چرا نمی توانیم ویا نمی خواهیم واقعیت ها را بپذیریم؟ قسمت سوم

آیا حتی قادر به برگزاری یک گرد همائی مشترک مجازی در مورد مسائل جوانان نیستیم؟

یک خواست حداقل!

اما آن چه که در بطن جامعه ایران بخصوص در بین نسل جوان می گذرد بسیار متفاوت تر از آن ذهنیتی است که ما از نسل جوان ایران داریم. نسلی که بسیار کم از او میدانیم .نسلی که متاسفانه نه تنها گروه های سیاسی واجتماعی بلکه والدین آن ها نیز در مورد ذهنیت و دنیای درونی آن ها کم می دانند .

گسستی تلخ که نتوانسته اند ! بهتر است بگویم امکان پذیر نبوده آن را پر سازند. در تجربه و شکل گیری رویا ها وفانتزی های آن ها سهم گیرند. نسبت به نوع تفکر ونوع زندگی دلخواه آن ها حداقل آگاهی را کسب کنند.

بگذریم از حداقل آگاهی به دهنیت درونی آن ها! که جامعه علی الخصوص حکومت مذهبی و مستبد جمهوری اسلامی فرصت طرح شدن و آشکار گردیدن به آن ها نمی دهد.

در مقابل حکومتی که در مقابله با جمع شدن کوچک گروهی نو جوان شیرازی "بشیوه عصر حجر "نماز وحشت می خواند .کافه شاپ ها را می بندد وبشیوه دوران صفوی دستجات"اولدرم بیلدرم "راه می اندازد.چه باید کرد؟

اپوزیسیون خارج هم که فاقد حداقل ارتباط با جامعه هردم متحول ایران بخصوص نسل جوان است. در دایره خود میچرخد. شعار می دهد .بنقد دیگر جریان های سیاسی می پردازد واز حداقل همکاری های موردی ،هم فکری و رایزنی با هم در جهت رسیدن به درک حداقلی از نیاز های نسل جوان سر باز می زند.

چه می شد اگر کنفرانسی ،همایشی حتی بصورت مجازی پیرامون مسائل ،مشکلات و چگونگی برقراری حداقل ارنباط اجتماعی با این نسل بر قرار می شد؟ بدون دعواهای مرسوم! این که چرا فلانی در صدر نشست و فلان جریان سیاسی تلاش کرد دستاورد جلسه را بنام خود ثبت کند .

متاسفانه ما هنوز گرفتار انی در این سطح هستیم وادعای هدایت، تاثیر نهادن بر جنبش داخل داریم.ما که قادر به دیدن وهضم عمل کردهای نسل جدید نیستیم. بیگانه با مسائل آن ها از کنارشان می گذریم. به برخورد های سیاسی وروزانه خود با حکومت و دیگر جریان های سیاسی بسنده می کنیم.

هنوز هستند جریان های ریز ودرشت از هر جریان وگروهی از افراد مستقلی که باور های ذهنی خود را بجای واقعیت های جمعیتی سرزمینی می گذارند که طی این نیم قرن به اندازه سه نسل از ما فاصله گرفته اند.

شاید نزدیک ترین مجموعه جمعیتی منظور مجموع طبقات و قشر ها صرفا از نظر سنی بازنشستگان و افرادی با بیست سال اختلاف سنی یعنی پنجاه سال تا چهل سالگان باشند که بما نزدیک هستند.نسل پیر شده ای که تصویری از جریان های سیاسی وزمان شاه دارند.

مشگل مهاجرت این است که مهاجرین وبه تبع آن جریان های سیاسی همیشه تصوری ازجامعه را در خاطر دارند که به زمان خروج آن ها بر میگردد .آن ها تصور می کنند که مردم در همان فضائی قرار دارند که درسال های دهه شصت بودند.با همان هیجان روز های تب آلود انقلاب که تبشان هنوز به عرق سرد ننشسته بود. با همان شناخت نسبت به گروه های سیاسی! آن ها باز تاب های پراکنده خانواده های سیاسی و برخی روشنفکران جامعه را به عموم تعمیم می دهند و نتایجی می گیرند که ساخته بخشی ذهن وبخشی دنیای رسانه است .حال انکه سه پانزده سال بر آن روزها گذشته است. تصویر آن روز ها در ذهن شصت سالگان تا حدی روشن، چهل چهل پنج ساله ها بدلیل نزدیکی وارتباط با همان نسل شصت سالگان درکی نیمه تاریک ونیمه روشن نزدیک به قضاوت فعالان آن روز ها از گذشته دارند.

اما دو نسل بعدی می توان گفت شناختی بسیار ناچیز از آن روز ها ونیرو های سیاسی دارند .بزرگ شدن ،تجربه کردن وتجربه اندوختن آنان از جامعه بسته وخش اسلامی کاملا متفاوت ونگاهشان به مسائل اجتماعی ،سیاسی وفرهنگی از نوع دیگر است. نسل پانزده سالگان که داستان دیگرند.نسل دیجیتالی تولد یافته در دنیای دیجیتال! بزرگ شده در دستهای تلفن های هوشمند.با طیف وسیع گسترده شده از بچه های مرفه ،متوسط تا اقشار فقیر ، تا بچه های کار .اما اکثریت مشترک در یک چیز !تنظیم شده بادنیای مجازی .

با سلیبرتی های رنگارنگ از تتلوی نامتعادل با نوزده میلیون فالوور وقتی که هتاکی و دریدگی آغاز می کند . تا ساسی مانکن! این نسل خشمگین بی نشاط معترض به شرایط زندگی که در دنیای مجازی زندگی یک جوان اروپائی را دنبال می کنند. " این نسل، جوانان و نوجوانانی را شامل می شود كه به‌واسطه‌ی آشنایی و استفاده زیاد از فناوری‌های دیجیتال تجربه‌ی جدیدی از زندگی به طور كل و روابط اجتماعی به طور خاص دارند.

فرایند اجتماعی شدن این نسل و شكل گیری هویت فردی و اجتماعی آنها از بنیان با نسل های پیشین متفاوت است.

واقعیت این است كه فرهنگ جوانان و به ویژه فرهنگ فراغت آنان به سرعت تحت تأثیر فرهنگ رسانه های دیجیتال قرار گرفته است. تلفن های همراه هوشمند نوع جدیدی از رسانه های ارتباطی بوده و شكل جدیدی از ارتباط را بین افراد به ویژه جوانان و نوجوانان را بر اساس تجربه جدید، شکل جدیدی از زندگی را فراهم و خلق كرده است. بستری برای رقم زدن تجربه های جدید نسل دیجیتال .از "تلگرام ، وات ساب ،وایبر گرفته تا اینستاگرام که دنیایی برای نوجوانان و جوانان فراهم كرده است تا علاوه بر انواع عكس، موسیقی و ویدئو، تجربه های خود در زندگی روزمره را نیز در آن به اشتراك بگذارند..

تجربه ای کاملا متفاوت ! نکته جالب اینکه این نسل کسانی هستند که زمان تولد آن ها انترنت وجود داشته وعصر بدون انترنت را تجربه نکرده اند .شیوه ونگرش آن ها به مسائل و رویداد ها با نسل های قبلی کاملا متفاوت است در ایران بطور مثال خیلی از رفتار ها و رویکرد های کار بران جوان و نوجوان ایرانی و رویکرد آن ها به مسائل به کار بران هم سال خود در امریکا اشباهت دارند. این نشان می دهد که ما در یک فرآیند جهانی هستیم و

ناگزیر در این مسیر حرکت می کنیم"

فرازی از تحقیقات دانشگاهی استادان آقای حسین رفیعی ،سعید مدنی قهفرخی و خانم مروئه وامقی در بررسی با عنوان ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان

حال تجسم کنید یک جریان سیاسی که فکر می کند: "مردم ایران بخصوص جوانان بخاطر فشار ها ومقابله با جمهوری اسلامی چپ گرا هستند و در بر آمد انقلابی پیش رو پشت آنها صف خواهند کشید وزمام امور بدست آن ها خواهند داد."

نقل از مصاحبه یک فعال رادیکال چپ . یا دیگرجریان هائی که فکر می کنند الگوی این نسل را خوب می شناسند و به دنیای فکری آن ها اشراف دارند ..

ادامه دارد ابوالفضل محققی