پنل سیاسی ایرانگلوبال:طاهره صدیقی ، فتیحه زرکش، سیما صمدیان ، فریدون احمدی ، اصغر جیلو , اصغر سلیمی ، اقبال اقبالی، محسن کردی؛ محمد برزنجه ، مهران مقدس ؛ فرزین بستجانی، هوشنگ اسدی (هوآس) ,  کیانوش توکلی وهمراه با نامه خانم پاندورا  نوری 

تشکیل اتاق گفتگو  برای بررسی نقاط ضعف ( کمبود ها  از جمله سازماندهی و عدم اتصال اعتراضات  ) و نقاط قدرت ( روند تکاملی اعتراضات ) و تبادل نظر در مورد راه حل های احتمالی برای تقویت نقاط قدرت و بر طرف کردن نقاط ضعف.  اتاق گفتگو بعکس کلاب هاوس  محتاج شرکت اعضا در جلسات مستمر و با دستور کار مشخص است  
عادت معمول نخبگان ایرانی که بدون در نظر گرفتن توان و واقعیات جامعه ، از تجارب دیگران الگو برداری و همسان سازی سطحی میکنند   و تا کنون با این روش آسیب های سنگینی  هم به جامعه وارد کرده دیگر قابل ادامه نیست . ما محکوم به بکار گرفتن فکر پویا برای درک پدیده هستیم و تنها در این صورت است که میتوانیم احیانآ به آن کمک بکنیم .

سخنی با جوانان وطنم و مبارزان هم‌نسل خود،

هم‌گامی‌ست هر چند با قدم‌های پیری. باشد که خط رابطی گردد در جهت انتقال تجربه یک نسل به نسلی که در زیر سلطه جنایتکارترین حکومت تاریخ این سرزمین مبارزه می‌کنند.

وقتی پیران مبارز یک سرزمین نیرو گرفته از شور جوانان همراه با نسل جدید آوازخوان راه آزادی می‌شوند! چرخه حیات که خود، هم محاسن پیران دارد و هم پیکر و توان جوانان امیدآفرین‌تر می‌گردد و قابل اتکاتر.

چرا که هیچ چیزی با شکوه‌تر از حرکت جمعی یک ملت نیست. هم‌گامی و هم‌نوایی پدران و مادران در کنار فرزندان!

ما در کنار شماییم. شمایی که به ما نیرو می‌دهید تا در آئینه‌ی شما تصویر جوانی خود را ببینیم. به یادمان می‌آورید که به‌عنوان مبارزان خارج از وطن به وظیفه خود که همانا تلاش برای ایجاد یک جبهه گسترده است، با تمام توان عمل کنیم.

نامه خانم پادنورا نوری به پنل سیاسی:

قبل از هر چیز باید قبول کنیم که آنچه در ایران در حال وقوع است یک پدیده اجتماعی در حال شکل گیری است که چند سالی است شروع شده . یک پدیده اجتماعی نو ظهور هرگز بصورت منسجم ،یکدست و آنی ظاهر نمی‌شود بلکه جست و خیزش‌های زیاد و قدم های متعدد به جلو و عقب را در بر میگیرد. لازم است با واقع بینی، دقت ، احتیاط ، وسواس و تواضع با آن برخورد کنیم  به سه دلیل اصلی :  
الف -  پدیده در حال  شکل گیری است  
ب-  ما در خارج ‌از صحنه اصلی مبارزه دور هستیم و خطر نگاه انتزاعی و بکار گرفتن الگوهای تحلیلی عاریه گرفته از گذشته یا از تجربه کشورهای دیگر ما را تهدید میکند
پ- ما نه آگاهی کافی از صدمات نظام تمامیت خواه بر پیکره جامعه وارد کرده داریم و نه اطلاع کامل از چگونگی سازماندهی و برنامه های گروه های مبارز  داخل تا بخود اجازه نسخه پیچی بدهیم 

وظایف خارج کشور را میتوان به دو بخش تقسیم کرد :

۱) اصلی ترین و ابتدایی ترین وظیفه ما پشتیبانی موثر و همه جانبه از مبارزات داخل 

 باید  بپذیریم  تا کنون این پشتیبانی پایین تر از پتانسیل امکانات ما بوده . پس از چندین دهه زندگی  در جوامعی دموکراتیک هنوز فرهنگ اقتدار گرایانه و تمامیت خواه دست  از سر ما بر نداشته . سال ها انرژی  احزاب سیاسی در رقابت و حتی دشمنی با یکدیگر و در بهترین حالت مذاکره های بی پایان برای سهم خواهی تلف  و  باعث ناامیدی هموطنان شده .  بدون رابطه اورگانیک با مبارزان داخل کشور  احزاب خارج نشین فاقد پایگاه اجتماعی هستند و نمیتوانند مبارزات را رهبری کنند و در حال حاضر جز بیانیه دادن کاری از دستشان بر نمی آیید . در حالی که در بیشتر جوامع عصری احزابی که رهبری جنبش ها را بدست میگرفتند سپری شده در جامعه ای که فرهنگ تحزب قوی ندارد این واقعیت بصورت چشم گیر تر ی خود را عیان میکند . در موقعیت کنونی شاید وقت آن رسیده کنشگرانی که در پی قدرت سیاسی نیستند ولی دغدغه رهایی ایران را مستقیما بفکر سازماندهی  پشتیبانی موثر از داخل  کشور باشند . در عصر شبکه سازی ما در مرحله ای قرار داریم که باید روابط در شبکه های مجازی  را تبدیل به شبکه های  واقعی عملگرا کنیم  تا پشتبانی واقعی و میدانی بوجود آوریم . البته در حال حاضر  تعداد بیشماری محفل و شبکه میدانی وجود  دارند که هنوز به هم وصل نیستند و هر یک اقدامات مستقل خود را انجام میدهد . اگر  هر یک از این محافل و شبکه ها سخنگویی  انتخاب کند تا  در جلسات مشترک با شبکه های دیگر حضور پیدا کند ، برنامه ریزی و تقسیم کار   امکان پذیر و موازی کاری کاهش پیدا میکند  .

۲) تشکیل اتاق گفتگو  برای بررسی نقاط ضعف ( کمبود ها  از جمله سازماندهی و عدم اتصال اعتراضات  ) و نقاط قدرت ( روند تکاملی اعتراضات ) و تبادل نظر در مورد راه حل های احتمالی برای تقویت نقاط قدرت و بر طرف کردن نقاط ضعف.  اتاق گفتگو بعکس کلاب هاوس  محتاج شرکت اعضا در جلسات مستمر و با دستور کار مشخص است  
عادت معمول نخبگان ایرانی که بدون در نظر گرفتن توان و واقعیات جامعه ، از تجارب دیگران الگو برداری و همسان سازی سطحی میکنند   و تا کنون با این روش آسیب های سنگینی  هم به جامعه وارد کرده دیگر قابل ادامه نیست . ما محکوم به بکار گرفتن فکر پویا برای درک پدیده هستیم و تنها در این صورت است که میتوانیم احیانآ به آن کمک بکنیم . هر چند که بقول گرامشی ، هر قشری روشنفکران خودش را تولید میکند و روشنفکر طبقه خاصی نیست ولی نخبگان خارج کشور میتواند کمک  فکری به مبارزان میدانی داخل بدهد بشرطی که از قبل در پی نسخه پیچی نباشند .‌از آنجا که نخبگان فراجناحی تا کنون به مقاله نویسی و یا اظهار نظر شخصی بسنده کرده اند از یک طرف نظراتشان برد کافی پیدا نکرده و از طرف دیگر با یکدیگر متضاد هم هستند تا بحال دردی از جامعه دوا نکرده بلکه باعث سر در گمی بیشتر هم شده . تصکیل اتاق گفتگو میتواند منجر به ایجاد  یک شخصیت جمعی از نخبگان بشود با یک مخرج مشترک  گفتمانی . روشن کردن راه برای مبارزان بهترین خدمت جمعی نخبگان به جامعه میتواند باشد ارادتمند نوری