ایرادی که نسل جوان از قول خمینی به حکومت اسلامی و ما می گیرد این است . چهل سال قبل پدران و پدر بزرگانمان که شما باشید!انقلابی کردیددر جهت عکس تاریخ! که امروزکوچکترین هم خوانی با جهان معاصر وخواسته های این نسل جدید ندارد.

بد یا خوب! حال ما نسل جدید در آن چهار چوب فکری و جامعه درست شده بر اساس تفکر فکری حمینی نمی گنجیم . مانسل جدید می گوئیم که شما حکومت نالایق ،کم بضاعت ،عقب مانده است.حکومتی مستبد، متکی بر اراده فردی "ولی فقیه " هستید! که فراتر از قانون عمل میکند. حکومتی که هرروز بد تراز روز قبل کشور را بنابودی می کشاند. ما خواهان حکومتی مدرن ومنطبق بر کرامت انسانی هستیم .با این شعار" زن، زندگی، آزادی "وبرای آن تا پای مرگ مبارزه می کنیم !

خواستی درست وکاملا قابل دفاع.که اپوزیسیون خارج از کشورنیز با آن هم نظر بوده وازآن دفاع می کند.

"ما از این خیزش اتقلابی دفاع می کنیم و خود را طرفدار آن میدانیم."

اما این تمامی قضیه نیست.از آن جائی که ما خود را اپوزیسیون حکومت می داینم وخواهان برکناری آن هستیم.فکر میکنیم با این گفته! نگاه نسل جدید بما تائید کامل است .از نظر سنی وتجربه نیز کارنامه چهل سال پلمیک کردن ودر افتادن با حکومت را داریم .هنوز می توانیم تئوری پرداز و اگر توانمان یاری کند رهبری کننده آنها نیز باشیم. چرا که قاعده بر این است که اگر انفلابی بخواهد به پیروزی برسد! باید رهبری متکی بر یک جریان یا ائتلافی از جریان های مختلف داشته باشد.تا این جوان های مبارز را رهبری کرده وپس از پیروزی تمهیدات لازم برای انتقال قئرت ،برپائی مجلس موئسسان و برگذاری انتخابات را فراهم سازد.

این یک دیدکلاسیک است که ما امروزهم سخت بدان پای بندیم .طوری که هر وقت سخن از مبارزه وحضور جوانان واین که چه خواهد شد می شود . براساس همین تعریف سری تکان داده و می گوئیم :"خیلی نگرانم این خیزش فاقد یک رهبری جا افتاده است! که بتواند راه وچاه را نشان دهد .این ها همین طور می آیند بیرون اعتراض می کنند.کشته می دهند بدون آن که بتوانند از طریق یک رهبر جدی این کار را تداوم دهند .اعتماد ایجاد کنند کارگران را به اعتصاب بکشانند!تنها با آمدن کارگران ،تجار،بازار وقشر های فقیر و حاشیه نشینان این جنبش می تواند واقعی بشود!کمرحکومت را بشکند.

سری تکان می دهیم." نگرانم !ما مسئولیم جلوی این کشت وکشتار تا زمانی که یک رهبری درست حسابی ندارند بگیریم! وقس علی الهذا. "

این گونه اظهار نظر یعنی این که ما نیز تا زمانی که افراد ویا حزب جا افتاده ای پشت سر این جوان ها نمی بینیم چندان امیدی به ادامه وپیروزی آن ها نداریم .هنوز جوانند پرشور.اما سرد وگرم روزگار نچشده و در بند بست ها سیاسی تبحری ندارند. مثل ما نتیجه کار را در خشت خام نمی بینند! این خیزش ، این َدگرگونی بدون این رهبری به نتیجه نمیرسد!

همین جا است که این فاصله نسلی پیش می آید. باید از خود پرسید؟ این نسلی که تغیر کرده! این نسلی که می خواهد انقلاب کند! حکومت را کناربگذارد وخود جای آنرا بگیرد.چه مختصاتی دارد ؟آیا صرفا مسئله استبداد است؟ یا این که فاصله عمیق درک وفهم از جهان معاصراست؟ درکمان از جوانان امروزی،از شیوه زندگی، از رویا هایشان!از نگاهشان به جمیع مسائل! از ذائقه غدائی گرفته تا نوع کار، سرگرمی وتفریح ....که این فاصله را با نسل جدید ایجاد کرده است.

نسلی که اگر از نظر سنی هم کم سن باشد. از نظر فکری سال ها از حکومت در مشخص و در مجموع با نسل های قبلی خود تفاوت دارد. یعنی این که اگر ما نیز قادر بدرک و هم پائی با نسل جدید نیستم! که نیستیم! محترما با تمام ادعا باید بپذیریم که زمان نسل ما نیز سپری شده .باید بپذبریم که دولت آینده، دولتی مدرن ودیجتالی خواهد بود که نسل ما در بهترین حالتش قادر نیستند حتی با همین تلفن های هوشمند یک در صد از کارهائی که بچه های این نسل می کنند را انجام دهند.

آنوقت آیا جای سئوال نیست که بپرسیم .آیا هنوز باید بدنبال رهبرجا افتاده برای آنها برویم ؟

یا این که قبول کنیم همین نسل از دل خود رهبران لازم را بیرون خواهند داد.مبارزه را رهبری خواهند کرد. کما این که می کنند.زمانی هم که لازم به تاسیس دولتی جدید شد .آن ها با تسلط به دنیای مدرن وملزمات آن برنامه ای جامع از طریق صدها برنامه ریز ورزیده وافراد رهبری کننده برای جامعه جدید خواهند ریخت.

اگر چنانچه ما قادر بدرک آن ها وقبول این مسئله باشیم که دیگر برای نسل ما امکان دخالت وبرپائی دولتی که در مشخص وجزئیات آن ده ها نظر وجوددارد !نیست . در کلیات هم خواهیم پذیرفت که خود این نسل با طرح شعار زن ،زندگی ،آزادی نشان داده بمراتب پیشرو تر و تیز تر از ما بوده و هست.

حال اگر چنین است چرا نمی توانیم بپذیریم .دست از سر پیاده کردن در گیری های فکری وگروهی ورهبر تراشی برای آن ها برداریم ؟ بجای فکر کردن بجای آن ها توان اصلی خود را معطوف به حمایت از آن ها کنیم .از هم نسلان خود برای حضور در میدان با قبول این که این انقلاب مال این نسل وخواست این نسل است به وظیفه خود عمل کنیم درخواست کنیم.

دست از نگاه حزبی ،سازمانی، قومی، قبیله ای ،سنتی . بزرگ کوچکی،منیت های فردی خود بر داریم .بچشم جوانان بر پا کننده وپیش برنده این جنبش ترقی خواهانه ومعاصر به آن ها نگاه کنیم !

مگر با آن همه تجربه وچهل سال سر وکله هم کوبیدن وهیچگونه باور نداشتن به این نسل.با شگفتی باور نگردنی ندیدیم که در مقابل چشم چه جنبشی را راه انداختند که دو ماه است ادامه دارد و ما هنوز از گیجی چطور شد؟ آن در نیامده ایم.

گیجی این که چطور این تین ایجرهای جوان با این شهامت پای در میدان نهادند ؟

چطور بی مهابا سینه سپر کرده مرگ را تحقیر می کنند؟

این تاکتیک های جدید را از کجا در می آورند ؟

چطور با عظمت مبارزه تا پای جان حمایت اکثریت عظیم ایرانیان خارج از کشور را جلب می کنند ؟

چطور جامعه جهانی بخصوص جوانان آنها رادرک وحمایت می کنند ؟

این سرودها ، این رپ خوان ها از کجا؟ وچگونه درخدمت به این جنبش در آمدند؟

آیا تمام این چطورها نشانه آن نیست که شکل گیری وبر آمد چنین جنبشی را بدلیل همان اختلاف نسلی عمیق درک نکردیم ؟ حالا هم باز با همان عینک والگو به جنبشی که مربوط به نسل جوان است و آن ها سازمانده آن هستند نگاه می کنیم ونگرانی ها،دلواپسی ها ،سیاست بازی های خودرا ادامه میدهیم.

فکر نمی کنیم لشگر میلیونی دانشجو ومحصل معاصر مثل ما نه به اصلاح طلب فکر می کند و نه موسوی می شناسند؟راه خود را می رودند.

تلاش کنیم در رفتن از این راه با قبول رهبری آن ها ورسیدن به جامعه باز ومدرن آنها! که مسلما سکولاریسم دموکراسی و آزادی وعدالت جمع شده در شعار زن زندگی آزادی بیانگر کامل آنست یاریشان کنیم .

نشان دهیم پدرانی هستیم که تلاش می کنیم درکشان نمانیم !عمیقا بفهمیم چه می گویند ؟جه میخواهد؟

وگرنه حال روز همان مسئول امنیتی را خواهیم داشت! که گفته :" سال ها با زجوئی کردم هم من می فهمیدم آن ها چه می گویند و هم آن ها می فهمیدند من چه می گویم .اما این نسل هشتاد هشتی ها چیز عجیب غریبی هستند! نه من می فهمم آن ها چه می گویند! و نه آن ها می فهمند من چه میخواهم !" ابوالفضل محققی