسلامی .
کوچکنرین واکنش مثبتی نه تنها به این فراخوان نشان داده نشده بلکه آشکارا با همان حربه قدیمی اتهام زنی! ایشان را به دایره های قدرت های خارجی، متصل کرده وامر اصلی را که مبارزه مشترک باشددر سایه قرار داده اند .
پوشش دادن همزمان تلویزیونها از ایشان را بر نامه رهبر سازی ارزیابی کرده اند.بدون آن که از اشتیاق تک تک رهبران خود برای حضور در این رسانه ها سخن بگویندواز ظاهر شدنشان در این رسانه سخنی بمیان کشند .تنها زمانی این رسانه ها مرکز توطئه می شوند که با آقا ی رضا پهلوی همکاری کنند .
"پوشش زنده و همزمان چند کانال تلویزیونی و تلاش او برای قرار گرفتن در قامت رهبر، نشان دهنده این است که محافل قدرتمندی در خارج از کشور با بهره گیری از امکانات رسانه‌ای، می‌خواهند در شرایط بحرانی کشور آلترناتیو دلخواه خود را بسازند و آقای رضا پهلوی را به عنوان رهبر آن معرفی کنند."پارا گرافی ازاعلامیه شش جریان سیاسی در پاسخ به فرا خوان همکاری آقای رضا پهلوی
در تمامی ادواری که ایشان دست دوستی بطرف تمام نیرو های سیاسی دراز کرد . دست های رهبران جریان های سیاسی پیچیده شده در کرباس ائیدولوژیک مومیائی شده در زمان ماضی لبریز از توهم ، نفرت ،خود بزرگ بینی قادر به فشردن دست او نشد وهر گونه دست دوستی را پس زد.
او در طرح پیمان نوین اعلام کرد"من دست همکاری به تمام نیروهای سیاسی آزادیخواه‌ دراز کردم حتا باکسانی که با من مخالفند زیرا می‌خواهیم بر اساس اتحاد ملّی به آینده مشترک برسیم".. نظام جامعه را اتمیزه کرده و به جان هم انداخته اند. اما ما نمی‌خواهیم به جان هم بیفتیم فراموش نکنید مخالف بودن به مفهوم دشمن بودن نیست و می‌شود مخالف نظر بود اما دشمن من نباشید. دشمن کسی است که می‌خواهد این حق مشترک را از من و شما بگیرد "
اما چه سود که ما انقلابیون با سابقه درخشان قدیمی هستیم که نیازی به اتحاد ملی نداریم!
ابوالفضل محققی