سحر دختر آبی کیست که روز گذشته در نخستن حضور محدود زنان در استادیوم آزادی زیر نگاه سنگین ماموران امنیتی .نام او از زبان هزاران تماشاگر زن ومرد در فضای میدان آزادی طنین انداز گردید؟

نام دختری ریز نقش که در اعتراض به حاکمیت ،در اعتراض به حقوق پایمال شده انسانی خود و در اعتراض به دستگیری وزندانی که چندین شب آن را تجربه کرده وقرار بر تداوم شش ماهه آن بود!خود را به آتش کشید. .

در جامعه بیحس وکرخت شده ما این آتش زدن بر خود جزمواردی نادری بود که شعله بر وجدان اجتماعی انداخت واین سوال بزرگ را پیش روی همگان نهاد دلیل این همه خودکشی بین جوانان چیست ؟

چه اندوه عمیق، چه نیازهای بر آورده نشده ، چه فشار های سنگین اجتماعی وجود تازه بر بالیده با هزاران آرزوو تمنا ی فرزندان ما راچنین در هم می فشارد؟ که به آخرین راه حل احساسی بر آمده از دل خشم وعصیان دست می یازند و دست به خود کشی و خود سوزی می زنند ؟

سایه کدام بختک بر بالای سر جوانان ما گشوده شده که این چنین ناامید ، سر خورده و بی چشم انداز در تنهائی خود در جامعه ای که اورا نمی بیند، درکش نمی کند ، از حداقل حقوق ساده وانسانیش محروم می نماید و به انزوا یش می کشاند! دندان خشم بر جگرفسرده میفشارد و تن به مرگ می سپارد.

مرگی که اورا از این همه درد رهائی می بخشد.

تمامی این خود کشی ها اعتراض است ! درد است ! در هم شکستن غرور جوانی ، در هم شکستن دنیائی آرزوست ! توجه دادن است به من و توو طلبیدن یاریست !

جوانی سرازیر شدن دنیائی رویا،خواسته همراه با قدرت است که بر مینای رشد فیزیکی وشکفتن توانائی های معین در درون نوجوانان که پا به جوانی می گذارند شکوفه می زند و سرشارشان می سازد.

آن چنان که فکر می کنند قادر به شکافتن سقف فلک هستند. هیچ اراده نمی تواند مانع از این شکافتن ودر انداختن طرح نو وادامه راه آن ها شود و آن ها را از رفتن بازدارد.

این همه باوربه خود! این همه شور! بزرگترین و زیبا ترین هدیه زندگی است که در مقطعی ازحیات به انسان داده می شود.

جامعه انسانی ، باز و دموکراتیک، سازمان یافته بر اساس خرد و هم رائی و تعامل و پاسخ گو به نیازجوانان ، تلاش می کنداین دوره زمانی را در یابد و آن را به بهترین نحوی در راستای شادی بخشیدن به دنیای جوانی وایجاد فضائی باب طبع جوانان سازمان دهد.

جامعه ای پرشوربنا کند آمیخته با روح جوانی و شادابی . دنیائی بسازد که انرژی ، خلاقیت و سازندگی متعهدانه جوانان در آن شکوفا گردد و حیات اجتماعی سعادت مندانه تداوم وگسترش یابد. چرا که انسان به خصوص جوانان به اعتبار چشم انداز های شادی بخش و امید آفرین است که نیرو می گیرند و تلاش می نمایند.

خود سوزی سحر خدایاری در گذشته ای نه چندان دور، ظاهر شدن امروز سپیده رشنو با پیکری در هم شکسته وچشمانی کبود شده از مشت های فرود آمده بر صورت نشانه بزرگ ودرد آورعملکرد چهل ساله این حکومت و محرومیتی است که بر نسل جوان ایران تحمیل می گردد.

زندگی درسایه چنین حکومتی دردی است جانکاه!

سپردن اختیارخود به دست مردی خود شیفته ،مستبد که خود را اختیار دار جان ومال مردم می داند. بخود حق می دهد حتی بر مسئله مرگ وزندگی مردم دخالت کند .امر بر جلوگیری از ورود واکسن کرونا دهد! باعث مرگ هزاران نفر گردد! بی آن که به احدی جوابگو باشد.مردی که چشم برمیلیون ها دزدی وفساد در دستگاه حکومتی می بندد وبا وقاحت خواهان سرپوش نهادن بر آن وکش ندادن مسئله می شود.اما امر حجاب را چنان برجسته می سازد که گویا مسئله ای فرا تر از حجاب در این کشور آفت زده آخوندی وجود ندارد!

خود شیفته ای که جوانان هیئتی و مذهبی و عقده ای را به کسوت آتش به اختیاران در می آورد و به آن ها قدرت می بخشد واجازه می دهد که تحت عنوان امر به معروف ونهی از منکر زندگی اکثریت جوانان را زیرنگاه عقب مانده خود بگیرند وبا عقب ماندگی حاصل از ذهنی معیوب ومانده در زیر بار تحجری هزار ساله با حمایت نیرو های سرکوب عرصه بر آن ها تنگتر سازند.

نگاهی که شامل هیچ آقازاده و آخوند زاده دزد،فاسد ،عیاش و بی همه چیز نمی شود.

آتش آن ها گشوده بر سمت اکثریت جوانانی است که تن به حکومت و قوانین ارتجاعی آن نمی دهند. حکومتی که دزدی بنام قالیباف را بر راس قوه مقننه می نشاند و جنایتکار دون مایه ای بنام رئیسی را در راس قوه مجریه قرار میدهد و فاسدی دیگررا برقوه قضائیه منسوب می کند !.

جوانانی که می خواهند در سیمای جوان امروز مدرن آگاه به حقوق خود و مشتاق درجهت یک زندگی آسوده و آزاد در صخنه زندگی ظاهر شوند

دستگاه اطلاعاتی و قضائی حکومت در حمایت از این جانیان کوچک آتش به اختیار تمام قدسر آن ها ایستاده و با دستگیری ، شکنجه ودادن حکم های سنگین برمعترضان حکومتی که این همه فساد و اجحاف را نمی پذیرندعملا خاک در چشم مردم می پاشند ونسق کشی می کند!چشم زهر می گیرد.

کاری که دیروز با سحر خدایاری کردند به مرز جنونش کشاندند و امروز با سپیده رشنو می کنند. با دختر جوانی که اجباری بودن حجاب را بر نمی تابد زبان به اعتراض می گشاید. تاوان دلیری و سرپیچی از قانون استبدادی را با شکنجه زندان ودادخواستی سنگین از سوی دستگاه تفتیش و قضا می پردازد .

مبارزه ای نا برابر در جریان.

چه کسانی ؟

چه عواملی ؟

کدام ساختاری؟ است که عقوبتی چنین سنگین را بر معترضان بخصوص بر معترضان جوان روا می دارد ؟

فشاری چنین سنگین که سحررا به جائی می رساند که جان بر آنش نهد تا روح آزرده خود خلاص کند.

سپیده رشنو را از پشت میز نوشتن و خلق کردن برمی دارد و به کنج زندان می نشاند ؟

سحردر مبارزه با استبداد حاکم شیوه تن به آتش سپردن را انتخاب کرد.تسلیم نشدن وجان باختن ولو برای خواسته ای کوچک که حق اوو قدرت او بود.

آتش بر جان زد باشد که شر زه ای از آن بر دل های سرد گشته ما در زمستان حکومت اسلامی بیفتد و پیامی روشن به همه ما برساند

خاموش ننشینید!

جوابم دهید! به کدامین گناه؟ تا کی ؟ باید در آنش خود بسوزم ؟

بنگرید برمن!

بنگرید برجوانان این سرزمین " با کشورم چه رفته است ؟"

پبامی روش که همیشه بر فراز سر ما در حرکت است .

در هر فرصتی از زبان جان های دردمند وبه فغان آمده این ملت تکرار می گردد.حتی اگردر نخستن روز گشوده شدن درهای میدان آزادی باشدبا هزار اما و اگر! قول وقرار حکومتیان در رضایت دادن به حضور محدود زنان در میدان آزادی بدون هیچ شعاری !

اما کسی نمی تواند مانع از حضور یک روح آزاد شده گردد. روح آزاد سحردر میدان آزادی فارغ البال می گردد .نام او که در هوای آزادی جان باخت با هزار زبان تکرار می شود.

روحی که همیشه در میدان آزادی حضور خواهد داشت!

نامی که پیوسته تکرار خواهد شد! سحر و آزادی ابوالفضل محققی

ers